Luc en Diego
23 juni
2015: mijn vriend en ik hebben net te horen gekregen dat we inderdaad een nieuw
huis krijgen, met een tuintje in een rustige buurt in Amsterdam. Maar ons oude
hondje Eisa (bijna 17) heeft andere plannen. Als ik die avond thuiskom, heeft
ze net een beroerte gehad en is al bijna in coma. De volgende dag hebben we
haar rustig laten inslapen (met veel tranen...).
Ruim een
maand later zitten we in ons nieuwe tuintje met een goede vriendin. Ze zegt dat
bij haar in de buurt een mevrouw woont die twee honden heeft. Maar omdat ze
ernstig ziek is, kan ze er niet meer goed voor zorgen. Of wij wellicht
interesse hebben? Mijn vriend en ik kijken elkaar aan... Ja, dat hebben we, wel
een beetje vroeg, na Eisa, maar we wilden toch twee honden. Dus besluiten dat
we de volgende week een kijkje gaan nemen.
De volgende
dag echter worden we gebeld door onze vriendin. Het zieke baasje is die nacht
overleden! We besluiten direct naar het huis van de twee honden te gaan om te kijken
of we ze leuk vinden. Voor 't raam worden we al opgewacht door Lucky en worden we
verwelkomd met een vrolijke blaf. Als we binnen zijn, maken we kennis met de
wat verlegen Diego. Hij is duidelijk aangeslagen doordat zijn baasje die avond
overleden is. Na een korte kennismakingswandeling (die van beide kanten goed
bevalt) en na goed overleg met familie en vrienden besluiten we Lucky en Diego
mee te nemen.
Door de
ziekte van het baasje is Diego een beetje te dik. We denken zelfs dat er een
andere hond op zijn paspoortfoto staat! Maar niets blijkt minder waar. Na een
streng doch rechtvaardig dieet is hij nu prima op gewicht en lijkt hij weer als
twee druppels water op zijn pasfoto. Lucky is een vrolijke snuitert en vanaf
het begin erg makkelijk in de omgang, zowel met ons als met andere honden en
hun baasjes. Maar omdat we Lucky een ietsiepietsie te blije naam vinden,
verandert dat al snel in het stoerdere Luc.
Nu, ruim een
jaar later, kunnen we niet meer zonder elkaar. Luc wacht me trouw op achter het
raam: hij weet precies hoe laat ik thuiskom van mijn werk. Diego staat dan al
bij de deur voor de eerste begroeting. Omdat mijn vriend meestal thuiswerkt,
zijn de honden eigenlijk nooit alleen. Ook gaan ze mee naar de boekhandel waar
ik werk, en ook dat gaat erg goed! Vriendelijk naar andere honden, klanten en
zelfs kleine kinderen. Ze mogen (bijna) alles met hen doen. Ook onze vaste
hondenoppas Roberto belt regelmatig dat hij Luc en Diego mist: “Moeten jullie
weer niet een keertje ergens heen, zodat ik op Luc en Diego kan passen?”.
We wandelen
veel met Luc en Diego langs de Amstel in Amsterdam. Op een klein omheind stukje
mogen ze dan een kwartiertje op konijnenjacht. Luc valt aan vanachter de
bosjes, Diego houdt de voorkant in de gaten. Uiteraard wordt er geen konijn
gevangen maar Luc en Diego komen altijd uitgeput en afgepeigerd én voldaan weer
thuis. Daarnaast hebben we vrienden in de Achterhoek waar we op hun huis en hond
Max passen, wanneer ze op vakantie zijn. Dan kunnen Luc, Diego en hun maatje
Max helemaal losgaan! Het is prachtig om te zien hoe ze daar achter een ree
aanrennen. Uiteraard geen partij voor hen! Luc en Diego zijn nu 7,5 jaar oud en
we hopen nog lang en gelukkig samen met hen vele avonturen te beleven!
Chris van
Dongen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten