Fado; mijn adoptiehondje van Ace

Fado is eind april bij ons gekomen en vanaf het moment dat ik hem in mijn armen heb gesloten, toen ik hem op het vliegveld uit zijn bench haalde, was ik op slag verliefd. Dat gevoel is iedere dag sterker geworden en nadat hij de eerste dagen een beetje onwennig was, heeft hij zijn nieuwe vrije leven volledig omarmd. Hij volgt me waar ik ook ben op de voet en luistert 100x beter dan MiMi, mijn andere hondje die ik al heb vanaf pup. Fado is blij en dankbaar, hij is zacht en laat zich knuffelen als een baby. Iedere ochtend weer is het alsof hij in de hemel wakker wordt, zoooo blij is hij! Het is dan ook onmogelijk om niet dankbaar te zijn dat hij in mijn leven is gekomen. 
Qua gezondheid heeft hij alleen problemen met z'n tandjes gehad waarvan ik er 5 kiezen en 2 tanden heb moeten laten trekken. Nu heeft hij weliswaar niet zoveel over, maar geen ontstoken tandvlees meer en hij kan nog steeds goed eten.
Verder had hij enige tijd nodig om te wennen aan de poes, dus ik heb ze gewoon de eerste weken een beetje gescheiden gehouden maar daarna was het goed. De poes is oud en gaat haar laatste fase in en het is duidelijk dat Fado dat voelt. Hij is verliefd op haar, likt haar oren en waakt over haar; onnoemelijk lief!

Het contact met ACE, het vervoer en het overdragen van Fado en daarna de nazorg zijn wat mij betreft vlekkeloos en prettig verlopen. Ik heb er nooit één seconde spijt van gehad dat ik voor een adoptie hondje heb gekozen.

Ik ben blij met mijn roedel!!


Danielle