Tiemon 1726.

Een stukje over Tiemon, waarvan de meeste mensen zullen denken, ach is dat zo bijzonder? maar ik wil het toch kwijt want ik ben toch wel trots op mijn 10j oude mannetje die 8 maanden geleden in mijn leven kwam. Met een behoorlijk rugzakje kwam hij bij me. Doof, hartproblemen, verlatingsangst en de boodschap dat hij een bijter zou zijn, met name van mannen moest hij niets hebben en dat was in begin wel een beetje te merken.

Met veel geduld heeft hij op zijn oude dag commando's door gebarentaal en oogcontact, gezichtsuitdrukkingen en aanrakingen geleerd. Zijn vertrouwen naar mij is onvoorwaardelijk, ik mag hem nu overal aanhalen, hij gaat zelfs op zijn rug liggen om op zijn buikje gekriebeld te worden.
Ik mag hem nu ook op oren,buik en pootjes onderzoeken op grasaartjes en ongedierte, weliswaar met een klein grommetje, maar hij laat het wel toe!! Dit is misschien niet zo bijzonder, maar 8 maanden terug mocht ik alleen kort over zijn bolletje aaien.

Voor zijn hartje heeft hij nu tabletjes, waar hij heel goed op gaat. Tegen de benauwdheid krijgt hij een plaspilletje en als het erg warm weer is, dan krijgt een lekker klein ijsblokje om op te sabbelen, waarna het hijgen afneemt.
De verlatingsangst zal blijven, maar hij blijft nu rustig in de auto liggen als ik boodschappen doe en hij niet mee de winkel in mag. Ik doe dat alleen heel vroeg, of heel laat, zodat hij het niet warm krijgt in de auto.
En een mannenhater?? Mijn broer komt elke week bij me, en dan ga ik even alleen boodschappen doen, wat in het begin een beetje paniek bij Tiemon veroorzaakte. Maar geduld en herhaling en veel liefde werkt. Gisterenavond ben ik 5 uurtjes weggeweest en mijn broer kwam bij hem als oppasbuddy. Hij is al die tijd zo lief geweest en bedelde af en toe om een lekkere oortjes kriebel te krijgen. Bij het uitlaten gaf Tiemon de route aan en keek dan achterom, of mijn broer het begreep. En bij de voordeur fanatiek met zijn propstaartje en kontje wiebelen alsof hij wilde zeggen: Goed he? Ik heb je weer veilig thuis gebracht.
Mijn broer is nu zijn grootste vriend en zijn vaste buddy!!

Voor al de ervaren Cockerbaasjes zal het bovenstaande misschien niet zo bijzonder zijn, maar voor mij is het dat wel. Tiemon is mijn eerste Cockertje en ik moest nog een hoop leren, maar dankzij al jullie verhalen in de Courant is me dat aardig gelukt, en heb ik nu een oud, sullig, maar blij hondje, dat sinds een maandje nu durft te blaffen en me met zijn blafjes en verschillende geluidjes duidelijk maakt wanneer hij zin in een puzzel heeft of gezellig in de tuin wil liggen (niet zonder mij, dat vindt hij maar saai).

En wat zegt Tiemon zelf hiervan: Bedelen?? Nee natuurlijk doen ik dat niet, ik blijf stug naar het vrouwtje kijken in de hoop dat ze wat morst.En blaffen doe ik dan niet hoor, want dan laat ze niets vallen. Kijk maar naar mijn filmpje hoe lief ik kan kijken. Maar nu heb ik geen tijd meer, ik moet even aan het werk, een poes weg jagen die bij het vogelnestje wil komen. Die bewaak ik goed hoor!!

------------------------------------------------------------------------

Met vriendelijke groet van een zeer gelukkige Inge Karbbenbosch