Freggels, met zuur overgoten...

Het is een podenco.

Ja, de zoveelste lieve hond die slachtoffer werd van een zieke menselijke geest.

We werden gevraagd haar een kans te geven. Ze zat in een dodenstation opgesloten, waar haar dagen geteld waren.

Wat heeft dit podencootje pijn gehad?

Wat is er door haar heengegaan?

Wat heeft ze gezien?

Waar was ze getuige van?

Waarom?

Zovele vragen gaan er door je heen als je dat lieve kopje in je handen houdt. Terwijl je dat frêle lijfje zo beschadigd ziet, vraag je je af wat mensen bezielt om zuur over een hondje te gieten en haar dan voor dood achter te laten.

Dankzij haar sterkte en enorme levensmoed, eigen aan haar soort, heeft ze dit overleefd, de pijn getrotseerd en de hoop niet opgegeven. 

Ze heeft haar leven in onze handen gelegd in volle vertrouwen, terug geloofd in een mens, hoe kan het? Hoe kan het?

Ze hield vast aan het leven, wilde deze strijd niet opgeven, ondanks dat ze nooit geluk kende…

Ze heeft even gewankeld tussen leven en dood omdat haar verwondingen zo ernstig zijn en het een lange weg zal zijn om haar helemaal weer terug goed te krijgen. We gaan ervoor en beginnen eraan.

Freggels is ons nieuwe projectje. We gaan samen met haar er het allerbeste van maken…we hebben al een opvanggezin waar ze straks heen kan,…als ze beter is,..