Grietje

Dinsdag, 2 februari 2016, Schiphol, 13.00 uur.

Daar staan we dan met zijn viertjes. André, Bruno, Mariëlle en ik. Doodnerveus. Wat zal Transavia vlucht HV6116 uit Malaga ons brengen?

We hebben geen idee hoe Grietje zal zijn, het hondje dat nu naar ons onderweg is. Rustig, bang, speels, aanhankelijk, bijterig, nieuwsgierig, verzin het maar. We hebben Grietje gevonden op de website van Ace Charity. Het stukje over haar is veelbelovend, de video’ s nog meer, maar ja het is altijd afwachten wat voor karaktertje naar boven komt.

Opeens krijg ik een WhatsApp van Renate dat ‘Grietje geland is’. Ik ken Renate niet, maar zij en haar gezin zijn de toppers die zo vriendelijk zijn om Grietje uit Spanje mee te nemen. Er volgt een uitgebreide berichtenstroom. Renate schrijft ‘jeetje, met z’ n viertjes aanwezig, dat geeft een Hello Goodbye gevoel. Heb je ook ballonnen?’ Ik schrijf ‘nee, wel een cameraploeg’. Beetje overdreven want alleen Bruno filmt de aankomst.

Het is nu al een en al vrolijkheidheid en in de maanden die volgen draagt Grietje haar steentje hier vol overtuiging aan bij.

Alle kanten op

Dan is het moment daar en met onze neus tegen het glas van de aankomsthal zien we dat een kooi met twee honden uit de lift wordt getild en in de buurt van de bagageband wordt neergezet. De dochter van Renate haalt een hond uit de kooi en daar springt Griet in beeld, onmiskenbaar met de zwarte vlek rondom haar ene oog. De andere hond is rustig. Griet niet, die gaat alle kanten op.

Het grote avontuur

Dankzij Odette, de vrijwilligster van Ace Charity is alles snel geregeld en  zijn we binnen een uur thuis. En dan begint voor Grietje het grote avontuur in een nieuw land, met nieuwe mensen, nieuwe omgeving en alle andere indrukken waar ze aan moet wennen. Dat is niet mis voor zo’ n klein ding. Het begint met de televisie. Wat is dat nou? Oei, er komt geluid uit, kopje scheef naar links, naar rechts, dan hoort ze het beter.

En dan dat ding, de trap, waarmee die mensen naar boven verdwijnen, dat wil ze ook wel, maar durft ze niet.

Buiten is het nog erger. Een brug, motor, vliegtuig, regen, hagel, nog nooit meegemaakt. Gelukkig zijn er de vuilnisbakken, die herkent onze Griet gelukkig meteen. Daarin heeft ze in het verleden veel naar eten gezocht.

Al binnen twee dagen stormt Griet de trap op en af, gaat ze in de aanvalshouding voor de televisie en loopt ze zonder angst over de brug. Knap hoor. Alleen regen en hagel blijft ze vervelend vinden, ze verlangt naar de Spaanse warmte want elk sprankje zon in de kamer is voor haar.

Edwin van der Sar

De eerste weken is het voor mij persoonlijk wennen. Nog nooit heb ik een hond meegemaakt die zo veel energie heeft en lichamelijk zo sterk is. Half zeven ’ s ochtens gaat de sirene. Dan wordt Grietje wakker en gaapt ze, een enorm geluid. Vervolgens rekt ze zich uit en schudt ze en dan weet ik ‘opstaan, want de dag is begonnen’. Urenlang kan ze lopen en rennen. Ze rent als een haas en springt als een springbok. Gek is ze op haar ballen. Haar hobby is met haar bek de bal de lucht in gooien zodat hij voor je voeten belandt en je hem moet schoppen. Ze keept beter dan Edwin van der Sar.

Mobiel

Al gauw verdwijnen er zo maar dingen in huis. ‘Mam, weet jij waar mijn ene schoen is?’  Ik zeg ‘vraag het maar aan Grietje’. ‘Mam, heb jij mijn bh gezien?’. ‘Ik heb nou al zo vaak gezegd dat jullie geen spullen moeten laten slingeren, zelfs niet je oplader in het stopcontact’. Dat gezegd hebbende, lig ik ’ s middags uitgeput op de bank en staat Griet uitdagend met MIJN MOBIEL in haar bek voor me. Bang als ik ben dat ze denkt dat het een soort bal is, ren ik achter haar aan. De tuin in, langs de vijver, terug de kamer in, langs de eettafel en eindelijk heb ik dat monster te pakken. De mobiel werkt nog.

Bedankt

We zijn zo blij met onze Griet. Ze houdt ons gezond en maakt ons aan het lachen. Ze is lief, aanhankelijk en slaapt graag dicht tegen je aan. Ze is nu ruim drie maanden bij ons en we kunnen niet meer zonder haar, die kleine die door Ace Charity uit een dodingstation is gered. We danken alle vrijwilligers van deze geweldige organisatie en hopen dat ze nog heel veel honden een gouden mandje bezorgen.

Magda, vrouwtje van Grietje