En.. dit en zo en je begrijpt, want,…hij kon
het allemaal goed verklaren,..
Aangezien hij ons eerst niet kon vinden
spraken we af op de markt van La Cala…
Toen w erheen reden zagen we op het einde van
het enorme plein een man spelen met zijn hondje,..balletje halen balletje
gooien, zitten en weer halen en weer gooien en zo
ging het maar door,…
Eerst dachten we, amai wat een
tof hondje,..zo gehoorzaam en los op dit grote veld, wat een scheetje,..tot de
man mijn busje zag en teken deed…
Ik dacht, dat kan toch niet zijn,..maar ja
hoor, het was hij die zijn hondje bracht om af te staan…
Hij legde uit dat zijn leven een wending
kreeg dat de hond al aan iemand was door gegeven op een zomerhuis, maar omdat
de hond daar heel de week alleen moest zitten en zij enkel in
het week end kwamen was Luciano beginnen treuren en dus hebben ze hem terug aan
hem gebracht, maar bovenal moesten we zorgen dat de kinderen het niet te weten
kwamen want die hielden zoveel van Luciano, toen kwamen de
gekende krokodillentranen …
Kleine Luciano namen we over, hij besefte het
niet goed,. want hij zette hem in onze auto, met zijn
balletje,…
Pas toen we weg reden,..toen was kleine
Luciano in paniek,..neen, aub niet, neen,…
Hij is nu bij ons, hij is lief maar triest,
heeft de moed een beetje opgegeven, zijn mooie zilveren vacht schittert
niet,..hij straalt het uit dat ie ongelukkig is,..
Hij is sociaal en lief met
iedereen, …het is een klein hummeltje maar een
goed hondje,…een tof karakter met een grote hoop naar
huis te gaan, maar dan dit keer voor altijd !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten