Bert 1 jaar thuis ❤️

1,5 jaar geleden ontmoette ik je in Spanje in het asiel toen ik een weekje ging helpen. Je had het heel zwaar, je gaf het eigenlijk gewoon op achter tralies. Het enige wat je nog kon en deed was huilen. Dag en nacht. Het ging door merg en been. Ik had eigenlijk beloofd en voorgenomen dat ik geen hond mee terug zou nemen maar toch had ook Olli met haar gebroken poot mijn hart al gestolen... En voor haar was het ticketje mee terug al geboekt. En 2 honden mee terug was toen geen optie. Thuis zaten er ook nog 3 op mij te wachten. Met pijn in mijn hart maar met vol goede moed en met de overtuiging dat ik eenmaal thuis iemand voor jou zou vinden, liet ik je achter en vloog met Olli terug naar Nederland.

Een half jaar heb ik m'n best gedaan en een half jaar lang, kreeg ik je niet uit mijn hoofd en hoorde je gehuil nog steeds als ik aan je dacht. Helaas bleef zicht op adoptie steeds maar uit.
8 mei, Fabienne belde me om te zeggen dat je steeds verder achteruit ging. Dat je zelfs niet meer huilde maar alleen nog maar in een hoekje van je kooi voor je uit zat te staren. Gebroken, mentaal geknakt en de hoop opgegeven ..

Bij dit nieuws brak Roel ook en zei; laat maar komen...

Het heeft zo moeten zijn. Je hoort bij ons..

3 dagen later,vandaag een jaar geleden, op 11 mei kwam je thuis... Onze grote " gekke " vriend.. Makkelijk was jouw eerste jaar niet, niet voor jou en niet voor ons maar jongen toch, voor geen goud dat wij jou nog kunnen missen!!

Klik hier voor een filmpje.