Sulivan vond zijn geluk,...

Sulivan, onze nieuwe man!

 

Kerel wat was je bang toen je in Eindhoven aankwam! Je durfde niet te gaan staan, je moest zelfs liggend plassen, ook durfde je buiten het gebouw niet te lopen daarom hebben we je naar de auto gedragen.

Op mijn knie ben je mee naar huis gereden, zachtjes hebben we je geaaid en toegesproken en daarna buiten in onze straat een kennismaking met onze teckel Zen en Guusje van ACE. Wandelen ging niet want je was te bang, binnen ging het beter, allemaal lekkere hondenluchtjes. Met de teckel was je meteen al maatjes met Guusje ging het iets minder makkelijk omdat Guusje best een beetje jaloers is en die al lang vergeten is, dat zij ook op deze manier bij ons binnengekomen is.

Ach wat ben je een lief, vrolijk, zachtaardig mannetje Sulivan, maar wat zijn er veel dingen spannend. Het liefst blijf je in huis en in ons tuintje en de hele dag kroelen.

We namen je mee naar de polder, het bos en de zee en je ontdekte dat het buiten ook heel leuk kan zijn. Als we van huis uit gaan wandelen wil je liever niet naar buiten, daar waar de auto’s, de kinderen en andere harde geluiden zijn, maar onze Guus die na een jaar een stabiele hond is, die nergens bang voor is helpt je je angsten te overwinnen. Eenmaal buiten loop je nog een beetje afwachtend maar toch vrolijk voorzichtig met haar mee.

Je ogen waren ontstoken toen je aankwam, maar wel prachtig, je bent héél magertjes maar we gaan je vetmesten (geintje, natuurlijk niet overvoeren), spieren komen vanzelf door het lekkere rennen, spelen en wandelen.

De eerste 2 nachten heb je binnen geplast, maar hoe kan dat ook anders, je dronk zoveel van alle spanningen en dan moet je gewoon plassen, daarna ging alles uitstekend.

 

Soms vragen we ons af, wat heb je al meegemaakt in je jonge leventje, ik denk nog niet veel, misschien mocht je wel nooit naar buiten. Er gaat een hoop voor je veranderen, je mag op de bank, je mag mee uit, mee op vakantie en we zullen je lekker eten geven en natuurlijk veel knuffels. We proberen we je ook Nederlands te leren en wat wel en niet mag.

 

Na twee weken gaat het kei goed tussen de 3 dogs en je kunt zelfs al even alleen, met zijn 3tjes, thuis blijven. Ondertussen speel je ook met Guus en jullie liggen zelfs al wel eens tegen elkaar.

 

Je naam is mooi maar je reageer er niet op, we denken dat we je een andere naam gaan geven Bobby, roept ook net iets makkelijker als je 3 honden in het bos moet roepen.

 

ACE /SHIN Fabienne en alle vrijwilligers die deze adopties mogelijk maken, dank je wel en jullie maken ECHT het VERSCHIL

 

liefs van Toine en Ellen, Zen, Guusje (ACE Linneke) en Bobby (ACE Sulivan)

Klik hier voor een filmpje dat gemaakt is.