Mijn vraag was aan Mary (de stage coördinator van ACE) of zij
mijn droom kon verwezenlijken……
7 jaar geleden had ik namelijk Floortje (ACE : Lydia)
geadopteerd en 5 jaar later kwam hier Diego (ACE: Dartagnan)
bij…..
Mijn droom was om een keer naar de Refugio te gaan en daar te
ervaren hoe het is voor de honden en mij, want wat zou ik toch graag meer voor
die honden willen doen dan alleen maar foto’s te liken en te
delen.
Van Mary kreeg ik een super enthousiast antwoord….. kijk maar
voor in April dan hebben we wel een plaatsje voor je vrij in het appartement met
de studenten.
Nu moet je weten dat ik 42 ben en 2 tienerdochters heb van 16
en 20. Dus ik dacht : nou die ervaring heb ik al, dus geen probleem! Super
gezellig juist!
De weken er naartoe duurde eeuwenlang in mijn
beleving……
Maar vorige week was het eindelijk zover!
Mijn bazin van het werk bracht me naar het vliegveld en mijn
droom kon beginnen….. In Malaga werd ik opgehaald door een hele vriendelijke
Engelsman die daar al 10 jaar woonde en vrijwilliger is van ACE, hij was tevens
ook het aanspreekpunt voor het studentenappartement. Na 20 minuten rijden en een
klein rondje door Cala de Mijas waar hij me snel wat wegwijs maakte waar ik
bijvoorbeeld mijn boodschappen kon halen en lekker uit eten kon gaan, bracht hij
me naar het appartement. 1 studente was daar aanwezig en ik werd gelijk super
hartelijk ontvangen door haar. Een kleine rondleiding door het appartement (ik
had een eigen verdieping, met eigen slaapkamer en badkamer….. wat een luxe!)……
en ik werd alleen gelaten.
Na mijn koffertje wat uitgeladen te hebben …. Gezellig wat
met de studente gebabbeld te hebben ( want wat was ik natuurlijk nieuwsgierig
naar haar ervaringen tot nu toe!), wat boodschappen gaan doen en dan maar gelijk
te profiteren van het heerlijke weer hier en het strand ( want ja dat is maar 2
minuten lopen van het appartement!). Je kunt hier kilometers wandelen langs een
mooi wandelpad langs het strand.
Maar…. Daar kwam ik niet voor….. de hondjes!
Jawel de volgende dag mocht ik ……( inmiddels had ik ook
kennisgemaakt met de 2 andere studentes uit ons appartement), zijn we met allen
begonnen aan onze dagelijkse wandeling van een klein half uurtje naar de
Refugio.
Daar aangekomen bleek ik gewoon ingedeeld te staan met de
rest van de studentes dus gewoon 6 dagen lang werken van 9 tot 5! Ik kon mijn
geluk niet op! Ik mocht gewoon volledig meelopen en alles doen wat de rest van
de meiden ook doen.
Ik besef dat de meesten me misschien voor gek verklaren : wat
is er nou zo leuk aan stront scheppen en voerbakken afwassen? Nou voor mij is
het de hemel op aarde!
Om die hokken in te gaan en verwelkomt te worden door de
liefste, dankbaarste en enthousiaste hondjes die je je voor kunt stellen…. Dat
is pas super! Je zorgt dat ze weer een heerlijk schoon en ontsmet verblijf
hebben met schoon drinkwater en een volle bak met eten. Je geeft ze een dikke
kroel en knuffel en de aandacht die ze zo van je waarderen! Ja dat noem ik de
hemel op aarde dat je dat voor ze kunt betekenen!
De hele week is iedere dag een andere dag want ja … je werkt
nu eenmaal met levende wezens! Ik heb het geluk gehad dat ik een hele week op
dezelfde afdeling mocht staan dus ik heb “mijn” 40 honden echt wel redelijk goed
leren kennen…..
’S morgens maakte je de verblijven schoon en gaf je ze eten.
Na de lunchpauze mochten ze naar het veld (wie van de honden iniedergeval
sociaal genoeg was en durfde….). Maar de meesten wisten allang wat er komen ging
en renden in volle vaart naar het veld toe waar ze lekker konden ravotten,
rennen en spelen. Na een half uur was het tijd om ze terug te brengen. Daarna
was het tijd om de voerbakken af te wassen eventueel nog wat behoeftes op te
ruimen en te kroelen en te knuffelen met diegene die wat extra aandacht nodig
hadden. En na nog een korte drinkpauze van ons begon je aan de laatste
schoonspuitronde van de verblijven zodat ze schoon en fris de nacht konden
doorbrengen…..
Op zondag mogen de honden stuk voor stuk aan de riem naar het
veld die niet zo sociaal zijn en probeerden we 1 op 1 of de honden die niet
durfden misschien dan wel over te halen waren met wat extra liefde aandacht en
tijd.
Ik heb die ervaring ook mee mogen maken met een hondje wat in
die week mij zo begon te vertrouwen dat ik hem uiteindelijk op kon pakken en
naar het veld kon dragen. Hij vond het super spannend maar je voelde dat hij
zich toch aan me overgaf. Na even stil rondgekeken te hebben liep hij na een
poosje toch met kwispelend staartje naast me. Daar heeft hij een kwartier
rondgesnuffeld en wat gelopen tot hij tegen me aan begon te springen en aangaf
dat het wel weer genoeg was….. een hele mooie bijzondere
ervaring!
Deze 6 dagen waren een ervaring om nooit te vergeten! Ik ga
zeker vaker terug….. deze droom was geen illusie!!!
En zeker in combinatie met de aanwezigheid van de studentes
die me gewoon als 1 van hen hebben behandeld (avondje stappen en uit eten)…….
TOP!!! Bedankt voor de gezelligheid meiden!!!
Als toefje op de taart mocht ik samen met Fabienne en Kelly
7 (vrijwilliger ACE) hondjes naar het vliegveld brengen. 4 van hen mochten met
mij mee naar Rotterdam. Ook een hele bijzondere daad die je kunt doen en zeer
weinig moeite kost! In Rotterdam werd ik opgewacht door een super enthousiaste
Martin (vrijwilliger van ACE) die de overhandiging van de hondjes begeleidde aan
de adoptanten, die natuurlijk allemaal razend nieuwsgierig en blij waren hun
hondjes eindelijk in levende lijve te mogen ontmoeten….
Bijgaande wat impressie foto’s…..!
Met vriendelijke groet,
Marita Schoenmakers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten