Sam

Via via hoorde ik al een aantal jaar geleden van Stichting ACE. Ik vind het te gek dat deze dieren een tweede kans wordt gegeven op een nieuw en gelukkig leventje. Mijn vriend en ik woonden op dat moment nogal klein en hadden geen ruimte voor een huisdier groter dan een goudvis. Toch is ACE wel blijven hangen in onze gedachten.
Vorig jaar zijn we verhuisd naar een grotere woning en ging het toch weer kriebelen. We besloten een huisdier te nemen dat wat meer ruimte en aandacht nodig heeft dan onze goudvis.
Omdat we allebei vinden dat er zo veel dieren naar asiels gaan wilden we in ieder geval een asieldier. De mogelijkheid dat dat dier dan misschien 'beschadigd' kan zijn nemen we voor lief. Dat proberen we er gewoon uit te knuffelen. Bovendien kan je een hoop bereiken met een fijn thuis en genoeg aandacht voor zo'n beestje.

Sam stond eigenlijk pas net op de website toen ik haar zag staan. En hoe fijn, ze was al in Nederland. Omdat we allebei nog niet eerder een hondje hebben gehad vonden we het wel belangrijk dat we haar eerst konden ontmoeten. Ik heb meteen gemaild en we konden vrij snel op bezoek bij de eigenaren van dat moment. Er was meteen een klik, zo lief.
Na goed nadenken hebben we toen besloten om haar te adopteren.
Al het contact via ACE verliep prettig. En toen al het papierwerk was geregeld konden we haar ophalen!
Ze is nu sinds 3dec bij ons en het is super gezellig. Zo'n lief, vrolijk en ijzersterk hondje. 's Avonds is ze net een katje en komt ze gezellig bij ons zitten, dan tijgert ze zichzelf zo tussen mijn vriend en ik in op de bank. Of nog beter, bij ons allebei op schoot. Gewoon dwars over..!

We boffen met haar!

Groetjes, Marlies