Djego

Djego is op 17 december 2015 geland op Schiphol en geland in ons gezin. Het was liefde op het eerste gezicht ook al nam Djego een “heerlijke” geur mee het vliegtuig uit. Toen hij de kooi uitliep naar onze dochter Emy, die op de grond zat te wachten, parkeerde hij zijn achterwerk op haar schoot..... En dat is nog steeds zo, bij elk gezinslid trouwens.

Wij zijn na zijn aankomst snel naar buiten gegaan...hij zou wel heel nodig zijn behoefte moeten doen.....niets is minder waar....pas de volgende dag heeft hij de ontspanning gevonden om, ongeveer 10 minuten...tegen een boom te plassen, arme boom

.

 

Djego heeft nog s ’nachts direct kennis gemaakt met onze Semmy, onze lieve trouwe hond van 15 jaar. Ze keken elkaar aan, snuffelden wat en het was goed. Elkaar geaccepteerd en omarmd. Semmy leefde nog even op met een jongere hond in huis, speelde met hem en Djego moest accepteren dat hij niet alleen was. Op 25 januari 2016 is Semmy rustig ingeslapen en naar de hondenhemel vertrokken. Djego was daarbij en troostte het baasje toen het afscheid dichtbij was. Dat kan je mooi op de foto zien.

 

Djego is een enorme knuffelkont, heel lief maar ook op zijn hoede. Dat laatste hoort natuurlijk ook bij zijn ras, de Spaanse waterhond, maar ook bij datgene wat hij mogelijk meegemaakt heeft. Zo gauw hij buiten is begint hij te blaffen, waarom snappen we nog niet.... Hij wil altijd en overal met een balletje spelen en dat is grappig.

 

Wij genieten elke dag van hem en wij hopen dat hij van ons gezin en de aandacht geniet.

 

Groeten,

Familie van der Molen en Djego

AIRE, lucht, alsof ie niet bestaat, bestond ...

Aire hebben ze hem genoemd, aan één oog blind, breton español, hij was ooit de hond van een jager… 

Hij was echter geen goed jager en toen zijn ene oogje ziek en blind werd, vloog ie de straat op, zonder meer!

Dat is hier heel normaal bij de jagers. Aire overleefde aan de vuilbakken in een buurt waar de politie zelfs niet wil komen. Hij werd vaak geschopt en altijd weggejaagd, tot het dodenstation werd opgeroepen en hem met geweld meenam. Een vrouwtje dat hem regelmatig eten gaf, was er het hart van in. 

Hij wilde niet mee, schreeuwde en verzette zich in alle opzichten, maar tegen het geweld van deze afgrijselijke brutale “mensen” ben je kansloos.

Hij verblijft nu in het dodenstation. Het is een hele, lieve, sociale hond, die je hart steelt en die zeker het geluk van een goed baasje en een warme mand verdient! 

We zetten er ons allen tegenaan!

20 Honden vrijgekocht !

Graag willen wij volgende mensen hartelijk danken voor het vrijkopen van 20 honden vorige donderdag die vrijdag zouden ingeslapen worden.
Dankzij jullie kunnen zij aan een nieuw leven beginnen!!

Joke van der Eerden
Els Van Linter
Willeke Kraal
Loes Sol
Margo Theunissen
Christine en Arthur
Arianne Sertijn
Ine Defijn
Paula Bruikman
Francien SnijderBirgitt Wijsmans
Jolanda Snelleman
Clodagh Phelan uit Engeland
Jacques en Thea Huinen
Seija Janssen 
Kirsten Veerman

Namens deze 20 honden heel erg bedankt!!!

Hoe onze Feliz Feliz werd,...

We zien hem nog zitten in het hoekje van het dodenstation, bang, vol doodsangst en zonder hoop ook maar ooit geluk te kennen, … Hij kon niet op zijn pootjes staan….kon geen kant op, was een bevend rietje toen ik hem opnam en in de auto droeg … en toen,….toen veranderde zijn leven,….

Dat is Feliz vandaag,…hier doen we het voor !!!!

Klik hier voor het filmpje wat gemaakt is door de adoptant.

Puck

Tijdens mijn stage bij ACE heb ik natuurlijk ook een hond geadopteerd, Puck! 
Het mail contact met ACE verliep soepel en snel.
Helaas was ik eerder terug uit Spanje dan Puck, maar na 3 (lange) dagen wachten in Nederland kon ik eindelijk Puck weer zien. 
De eerste dagen vond ze alles erg spannend en blafte ze heel veel. Na 2 dagen was ze al dikke vriendjes met onze andere hond Jaimy. 
Ze is gelukkig snel gewend aan Nederland en inmiddels blaft ze bijna niet meer. Ze geniet van alle aandacht, speeltjes en wandelingen. 
Ze doet het super goed hier; We hebben haar niet hoeven leren alleen (met Jaimy) thuis te blijven, dat ging meteen al goed. Ze was redelijk snel zindelijk en leert super snel. 
We hebben inmiddels de basiscursus afgerond met een heel goed rapport. Omdat we het allebei heel leuk vinden om naar de cursus te gaan, zijn we begonnen met de jonge honden klas. 
We hebben een paar keer contact gehad met ACE voor de nazorg van Puck, maar gelukkig is alles prima gegaan.

Ik heb een filmpje gemaakt over Puck's eerste 3 maanden in Nederland: https://www.youtube.com/watch?v=jpA3kkLCL4Q

Bedankt voor de goede zorgen en natuurlijk voor Puck!


Groetjes Naomi

Carlitos,....ergens een plekje voor me vrij ?

Hij werd gevonden op straat, werd ingeladen door de mannen van het dodenstation en sinds zit ie daar,…

Een mislukte basset - maneto- achtige grappige kleine, altijd vrolijk maar erg rustig en gemoedelijk van karakter,.. sociaal en goed met mens en dier,…hij kijkt het aan, wacht en volgt de dagen op, hij weet dat hij zijn leven op een helling heeft staan en kijkt hier duidelijk triest door uit zijn oogjes maar ondanks zijn benarde situatie blijft ie lief en vriendelijk, rustig en afwachtend, …telkens als er bezoek komt gaat dat koppie omhoog en komt er een beetje hoop, misschien,..misschien halen ze me op,…ze kunnen me hier niet laten,…dat hoopt ie elke dag weer,…

Meer gegevens over Carlitos vind je hier.

Boni en Maria, moeder en dochter door dik en dun...

Zowel mama als dochter zijn gitzwart, gingen samen door een donkere periode. De ene kan niet zonder de andere en andersom. Ze kwamen binnen als bange wezens, maar stilaan leerden ze de goede kant van de mens kennen, langzaam maar zeker leerden ze ons vertrouwen, gingen hun staartjes kwispelen, gingen ze relaxed naast je zitten en lieten zich heerlijk knuffelen. Boni en Maria zijn twee rustige honden, kijken het allemaal een beetje aan, zijn tot niemands last, noch asociaal, leven en laten leven.

Onlangs mochten ze een dagje mee naar zee en een terrasje doen, een wandeling maken, weg van de refugio, weg van de drukte, weg van het lawaai. Wat hebben ze ervan genoten, van gesnoept, het was voor hen een kort verwendagje, waar ze elke dag even bij stilstaan, zich aan vasthouden in de hoop dat ook zij straks ergens gelukkig mogen worden. Hun rustig karakter, hun gemoedelijke manier van zijn, moeten toch ergens in een gezin passen…

MARIA

BONI

https://https://www.youtube.com/watch?v=C_mPIEpUbFo&feature=youtu.be
www.youtube.com/watch?v=oDg56eFl3FQ&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=ocKanfH-2hw&feature=youtu.be

Voor meer gegevens over Maria klik hier.
Voor meer gegevens over Boni klik hier.

Update Madi en Ayla (Damante)

Eind vorig jaar besloot ik 2 ACE-hondjes te adopteren. Eerst een oudere dame Madi (11 jaar) en een paar weken later de 6-jarige Ayla (Damante). De één alles meegemaakt en als “klapstuk” aan haar lot overgelaten op de achterplaats van het huis waar haar bazen zomaar met de Noorderzon vertrokken. Vervolgens 3 jaar moeten wachten voordat ze het asielleven kon achterlaten. De ander niks meegemaakt want bijna 6 jaar zag ze enkel het kippenhok waar ze woonde, een bak vies water en droog brood. Wat moesten ze aan veel dingen wennen in het begin: de geluiden, het nieuwe land, de nieuwe omgeving. Maar wat waren ze ook blij met alles wat ze kregen: een thuis, liefde en zorg. En ik kreeg twee lieve en ontzettend aanhankelijke honden, en hun vertrouwen. Madi is nog steeds een beetje schuw naar vreemde mensen, maar dit gaat telkens beter. Ook aan de zindelijkheid wordt nog gewerkt, maar wat doet ze haar best om alles goed te doen en complimentjes te ontvangen van haar vrouwtje. Ayla is de vrolijkheid zelve, een echte clown soms, maar kan ontzettend schrikken van vreemde geluiden of onbekende dingen en bevriest dan letterlijk, om het vervolgens eruit te bibberen. Geen spoor van agressie! Ze is open naar mens en dier, en kan enorm rennen (sorry vogels). Ze geniet van de dagelijkse boswandelingen en heeft een mooi laagje spieren gekweekt waardoor het “vel over been” effect gelukkig weg is. Beiden zitten nu wekelijks op Sport & Spel bij de hondenschool, en doen het hartstikke goed. Madi is misschien niet zo’n atleet als Ayla, maar leert sneller en troeft in bepaalde onderdelen haar overenthousiaste adoptiezus af. Ze luisterden naar enkele dagen verblijf al voldoende om hier en daar los te kunnen lopen, maar leren nu ook vooral vriendjes te worden met andere honden en mensen. Die eerste maanden waren erg intensief, voor ons alle drie, maar wat ben ik gelukkig met deze twee ACE-kanjers. Was het een rechte weg vooruit? Zeker niet! Maar weer een voorbeeld dat honden ongeacht hun achtergrond en leeftijd een nieuwe start kunnen maken. De dankbaarheid is elke dag van hun snuiten af te lezen (en van die van mij). Zielig zijn ze niet meer. Dat waren ze in het verleden. Nu zijn ze gelukkig en poetsen we dag voor dag de sporen van het verleden weg. ACE organisatie bedankt voor het redden van deze honden, en de goede informatie en zorg. Ook de lokale dierenarts was vol lof en onder de indruk over de goede zorg die ze hadden gehad. De inentingen waren maximaal in orde en ze konden zien dat de uitvoering van de sterilisatie van Ayla uiterst vakkundig was uitgevoerd. Om de “roots” van de blonde chica’s recht te doen, gingen ze laatst allebei uit hun plaat op het strand en in de duinen (samen met Labradoodle vriend Ted). Dit leverde weer mooie foto’s voor mijn collectie op J Hopelijk hebben beiden nog een lang en gezond leven voor de boeg, maar in ieder geval een Happy End!

Groeten,

Angelique van de Laak