mijn naam is Totie, jullie hebben me misschien zien voorbij komen in de 'Dagboek van Fabienne' onder 'als ze op of ziek zijn, dan maar in de vuilbak'. Wel, wat de meeste niet weten is dat ik dan al aan het wachten was om te vertrekken naar mijn opvanggezin. Mijn, dan toekomstige, opvangmama was op vakantie in Mijas met haar 2 SHIN honden: Lima en Fausto, natuurlijk staat dan een bezoekje op het programma van de refugio in Mijas en die in Algeciras.
Het jaar ervoor hadden ze dit ook gedaan met Lima en zijn ze teruggekeerd met een extra hond: Fausto. Ik lag dus te zonnebaden achteraan in het gedeelte van de Galgo's en Bertje, ik had toen nog die grote tumor. En dat vond ze vreselijk! Dat ik na jaren dienst gedaan te hebben, nooit de liefde en gezelligheid van een echte thuis gekend te hebben, nu oud en ziek in het asiel zat. Hoe goed ze ook voor je zorgen er gaat niets boven een eigen mand, nietwaar?
Na wat overleg met haar mama en Fabienne mocht ik in opvang komen en dat ze me in België gingen oplappen , hoe tof was dat niet! Ze vertrok en gaf me de belofte dat ze me ging komen ophalen. Ondertussen verslechterde mijn situatie en diende ik spoedig te worden geopereerd, ik doorstond alles heel goed, want dit was peanuts met wat ik vroeger allemaal meegemaakt heb.
En dus, een tijdje later is ze daar terug, met haar mama en een vriendin, ze passen me een nieuwe halsband, knuffelt me praktisch plat. Op vrijdag 20 november halen ze me uit mijn kennel die ik voorlopig deelde met een mooie jonge gast: Javier, die ook een zware operatie achter de rug had en nu gelukkig ook geadopteerd is.
Ze past me ook nog een harnasje, want ze is bang dat ik zou kunnen ontsnappen als we landen in Rotterdam. Het is al donker dat we landen met verscheiden andere honden en KOUD!!!!!! Wat was me dat een gezellig allegaartje, na wat te praten en zo vertrekken we huiswaarts, het was nog een lang rit naar de Belgische kust. Daar slaap ik in mijn bench met zacht kussen, HEERLIJK, met mijn opvangmama naast me. De volgende dag is mijn opvangmama wat nerveus, want ze wist niet hoe Lima en Fausto gingen reageren op mijn aanwezigheid. Maar alles verliep vlot, we hebben kennis gemaakt op de oprit en dan alledrie direct naar binnen, het was of ik hier al altijd heb gewoond. Ook was ik direct zindelijk, ahja ik moest toch mijn beste pootje voorzetten, met katten doe ik het perfect, kinderen zijn no problem en ik ben een supersociale hond met soortgenoten.
Ondertussen had ik al tante en nonkel rond mijn slanke poot gedraaid en een handvol vrienden van mijn opvangmama;
Nu, lang verhaal kort gemaakt: mijn opvangmama is mijn adoptiemama geworden. Jaja, grandioos gebuisd, 0 op 10. Ik ben al 11 jaar, moet geregeld mijn plasje doen, heb wat medische verzorging nodig (heel handig als baasje dierenartsassistent is) en ik pas hier gewoon perfect.
Ik hou van wandelen en grote wandelingen, liggen op mijn zacht kussen en de zetel, slapen op bed (geleerd bij tante Diane), spelen in de tuin, autorijden, eten, snoepen, eigenlijk van alles waar ik vroeger de kans niet voor had.
Mijn vroutje zegt bijna elke dag dat ze blij is dat ik mag blijven, maar ik ben ook blij, hoor! Mijn lichaam is dan misschien wel oud, maar mijn geest is nog een jong veulen.
Afgelopen woensdag hadden we een wandeling gepland met Spanjaardjes die in Nederland wonen, het was superleuk! Je kan mijn vrouwtje zien op de foto met 6 van ons, we doen echt alles voor een koekje! Ik hoop dat we dat snel opnieuw kunnen doen :D
Zo, dus jullie lezen het, ik stel het goed! Ik wens dat alle honden en katten in de refugio ooit ook kunnen genieten van een eigen baasje met eigen mand in een eigen thuis!
Lieve groetjes Totie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten