Nelson

Nu is onze opa een paar dagen hier. Zijn ritme is genormalisiert. Desondanks ligt hij graag in de (open) bench, waarbij hij de voorkeur geeft, zich in die van Melo te vouwen. Melo ligt nu in die grote bench, wat ook beter past bij zijn ego smile-emoticon

Nelson is ongelooflijk aanhankelijk en aanhalig. Is hij wakker (en hij slaapt veel) dan volgt hij je continu. Af en toe heb je dan bij het stoppen een zachte hondenneus in je kuiten, omdat hij niet zo heel scherpt ziet.
Gisteren heeft hij voor de eerste keer buiten echt gerend. 3 keer om de vijver heen. Daarna was het voor hem voldoende. Vanochtend heeft hij tegen de schapen van de buren geblaft. Of hij precies weet, waar hij daar tegen blaft, weet ik niet. Hij hoort absoluut niets, maar daardoor heeft hij een soort diepe ontspanning, stofzuiger en dergelijk kunnen hem niets schelen.
Qua voer is hij kieskeurig. Brokken lust hij niet. En zoals hij je aankijkt en gezien zijn ribben kan je onmogelijk hard blijven. Dus extra voor hem hebben we hoogwaarig blikvoer gekocht. Dat vindt hij geweldig. Het is zo aandoenlijk te zien, hoe hij probeert met zijn onzekere beentjes van blijdschap sprongetjes te maken. Zoals vanochtend, toen ik opgestaan was.

echt een Podenco - zon is belangrijk....

Met Chico en Melo op de hondenheuvel 

Met Lilli...