Het levensverhaal van onze kat Tommeke, vandaag heengegaan...
Graag wil ik jullie het levensverhaal van een bijzondere kat Tom vertellen, een kat die ik een achttal jaren terug redde uit een dodenstation.
Hij zat daar in die vreselijke, kleine, kille kooi, waar ie zich amper in draaien kon. Als je naar hem keek, dan zag je de angst en de dood in zijn ogen weer van de dodenstations waar ook duizenden katten per jaar vernietigd worden, wat werkelijk af- en afgrijselijk is.
Hij zat daar in die vreselijke, kleine, kille kooi, waar ie zich amper in draaien kon. Als je naar hem keek, dan zag je de angst en de dood in zijn ogen weer van de dodenstations waar ook duizenden katten per jaar vernietigd worden, wat werkelijk af- en afgrijselijk is.
Toen ik Tommeke zag zitten, wilde ik hem redden. Waarom weet ik niet, maar hij raakte het diepste van mijn hart. Hij was een robuuste kater, superagressief naar de mannen daar, blies het hart uit zijn lijf van colère, met acht mensen probeerden ze hem in een kooi te krijgen. Ze verklaarden me gek en wilden hem afmaken nadat hij ontsnapte bij een zoveelste poging om hem eruit te halen. Toen zijn we uren bezig geweest om hem in een kooi te krijgen en zo ging hij na een gevecht op leven en dood, letterlijk en figuurlijk, mee naar huis.
Tom werd gecastreerd en in orde gebracht. Wild, wild en wild was ie. Eens enkele maanden bij ons thuis, veranderde die wilde Tom stilaan in een heerlijke kat, een rustige, brave kater die ons enorm dierbaar is, was. Hij had zijn thuis gevonden, zijn baasjes gevonden, was zo bijzonder. Hij was de grote baas van alle katten hier, een geboren Alpha en hij wist en maakte aan iedereen duidelijk dat hij mijn grote lieveling was. Eerst hij en dan de rest. Zo was ons Tommeke...
Toen een grote, zwarte poes aan de refugio gedumpt werd en ook bij ons een plekje kreeg, waren hij en zij onafscheidelijk. Samen eten, slapen en leven, als een echt koppel! Prachtig om zien. Wat zal zij haar grote beer missen…
Toen een grote, zwarte poes aan de refugio gedumpt werd en ook bij ons een plekje kreeg, waren hij en zij onafscheidelijk. Samen eten, slapen en leven, als een echt koppel! Prachtig om zien. Wat zal zij haar grote beer missen…
Sinds een week merkte ik dat Tommeke raar ademde en dus gingen we naar de dierenarts. Hij moest onmiddellijk in de zuurstofkamer.
Na onderzoek bleek dat zijn hele lichaam onder de hagel zat, tot in zijn longen toe. Ik kon het niet geloven want al die jaren dat hij bij ons is, hebben wij nooit iets gemerkt. Hij woog 6,5 kg en leek ijzersterk. Hij kon eten en genieten, ongelooflijk...
Na onderzoek bleek dat zijn hele lichaam onder de hagel zat, tot in zijn longen toe. Ik kon het niet geloven want al die jaren dat hij bij ons is, hebben wij nooit iets gemerkt. Hij woog 6,5 kg en leek ijzersterk. Hij kon eten en genieten, ongelooflijk...
Volgens de artsen zou het lood van de hagelslag door de jaren heen, stilaan zijn lichaam vergiftigd hebben, waardoor hij vanmorgen gestorven is. We zijn er echt helemaal kapot van…
Tommeke werd niet voor niets agressief naar mensen toe. Wat heeft ie, voor hij in het dodenstation kwam, nog meegemaakt? Wie heeft dit deze liefste schat van ons aangedaan?
Tommeke werd niet voor niets agressief naar mensen toe. Wat heeft ie, voor hij in het dodenstation kwam, nog meegemaakt? Wie heeft dit deze liefste schat van ons aangedaan?
Elke dag worden we hier opgeschrikt door een gruwel, elke dag opnieuw. Ons Tommeke die ons zo dierbaar is, was net als zovele ook weer een slachtoffer van dierenmishandeling en we wisten het niet eens! Onze stoere bink is niet meer. Wel voor altijd in ons hart. Je was onze grote lieveling…
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten