En daar gingen ze weer: allemaal apart, maar Janine, net ietske meer...

Elke hond die vertrekt is een zegen voor ons. Elk dier, elk leven telt en wie het ook is, we vechten voor hen.
Sommigen zijn en blijven aan je ribben plakken.
Janine, die vandaag naar huis ging, samen met nog enkele gelukkige...
Maar Janine, dat was toch apart!
Nooit zal ik vergeten hoe zij achter de zwarte omheining in een hok in het dodenstation zat. Helemaal de laatste rij, niet voor het publiek toegelaten!
Ze zou die dag afgemaakt, vernietigd worden. Op de valreep namen we haar mee.
Een mager, triest uitziend hondje met een gebrek aan haar pootje.
Ze ging met ons mee, moest lang wachten tot er iemand voor haar viel!
Wij allemaal vielen voor deze lieve, charmante schat van een hond.
Vandaag paste het dekseltje en mocht ze naar haar gouden mand...
Dat zijn de mooie momenten in een leven...