Benny is nu bijna 10 maanden bij ons en heeft het heel erg
naar z’n zin.
Nog steeds kijkt hij op naar z’n grote voorbeeld Molly , het
bruine hondje dat in maart 12 jaar wordt en we in oktober 2005 mochten
adopteren.
Al een poosje is het moeilijk Molly aan het eten te
houden/krijgen.
De dierenarts heeft haar heel goed na gekeken, gebitje,
lever, nieren, alles is prima in orde.
Ze is vrolijk en actief, maar echt eetlust heeft ze eigenlijk
nooit.
Voor Benny is eten een groot feest.
Toch zal hij nooit proberen eten van Molly af te
pakken.
Zoals op de foto te zien is bemoeit hij zich er wel
mee.
Elke avond is het een heel ritueel.
Eerst eet Benny z’n bakje leeg, dat doet hij trouwens wel
drie keer per dag, hap, slik weg, kauwen is overbodig.
Ondertussen maakt vrouwtje of baasje een heerlijk bakje eten
voor Molly.
Molly maakt zich dan snel uit de pootjes, alsof ze weg loopt
voor haar eten.
Dan wordt ze op de bank gehesen en van een lepeltje proeft ze
voorzichtig of het “wel te doen” is.
Je ziet Benny dan denken: “Wat een verspilling om dat zo lang
in het bakje te laten”.
Na een paar hapjes van de lepel begint ze meestal zelf te
eten, onder toeziend oog van Benny.
Als het bakje leeg is schudt Molly zich uit alsof ze denkt:
“Zo, daar ben ik weer vanaf”.
Benny controleert dan het bakje of er echt niets is achter
gebleven.
Na het avond eten is het tijd voor een tukkie.
Benny is overdag graag in de tuin, van de muizen die hij
heeft gevangen ben ik de tel kwijt.
Zo nu en dan helpt Molly hem en we zien dan een bruin en een
wit wapperend staartje tussen de bosjes op zoek naar muisjes of
mollen.
Aan Molly is nu wel te merken dat ze wat ouder is. Ze slaapt
wat meer en druk spelen met Benny duurt niet zo lang.
Vanaf het eerste moment dat Benny hier aankwam ging het goed
tussen hen.
Molly is en blijft hem de baas en Benny vindt dat prima
zo.
Zelfs wanneer er een hond langs komt en hij er tegen wil gaan
blaffen kijkt hij eerst om naar Molly ( als ze tenminste ook buiten is) of ze
het goed vindt.
Dan gaan ze meestal samen om te laten weten dat zomaar
passeren eigenlijk niet kan.
Nu het zo veel regent stormt Benny vaak naar binnen, de deur
staat altijd op de haak open als hij buiten is, hij moet z’n energie en
jachtlust kwijt.
Aan lange wandelingen alleen heeft hij niet
genoeg.
Na een lange wandeling mag hij los in de tuin en is dan
binnen een paar seconden achterin en weer terug.
Hij danst en springt dan op en neer van
blijdschap.
Benny is geen liefhebber van water.
Hij is twee keer per ongeluk in de sloot gevallen, maar dat
vond hij vreselijk.
Een warme douche na z’n ongelukjes vond hij wel heerlijk, hij
stond ervan te genieten en vond het jammer dat de douche uitging.
Z’n jagersbloed maakte het wel nodig dat we 235 meter hekwerk
rond het terrein hebben gezet en ook nog flink ingegraven.
Het oude hek was te laag voor hem, hij sprong erover en op
sommige plaatsen groef hij zich er onderdoor wanneer er een konijn aan de
andere kant was.
Ach ja, het was best veel werk, maar ik geloof dat we een
beetje verslaafd beginnen te raken aan het Podenco ras.
Benny is zo aanhankelijk en lief, net als Molly trouwens -
die waarschijnlijk ook wel wat Podenco in zich heeft- gezien haar hulp bij het
jagen bij Benny en eerder bij ACE hondje Bobby- dat de kans best groot is dat er
ooit nog eens een Podenco onze kant op komt vliegen en dan staat dat hek er maar
vast.
Ik heb al eerder mijn waardering voor ACE uitgesproken, o.a.
na het overlijden van ons lieve ACE hondje Bobby, maar ik kan niet genoeg laten
weten hoe ik het waardeer dat jullie zoveel doen voor de honden en voor de
mensen die een hond van ACE adopteren.
In het begin had ik het best wat moeilijk met Benny, maar na
advies en echte belangstelling van ACE is alles meer dan goed
gekomen.
Zoals op de foto’s te zien is is Benny gelukkig hier, net als
Molly en wij met hen !
Hartelijke groeten en veel succes met jullie
werk
Francien, Wil en Molly en Benny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten