Edmond

Hallo ik ben Rover.

3 maanden geleden was ik lekker met mijn vriendjes aan het spelen, toen ik ineens werd opgepakt en uitbundig geknuffeld: je gaat naar je gouden mandje.

Geen idee wat dat was, want ik werd in een bench gezet (gelukkig samen met nog een vriendje) en zat uren in een lawaaierig ding, werd heen en weer gereden en toen de bench eindelijk openging zat daar een vreemde vrouw die zei: Edmond kom eens hier, krijg je iets lekkers. Mij niet gezien. Maar ik zag mijn vriendjes buiten dus ik kroop er toch maar uit.

Die mevrouw en een hele lange enge meneer namen mij mee in weer zo`n lawaaierig ding, na uren mocht ik eruit, deden ze een deur open en moest ik een huis in. Mij niet gezien.

Maar toen mocht ik in een bench met een lekker kussentje en dat snapte ik wel en ben lekker gaan slapen.

Inmiddels ben ik hier helemaal gewend en super gelukkig. Ik weet nu wat een televisie is en dat ik mij daar niet voor hoef te verstoppen. Ik kijk nog wel op als ik hondjes hoor blaffen, maar dat komt omdat ik altijd wil spelen. En spelen doe ik vaak! De auto waar ik de eerste 2 weken met geen stok in te krijgen was, brengt mij naar een groot bos waar ik uren kan struinen en ravotten met andere hondjes.

Ik heet inmiddels Rover omdat ik alles wat ik te pakken krijg mee naar mijn mandje sleep. De lange meneer is helemaal niet eng en ik mag `s avonds lekker in zijn armen op de bank liggen.

Mijn gouden mandje zal wel figuurlijk bedoeld zijn want ik lig op een kussen, veilig onder de trap naast de verwarming.

Tot slot nog een woord van mijn baasje:

Lieve medewerkers en vrijwilligers van ACE, bedankt dat jullie het voor mij mogelijk gemaakt hebben om hier super gelukkig met een super gelukkige hond te zijn.

Vriendelijke groet 

Marja Overeem