Sinde

Hallo allemaal,

 

Op 2-9-‘15 kwam ik s’middags om 14.oou aan op Eindhoven airport.

Wat was dat spannend.Ik kwam toch wel angstig en gestrest uit de bench.

Zo veel vreemde mensen stonden op wacht. Hoe kon ik weten dat ik naar een heerlijk huis op weg ging.

Ik werd meegenomen en mocht op het zachtste kussen ooit gaan liggen in de auto. Wat vond ik dat heerlijk en deed dan ook meteen mijn oogjes toe.

3 kwartier later stonden we stil en ja iedereen blij en ik vond het nog steeds spannend. Mijn nieuwe huis. Alles was er voor me klaar gemaakt.

De komende dagen leerde ik rustig mijn nieuwe omgeving kennen en wandelde ik steeds kleine stukjes steeds dezelfde route. Beetje saai maar volgens baasje zou ik dan de weg naar huis zelf ook weten mocht dit ooit nodig zijn.

Ik kreeg een mooi nieuw tuigje want vrouwtje vond die oude toch niet helemaal betrouwbaar. Ze is toch zo bang dat ik kwijt kom:Alsof ik hier ooit nog weg wil!!!!!!

Naar mate de dagen voorbij gingen werd ik steeds nieuwsgieriger. En kon ik ook best het een en ander gebruiken in het huis.

Nou vrouwtje was toch niet zo heel blij toen ik haar gehoorapparaat voor meer dan de helft had verorberd. Ja jongens het was nog lekker ook en dat mijn vrouwtje iets minder hoort ach dat is soms nog gunstig ook.

Na een aantal weken mocht ik mee naar het verzorgingstehuis. Nou ik kan je zeggen dat dat best genieten is. De patienten vinden mij helemaal te gek. En als ik naast een rolstoel loop dan ben ik helemaal voorbeeldig.

Op een dag nam mijn vrouwtje me mee in een zeer groot “monster”wat heel hard ging.Trein noemen ze dat hier. Wat vond ik dat spannend. Maar om bij mijn nieuwe vrienden te komen (Pinta&Jazz) zal ik toch moeten reizen.

Het went inmiddels,maar het blijft oefenen.

Thuis heb ik ook een leuk nieuw vriendinnetje erbij...IZA.Daar kan ik heerlijk mee rennen en zoals jullie op de foto zien samen rusten in de mand.

Ik ben al heel goed gewend en heb me helemaal aangepast aan het Nederlandse leven.

Het wandelen aan de riem moet ik nog heel hard oefenen. Ik blijf maar trekken omdat ik alles wil ontdekken en alles zo spannend en interessant is.

Voor mijn vrouwtje is dit toch best pittig en ze zoekt nog naar de beste oplossing.

Ik vind de mensen erg aardig maar mijn nieuwe vrienden zie ik toch maar wat graag. Er gaat niets boven je eigen soort.

Zo beste mensen dit was het voor nu.

Oh het allerbelangrijkste wat ik nog moet zeggen van mijn nieuwe familie is dat ze ontzettend tevreden zijn met alles hoe de ACE de adoptie van mij geregeld heeft. Het is allemaal vlekkeloos verlopen.

En de samenwerking tussen alle vrijwilligers is helemaal geweldig. Wat een super organisatie zijn jullie.

Voor jullie allemaal een goed uiteinde en de beste wensen voor 2016. Dat er nog veel vriendjes van Spanje en overal een warm thuis mogen vinden.

 

Veel liefs SINDE