Yoyo en Bumby

Hallo , Bumby is nog maar drie dagen hier, maar het gaat prima met hem.

Yoyo zou eerst Bij mij in de opvang komen. Maar ik ben dus totaal ongeschikt als gastgezin, want het was liefde op het eerste gezicht. Eigenlijk bij alle dieren is dat zo, maar ik wilde helpen!

Refugio had zorgen, dus ik wilde helpen. Geld heb ik nodig voor mijn eigen roedel, naar Spanje kan ik niet, vanwege mijn eigen roedel, dus dan maar proberen als gastgezin. Yoyo is een heerlijke hond.

Heel gericht op de baas, ik dus. Heel rustig aan de riem. Maaaaaaaar er was ook nog een broertje, Bumby. Hij was al gereserveerd. Zonde anders had hij meteen mee mogen komen. Maar ja, het was

nu eenmaal zo. Ik hield het wel in de gaten. Prereservering, dan weer ter adoptie. Prereservering en weer ter adoptie. En nog een keer.Ik probeerde contact te zoeken, want ik wilde graag wat overeenkomsten weten tussen de broertjes. Yoyo heeft een stuk uit zijn oor geknipt. Vaak doen jagers dit, aldus de verhalen op de ACE site. Staartjes afgeknipt. Maar contact ging moeilijk, doordat Bumby steeds voorgereserveerd was en dan weer ter adoptie. Op gegeven ogenblik heb ik bij Miek geinformeerd. En ja eigenlijk heeft Miek gelijk, ik heb veel hondjes van ACE. Maar ik heb in verleden ervaring met hondjes die opgroeien met elkaar. Broertjes in dit geval, eerder broer en zus. Het is speciaal. Ze kunnen spelen met iedereen, maar met elkaar is het uniek. Het is een hondje met twee hoofden.

Voor gastmamaas Karine en Will, was het heel heeeeeeel moeilijk, na drie maanden. Huilen toen Bumby wegreed. Vragen of er wel water in de buurt was, of ik rekening hield met een en ander.etc.

De begroeting was eigenlijk niets.Even een snuffeltje en klaar. Maar daar zit nu juist de kneep. Bumby en Yoyo willen eigenlijk buiten geen honden in hun buurt. Die jagen ze eigenlijk weg.

Zeker als het te wild is. Maar bij elkaar was alleen snuffeltje genoeg. Geen lip optrekken, geen grommetje niets, helemaal niets. Binnen twee dagen, liep Bumby ook los, in natuurgebied, samen met

zijn broer op weg. Spelen als met geen ander. Vaak denken mensen dat ze elkaar verscheuren, maar het is spelen, geen wondje niets, helemaal niets. En erna samen uitrusten. Ik ben heel blij, dat

ik toch nog Bumby heb mogen verwelkomen, want ik weet hoe fijn het is, weer samen te zijn. En ook bewonder ik mijn roedel, totaal geen problemen. Even ruiken en kijken en dan is het klaar.

 

Bumby en Yoyo zijn zo een eenheid, dat ik twee riemen in mijn hand heb, en denk dat ik er maar een vasthou. Ze reageren zo hetzelfde, naar alles om hen heen. Als de een ergens naartoe gaat, om

te kijken gaat de andere ook. Maar natuurlijk is mijn probleem dan ook, als er een ontdeugend is, is de andere dat ook. In iedergeval wil ik iedereen bedanken, die bij deze adoptie betrokken is en was,

dat Bumby en Yoyo weer bijelkaar mogen zijn. Fantastisch om weer mee te maken. 

Groeten van mij en mijn roedel, Gerrie en de hondjes. Ik hou jullie regelmatig op de hoogte en anders via mijn facebook.

 

P.S. ik maak ook tekeningen voor sparen en frutselen voor doggiez. Opbrengst voor ACE. Kijk op die site misschien ook wat voor U?

Wat zullen we eens gaan doen?

Ja effe denken 

Dit was wat ze zijn gaan doen: klik hier.

Daarna samen uitrusten.