Ongeveer 4 maanden geleden kwam Leia ( voorheen Linnea) in ons leven.
Wij hadden al een hond, namelijk Amber de ierse setter, die op een
noodlottige dag een keer alleen in huis was. Toen wij op de middag terug
thuiskwamen gedroeg zij zich vreemd en kwamen wij erachter dat iemand had
geprobeerd in te breken! gelukkig is niemand binnen gekomen maar amber was
hiervan zo geschrokken, dat ze de gehele feestmaand totaal van slag was geweest
en heel ziek. Ook had ze verlatingsangst gekregen. De dierenartsen wisten ook
niet wat ze eraan konden doen en vonden dat wij haar antidepressiva and diazepam
moesten geven.
Dit vonden wij maar niets en wij hebben besloten de gok te wagen en in het
nieuwe jaar naar een hondje te kijken die haar misschien een beetje kan helpen.
Wij wilden al jarenlang ook een Engelse setter maar die zijn lastig te vinden en
best duur in Nederland. Toen wij eens goed rondkeken op marktplaats zagen we
haar: Linnea. We hadden in het verleden al eerder een engelse setter gezien op
de website van ACe maar we waren toen net te laat, dus we namen deze keer
metteen contact op want wij wilden Linnea heel graag hebben.
Ongeveer 2 maanden later mochten wij haar eindelijk ophalen en na 4 maanden
is dit nu het resultaat:
In het begin konden we wel merken dat onze Ierse setter amber ( de hond die
we al hadden) niet goed wist wat ze met haar aan moest. We wisten niet zeker of
het goed zou gaan en of leia dit kon verhelpen. echter nu kunnen ze al niet goed
meer zonder elkaar en zijn het hechte vriendinnen geworden en heeft amber er
geen probleem meer mee als zij alleen thuis moet zijn samen met leia.
We zijn ook erg blij dat leia goed sliep in de nacht en dat ze zo lief is
tegen iedereen en zindelijk is. helaas is het wel zo dat ze zo enorm graag wil
knuffelen met iedereen, dat ze amber vaak wegduwt. Ze is vooral erg dol op mij (
de dochter) en ik krijg nauwelijks de kans om amber te aaien of leia komt er
helemaal tussen gekropen om amber weg te duwen. dit vinden we soms wel wat
vervelend maar wanneer we haar dan wat negeren loopt ze weg en dan is het weer
oké.
Ze trok ook enorm aan de lijn tijdens het wandelen. Gelukkig hebben wij dit
verholpen door een tuigje te kopen en dit gaat nu prima.
We vinden het erg leuk om haar te zien rennen waar ze erg dol op is. we
durven haar alleen op bepaalde plekken los te laten want ze is zo enorm snel met
rennen dat we bang zijn om haar kwijt te raken. Gelukkig luistert ze wel als we
haar roepen. behalve als ze vogels ziet...want op jagen is ze nog steeds
ontzetten gek.
We merkten ook dat het leek alsof ze niet goed kon zien. ze heeft een licht
blauwe waas in haar ogen en als je een koekje dicht bij haar gooit dan ziet ze
dit niet altijd. ook heeft ze nog nooit een bal gevangen ( ze houd sowieso niet
zo van balletjes volgens mij) de dierenarts zei dat ze inderdaad een lichte vorm
van staar heeft. Ik denk dat ze bijziend is want ze ziet wel elke vogel die
enigszins bij haar in de buurt komt.
wij erg blij met Leia en opgelucht dat ze eindelijk een goed leven kan
hebben. wij zullen haar echt nooit weg doen en ze hoort helemaal bij onze
famillie. En wij zullen in de toekomst zeker nog een hondje gaan adopteren bij
ACE!
Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde het graag delen. Een positief
verhaal is ook weleens fijn voor de site lijkt mij.
Met vriendelijke groet,
Marlon & Jeanny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten