Avena, werd met een fijne nylon ketting
aan de poort van de refugio gehangen! Ze beet de koord over maar bleef toch rond
de refugio heen dolen, wetende dat haar baasje haar daar achtergelaten had en hopend dat ie
toch nog terug zou komen. Ze besefte niet waarom ze hier terechtgekomen
was.
Na enkele dagen gaf ze zich over, begreep ze
misschien dat wachten niet langer nut had. Eens we haar binnennamen, zagen we
dat Avena een neurologisch probleem had.
Wat ze juist heeft, weten we niet, maar ze
staat niet stevig op haar pootjes. Komt het doordat ze aangereden werd of is het
van de geboorte? Ze kan het ons niet zeggen!
De arme stakkerd heeft ook bijna al haar
haren verloren door de honderden vlooien die haar lichaam bezet hadden. Van
karakter is zij een bijzonder, aangenaam hondje, zo braaf
en dankbaar.
Jong, amper een jaar, ongeveer 11 kg en weer
eens is zij een dumpertje geworden nadat ze een jaar ERGENS thuis was, nog geen
jaar geleden...
Waarom toch denken mensen dat een
dier tijdelijk is? Waarom toch denken mensen niet na? Het klinkt
erg cliché, maar het treft me elke keer, opnieuw en opnieuw...
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten