Osborne mocht bijna naar huis...

We gingen bij Isabel onze Osborne halen Eindelijk mocht hij na jaren wachten naar een familie gaan!

Tegelijk profiteerden we ervan om foto's te maken van de vele nieuwe hondjes en onze Osborne hielp even mee. Hij kon niet genoeg krijgen om even aangehaald te worden. Zijn kleine pootjes om je heen, zijn vriendelijke snoet even tegen je aan, wat een lief beestje is ie toch! Hij was gewassen en mooi gemaakt voor de grote overstap en toen…

Toen kregen we een telefoontje dat zijn reservatie eraf was gehaald! Ik kon het niet geloven! Wat een pech heeft dat kleine amper 30 cm hoge hondje. Altijd blij en vrolijk! We waren er allemaal het hart van in. Ons pechvogeltje moet weer wachten tot er weer iemand opdaagt. Daarom willen we hem eens extra in de bloemetjes zetten, want deze kleine schavuit verdient echt gelukkig te worden aan de zijde van mensen die hem liefhebben en die er echt geen spijt van zullen krijgen, dat kan ik je verzekeren. Een schatje is ie!

Fabienne

Voor meer gegevens over Osborne klik hier.

Het levensverhaal van Indiana...

Mijn mama is gestorven! Zij was een lieve poes met verwachtingen van een gewone poes: een thuis, een kussentje, een bakje met voer, een tuin en een baasje dat haar liefhad.

Mama werd verlaten door haar baasje, geraakte zwanger en stierf helaas kort na de bevalling. Mijn broertje en ik overleefden, dankzij de inspanning van enkele mensen die ons met de fles liefdevol gered hebben. Onze andere broertjes en zusjes gingen samen met mama heen…

Ik kreeg de mooie naam Indiana en ben net als mijn mama eenvoudig en zo vlug tevreden. Ik droom van ergens bij jou naar huis te mogen komen. Wel ben ik geen pers, geen siamees, noch heb ik een stamboom, maar ik ben heel gewoon wit en zwart: een kroelpoes eerste klas. Ik ben zindelijk en heel aanhankelijk. Als je me kent, word ik elke dag eigenlijk alleen maar mooier en als we samen kunnen opgroeien ben ik niet die gewone poes maar de kanjer van het huis, zeker weten...

Aankomst Schiphol 30 augustus

Een latertje vannacht! Met de vlucht die 01.30 uur aankwam vannacht arriveerden 3 honden. Ondanks het late uur zat de stemming er goed in bij de ontvangst.

Bijzonder woord van dank aan de adoptante van Lenn. Toen zij van haar buren vernam dat zij op vakantie naar Spanje gingen en via Malaga zouden vliegen, heeft zij direct actie ondernomen om ervoor te zorgen dat er ACE-honden mee terug konden vliegen, waaronder natuurlijk Lenn. En ook de buren natuurlijk bedankt!

Dit mooie, maar o zo bange hondje is Netty. Voor haar veiligheid is zij met kooi en al mee naar huis gegaan om haar daar heel voorzichtig te laten kennismaken met haar nieuwe leven. Gelukkig wacht daar ook een Beagle-vriendje op haar. Veel geluk allemaal

Stoere Boxerman Hades vond het allemaal heel interessant. Blij dat hij uit de kooi mocht, kreeg iedereen in zijn buurt een begroetingslik. Zijn nieuwe tuigje paste perfect en zijn nieuwe baasjes waren bijzonder in hun sas met hem. En een mooie nieuwe naam: Morris.

Lenn werd zo hartverwarmend welkom geheten door het gehele gezin. Eerst nog wat timide, maar al snel ontdooide hij. Hij zal aan liefde en aandacht niets te kort komen!  

Moody (ACE Moussy)

De ochtend dat ik Moody voor het eerst zag zal ik nooit meer vergeten!

Ik zat tijdens het ontbijt een beetje te scrollen toen ik hem voorbij zag komen. Vervolgens kwam ik op mijn werk zonder telefoon en verschillende sokken aan (echt waar!), zo niks voor mij! Ik was opslag verliefd....en nu? Ik ben absoluut niet impulsief en het is nogal niet wat en hoe moet dat allemaal en, en, en..... Tot iemand me zei ' Vooral niet doen wat je gelukkig maakt hoor!', dat persoon ben ik tot op de dag van vandaag enorm dankbaar!

Ben direct gaan mailen en de begeleiding van Ace was (is) top!

Alles ging ineens heel snel, want ik had 23 maart het eerste gesprek gehad en 24 maart werd ik opgebeld of Moody al gelijk dat weekend naar Nederland kon komen! Moody mocht bij iemand op schoot in het vliegtuig, helemaal super! Het was even een geregel maar alles en iedereen werkte mee. En dan duren die paar daagjes toch nog lang....
29 maart was het zover….22.50 zou het vliegtuig landen, kan me geen dag herinneren die langer heeft geduurd! Daar was hij dan 'eindelijk' en wat een knapperd!! Kreeg gelijk heel veel knuffels en wist meteen dat ik geen betere beslissing had kunnen nemen!
Moody doet het hartstikke goed! Hij is keurig op gewicht en wordt met de dag zekerder/stoerder.... staat in de buurt bekend als 'de knappe Spanjaard' en spelen met de buurthondjes is een groot avontuur. Machtig om te zien hoe hij imiteert, er is ook zoveel te leren....Hij is ontzettend onhandig wat hem hilarisch maakt en mij extra trots als er iets wel lukt. Waar ik ga, gaat Moody...hij is ontzettend trouw.
Als ik werk vangen mijn ouders Moody op, ik ben ze daar ontzettend dankbaar voor, hij kan goed alleen zijn maar wat er is leuker dan een grote omheinde tuin met tennisballen en mensen die knuffelen en spelen. Hij had hun hart dan ook al snel gestolen!
Moody blijft enorm dankbaar, dat is heel mooi om te zien... hij heeft natuurlijk het nodige meegemaakt maar met geduld zijn we al een heel eind.
Ik kan voor niemand praten en ik begrijp heel goed dat een hondje adopteren niet voor iedereen haalbaar is maar mocht je erover nadenken vertel dat eens om je heen, verbaasd mij hoeveel mensen hulp aanreiken....dat helpt misschien om ervoor te gaan.
Het feit dat je een hondje 'helpt', een warm mandje en veel liefde biedt is natuurlijk heel mooi en dankbaar maar wat ik nog mooier vindt is dat Moody geen idee heeft wat hij voor mij/ons doet...dat is werkelijk met geen pen te beschrijven en onbetaalbaar!!

Dit was voor mij de beste beslissing die ik ooit genomen heb.....bedankt ACE!
Vriendelijke groet,
Vera en een knuffel van Moody!

Succes met het goede werk! 

Vera Makkelie

Klik hier voor een filmpje van de spelende Moody

Goofy na 1 jaar

Beste mensen,

hierbij mijn verhaal over onze Goofy (vroeger Pierro geheten). 

Goofy is nu 1 jaar bij mij en het gaat heel goed. Hij is een super lieve hond. Toen hij kwam, was hij erg bang en drie jaar oud ongeveer. Hij heeft samen met zijn broer Nelson in het asiel gezeten (zie foto). 

Hij had al een mislukte plaatsing in Nederland achter de rug en hij was uiteindelijk in Nederland in de roedel bij gedragskundige Joep Klaassen beland. Daar heeft hij veel geleerd. Dus toen Goofy bij mij kwam, had hij al heel wat meegemaakt. Ook had hij Leishmania. De voorlichting over deze ziekte vanuit ACE is prima. Met de katten hier in huis gaat het ook goed samen. Goofy is nu een vrolijke, rustige hond. Hij luistert heel goed, behalve als hij een eend/kip tegenkomt, ha, ha. Het blijft natuurlijk wel een jachthondje, he. Ik geniet erg van hem, samen maken we vele wandelingen. En ook om hem te zien opbloeien is geweldig. Bijvoorbeeld toen hij zoveel vertrouwen had gekrgen dat hij niet naar mij luisterde. Hij keek me aan met een blik van: zal ik luisteren of niet? Prachtig was dat. Hij is nu niet meer bang voor vreemde mensen. Goof krijgt elke dag zijn pilletjes tegen de Leishmania en verder is hij gezond. Ik heb op me genomen om hem tot het einde van zijn leven hier met liefde en toewijding te verzorgen. Zolang de Leishmania onder controle blijft, geniet ik dus extra, juist omdat de toekomst onzeker is. Maar ja, dat geldt toch voor iedereen?

Ik ben heel blij met Goofy! Dank aan ACE, dat hij op mijn pad mocht komen.

Groet

Liesbeth

Ons Dianeke op de luchthaven omringd door haar lievelingen !!!

Eve nu Evi...na een kappersbeurt,...

Evi is langs de kapper geweet

Evi was heel voorbeeldig net of ze alle weken gaat.

Ze heeft zich heel goed aan gepast en alles verloopt prima.

Tot volgende week

Groetjes Carina en Willy

Pootjes van Evi en Milo

Gidion

OSVALDO, gered van de carretera...

Osvaldo werd op straat gevonden en afgegeven aan het dodenstation. Hij werd opgemerkt aan de autostrade, waar ie van weggeplukt werd en gelukkig maar! Wat was er met deze hond gebeurd? Hij had geïnfecteerde en met etter gevulde bijtwonden over heel zijn lichaam. Ook mankte hij met zijn achterpootje. Zijn lijfje is een hoop botjes, zijn ogen tranen van de infecties, hij is zwaar zwaar ondervoed, voelt zich slecht, het kan hem allemaal niet meer schelen… Nu is hij wel bij ons, maar zijn zieke lijfje staat onverschillig ergens bij, het hoeft allemaal niet meer! Zijn trieste ogen gaan door je heen. Wat heeft dit hondje meegemaakt? Wie zal het zeggen? Arme stakkerd! We willen je zo graag een kans geven en daarom hopen we zo dat ie het redden mag. Hij is vrij jong, maar al zo oud in alles waar ie doorheen ging…

Voor meer gegevens klik hier.

Eerste keer naar de SHIN dag.

Hallo iedereen,

 

Wij kijken echt uit naar de Shin -dag het is voor ons de eerste keer, maar wij twijfelen er niet aan dat het super wordt.

Ik wil heel graag de motor achter de organisatie leren kennen, ik twijfel daar geen moment aan, dat het een warm en sympathieke vrouw is met haar dierenhart op de juiste plaats, net zoals alle medewerkers van Shin.

Ik zou door het vuur gaan voor de dieren, want er wordt hen zoveel onnodig pijn gedaan, het woord pijn is hier zelfs niet op zijn plaats. Het is ronduit marteling dat sommige doen.

Ik kreeg deze week een bericht, waar een man vuurwerk in de muil van zijn hond stak, en deed dat ontploffen, verschrikkelijk hoe dat dier eruitzag, dit kan toch niet meer.

Wij zijn zo blij dat we drie honden kunnen hebben van de wereld waarin ze zo worden behandeld , wij krijgen van hun zoveel vriendschap en liefde.

 

En onze kleinste en laatste adoptie van in Mei komt mede.

De andere twee blijven lekker thuis in hun sofa.

Ik ben echt verslaafd aan het natte neuzen nieuws, allemaal gelukkige honden, met even gelukkige baasjes.

Assistent op de luchthaven,....onze oude Napoleon,...

Geef Pepper een kans,..vergeet onze grootoor niet !!!

Voor meer gegevens klik hier.

Zoek het maar uit, ik ben in Paradise!!!

Onze Firmin Crets !!!!!