Pagina's

maandag 15 juni 2015

Cadenita is hier goed ontvangen.

Ik dacht dat ik een hond had uitgezocht op de site van ACE, in de maat van een Basset, maar dan wat lichter gebouwd. Een Podenco-Maneto kruising. Maar mijn mond zakte open van verbazing toen ze hier was. Hebben ze in Spanje een groot deel van de lucht uit haar laten lopen?? Ze had zo per brievenbuspost verstuurd kunnen worden. Ik denk dat ze prima in een bubbeltjesplastic-envelop past. Ik kon mijn ogen niet geloven. Zo flink en rond, gelijk een Basset, ze er op de foto’s en filmpjes uit zag, zo’n mini-muisje stond er voor mijn voeten. Ik dacht dat ik wat aan mijn ogen mankeerde. Ik kon het niet geloven (en nog steeds niet) dat dit poppetje een echte hond was. Maar ze is een echte hond. Op en top.
Oververmoeid en gedesoriënteerd hobbelde ze achter je aan. Ze wilde er bij blijven. Ze ging achter je stoel op de grond zitten. Viel om van de slaap. Het heeft even geduurd voordat ze op een kleed ging zitten. Dat eenmaal ontdekt te hebben is ze gaan slapen.
Na wat gegeten, geslapen en buiten geweest, kwam er meer leven in haar. Bij de andere honden wilde ze ook horen. Met het uur voelde ze zich beter. Ze deed alles heel voorzichtig stap voor stap. ‘s Avonds was ze al één van hun. Wilde met alles meedoen.
Mijn dochter, die een paar huizen terug woont, kwam even langs met haar zoontje, wat bijna dagelijks gebeurd. Even naar het nieuwe hondje kijken. Ik zei dat er geen hondje was, maar een klein muisje. En dat muisje kwispelde ook tegen hun. Ze wilden haar zo mee naar huis nemen. Maar dat gebeurd natuurlijk niet.
De volgende dag gaat het nog beter. Ze begint zich thuis te voelen. Wil wat spelen met de andere honden Gustavo, de Basset en Herbelles, de grootste, zij vinden haar ook ontzettend leuk. Ze behandelde Cadenita als hun “ere-gast” op de 1e dag. Ze mocht op hun favoriete plaatsjes komen. Alles mocht. De 2e dag was ze gedegradeerd als “gast” en liet Gus merken dat alle botten van hem waren en ook zijn kussen, dit alleen met 1 maal kort grommen. Dat was voor Cadenita voldoende duidelijk. Maar de 3e dag heeft ze voorzichtig toch ook een bot gepakt. Ach, ze is met alles zo voorzichtig. Zo lief. Ook tegen de andere 2 honden. Af en toe hapt ze van blijdschap héél zachtjes in je hand. En maar kwispelen.
Ze heeft haar plekje wel gevonden, wil bij de honden horen en alles meedoen. Het is een clowntje, precies zoals ik had gedacht.
 
En dan komt de gedachte naar boven: Hoe kunnen mensen toch zoiets liefs zo maar wegdoen, of iets ergs aandoen. Ze is in de haven gevonden. Vreselijk zo’n klein prulleke alleen op de kade. Ze zal toch maar in het water vallen........
 
Pauline.

 







Geen opmerkingen:

Een reactie posten