Spaanse Natte Neuzen Nieuws: HILARIO

Er is ons gevraagd een klein verslag te maken over de opvang van geredde honden/hondjes uit Spanje die nu in Nederland en België verblijven. Aan dit verzoek willen wij natuurlijk graag meewerken. Ook wij zijn, net als vele anderen, in contact gekomen met Stichting ACE en zijn onder de indruk van hun inzet om honden uit de meest ondierlijke omstandigheden te redden.

Zo kregen wij eind oktober 2014 een berichtje dat er een Pinchertje was gevonden. Er werd voor hem een baasje gezocht, om daar nog een fijn leven te hebben na de ellende die hem naar alle waarschijnlijkheid was aangedaan. Tijdens de opvang bij ACE kreeg hij de naam Hilario mee. Bij het zien van de foto’s waren wij gelijk verkocht. Dat was hem… Het voelde gelijk goed.... Die moesten wij een gelukkiger leven kunnen bieden. Wij hebben al drie honden, dus een vierde was geen probleem. Maar helaas. We moesten wachten. We konden hem niet direct adopteren. Stichting ACE ging niet zo maar in op ons verzoek. Eerst werd er een “onderzoek” naar ons ingesteld. Heel terecht natuurlijk. Je geeft niet zomaar een hond af aan een ander .Huis bezoek was super goed gegaan ! Gelukkig kregen wij te horen dat alle lichten op groene stonden om “onze” Hilario te mogen adopteren.

Dan komt het zware moment. Je moet wachten. Ieder bericht over Hilario werd door ons gevolgd. Tussendoor kregen wij een video van ACE waar Hilario op te zien was tussen tientallen andere honden. Wat een leuk baasje. De video is door ons vele malen bekeken. Wij kregen er niet genoeg van. Begin december 2014 kregen wij het bericht dat alles in orde was om Hilario naar Nederland te laten overvliegen. Vlak voor Kerst kwam het verlossende bericht. Hilario zou op tweede Kerstdag aankomen op het Rotterdam Airport. Het was nu eindelijk zover. Om maar zeker te zijn dat wij op tijd zouden aankomen zijn we maar vroeg weggegaan. Zo vroeg dat we zeker 1 uur op het vliegveld hebben gewacht. Wat waren we zenuwachtig ! En we waren niet de enige. Er was ook een echtpaar die al veel eerder daar was aangekomen, maar we werden heel goed opgevangen door 2 lieve dames van Ace.

Eindelijk gaan dan de deuren van de aankomsthal open en komen er twee begeleidsters met een aantal benches en reistas de aankomsthal binnen. In iedere bench zit een hond. Maar géén Hilario. Waarom was “onze” Hilario niet in één van die benches? Waar was "onze" Hilario ??. Eén van de begeleidsters opende de reistas en daar kwam een heel klein lief koppie uit gestoken. Dáár was onze Hilario. Zo klein dat hij mee mocht in een reistas in de cabine . Wat een klein lief hondje kwam tevoorschijn. Wij waren meteen verliefd. Dit hondje gaan wij verwennen tot zijn laatste snik. Wat een schatje.

De dagen er na moesten wij onze drie honden en Hilario aan elkaar laten wennen. Die wen periode duurde ongeveer een maand. Langzaam aan werd Hilario geaccepteerd in de groep. Daarna een poging gedaan om ze samen uit te laten. Dit ging boven verwachting goed. Het gaat nu zelfs zo goed, dat Hilario al samen met één van onze honden samen in een mandje slaapt. Wij hebben de indruk dat Hilario nu helemaal opbloeit. De angst in zijn ogen is veranderd in een liefdevolle en tevreden blik. Hij is dankbaar voor de liefde en warmte die wij hem geven. Al hoe wel het steeds beter gaat is zijn verlatingsangst aanwezig. Het gaat de goed kant op en merken dat hij ons meer vertrouwd. Het is een druk en levendig baasje die overal bij aanwezig moet zijn. Het is een snelle leerling. Zijn “Nederlands” is al heel goed. Begrijpt alles heel snel, twee drie uitleggen/laten zien en hij weet het.

Onlangs hebben wij Hilario meegenomen naar onze halfjaarlijkse club wandeling. Eén Pincher en ongeveer veertige Schotse Terriers. Wat een feest voor hem. Jullie raden het al… de aandacht ging alleen maar naar Hilario. Vele foto’s zijn er genomen. Hij was het gesprek van die dag.

Voor ons is hij het gesprek van de hele dag, iedere dag. Dank je wel ACE !!. Jullie maken niet alleen een honden leven gelukkig, jullie maken ook ons leven met een hond gelukkig !

Tim en Marie-Laure Royer