Die wil ik! Dacht ik! Direct actie ondernomen, en toen bleek Fluffie nummer 9629 al gereserveerd!
Jammer, maar ik gaf meteen aan, dat ik, als het niet doorging, ik hem wilde! Gelukkig ging het niet door, en werd na een zorgvuldige screening het beestje aan ons toegewezen. Wij hebben al twee Spanjaarden, Niño en Sancho, en dit zou dus onze derde zijn. Door omstandigheden, zijn wij genoodzaakt enkele jaren te latten, mijn man in Nederland en ik in Frankrijk. Ik werk niet meer, heb hier een grote tuin in de natuur, dus alle tijd om er een hondje bij te hebben. Ik ga nooit op vakantie, dat heb ik immers altijd, dus doen! Dacht ik! 16 december kwam onze kleine man aan op Schiphol. Wij hebben hem Olivier genoemd, bij "normaal gebruik" Ollie. Het is een Yorkshire terrier, klein, lief, aanhankelijk, fel en héél dapper. Het klikte direct goed met de andere twee, dat was geen probleem. Wel was hij door alle veranderingen vanuit het dodenstation, pleeggezin e.d. uit zijn doen geraakt, en moest dus heel precies elke twee uur naar buiten, om weer zindelijk te worden. Dit is normaal, ook een ongelukje in huis hoort erbij. Gewoon opruimen en negeren!
(Tip: gebruik heldere azijn hiervoor, en GEEN WATER, dit maat de plekken groter!)
Na een dag of drie ging het helemaal goed, en was zijn ritme bepaald. Nog een probleem diende zich al spoedig aan, onze POES! Wat had hij de pest aan hem! Grommend en blaffend viel hij hem aan, en joeg de kat op! Dit was knap irritant. Ik heb Imelda van ACE om advies gevraagd, en zij vond dat de twee zelf tot een normale verstandhouding moesten komen. Daar was ik het mee eens, maar na een maand of twee, maakte hij het zó bont dat ik hem met een ovenwant een paar flinke tikken heb gegeven! ( met bloedend hart!) hij wíst dat het niet mocht, maar kón het níet laten! Nu is dat geen probleem meer, de kat trekt zich er niets meer van aan en Olivier vindt hem niet meer interessant. Het duurt soms lang, maar geef niet op! Bij de laatste wandeling s'avonds, lopen we met z'n drieën, de poes achter ons!
Olivier is een echte schoothond! Hij ligt het liefst op schoot of naast me. Een gouden mand heeft hij niet, een platina bed wél, op bed naast de papa! Hij weet precies wanneer ik wakker begin te worden, en houdt zich stil als ik nog wil slapen. Als ik wakker word, word ik overladen met kusjes, en een gratis wasbeurt! Hij stroomt óver van liefde, en heeft zin in de dag! Hij helpt de kat met het op eten van muizen, heel slim! Als poes een muis heeft gevangen, leidt hij met een bepaalde act de poes af. Als die een seconde niet oplet, grist hij de muis weg, en gaat ermee vandoor! Zó leuk om dat te zien! Eerst was poes pissig, maar nu gaat hij gewoon op zoek naar een nieuwe.
De eerste tijd was Olivier helemaal gek van iedereen die wij met de wandeling tegen kwamen. Iedereen was zijn baasje. Gelukkig wordt dat steeds minder. Dagelijks gaan we naar het bos, en lopen daar zeker een uur. Ze mogen dan los, en Sancho kan zijn jachtinstinkt even laten varen...
Oliver blijft bij mij in de buurt, die heeft gelukkig dat instinkt niet! Daarna thuis krijgen ze een kluifje, en dan een paar uurtjes slapen. Het is een heerlijk beestje om van te houden, en, ik zou iedereen willen aanraden, om zo'n verschoppeling te adopteren! Wél moet je wat ervaring hebben met honden, en geduld, omdat het toch dieren zijn die dingen hebben meegemaakt waar wij geen weet van hebben.
Onze Sancho is mishandeld in Spanje. Dat is nú nog merkbaar. In het begin zocht hij altijd dekking van bovenaf, onder een stoel, tafel enz. Was bang voor bezems, paraplu's. Dan weet je wat er in het verleden is gebeurd! Hij moet veel geknuffeld worden, vooral nu er een nieuwkomer bij is! Jaloers? Nee hoor! Niet bij ons! De groepshug doet dat voorkomen! Allemaal evenveel liefde!
Groetjes vanuit Frankrijk, Ed Verheijde.
Ook wil ik even vermelden, dat ik veel bewondering heb voor de mensen van ACE, die dit allemaal belangeloos doen voor deze dieren! Écht BUITENGEWOON!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten