Sancho

Baylor is nu ruim 5 maanden bij ons, en we merken dat hij steeds rustiger

word. Het is een schat van een beest. We zijn echt zo blij met hem.

In het begin begrepen wij vaak zijn onrust niet, maar wisten wel dat we

erg geduldig met hem moeten zijn.

Hij ging bijvoorbeeld 's avonds op een afstand liggen, terwijl wij, met 

onze andere hond, allemaal op de bank zaten. Dat vonden wij 'zielig', maar

nu begrijpen wij dat hij met al die aandacht geen raad wist. Hij zocht rust.

Hij piepte ook veel, zeker wanneer wij hem aandacht gaven. Hij begreep

het nog allemaal niet. Bij het uitlaten wist hij eigenlijk niet hoe snel hij

weer naar huis wilde. Daar vind hij het fijn, en is de hele dag blij.

Toen het kouder werd afgelopen maanden ging de tuindeur steeds vaker

dicht. Dat was erg lastig voor hem. Tot onze verbazing stond hij menig

keer boven op de huiskamertafel naar buiten te kijken de tuin in.

Hij wil zo graag in de tuin zijn. Voor hem is dit  zijn 'grote' kennel, hij

sleept alles mee naar buiten op zijn deken.

Sinds kort piept hij ook niet meer als we 's ochtends nog allemaal boven

zijn met opstaan, wassen en aankleden. Hij weet nu dat we toch wel naar

beneden komen, hij is geduldig. Zo zien we hem steeds beter zijn plekje

krijgen binnen ons gezin. Overdags ligt hij op de bank, voor het raam, en

kijkt naar buiten. De kinderen gaan en komen, en hij wacht geduldig tot

er weer één thuiskomt: 'wat een feest'!

In het begin sliep hij in een bench, ook als wij weggingen. Maar dit is van

korte duur geweest, het was gewoon niet nodig. Zo jong als hij was, hij heeft

nog nooit iets kapot gemaakt. Heel bijzonder vind ik dat.

Zijn pootjes gebruikt hij als een kat. Met verbazing kijken we hoe hij de deur

open maakt, of zijn 'prooi' vasthoudt tussen zijn pootjes.

We werken nog wel aan zijn enthousiasme tijdens het uitlaten naar andere

honden. Hij zoekt de straat af of dat hij soms  een vriendje ziet en wil dan

perse die kant op. Dat kan nog wel eens lastig zijn, maar hij is alleen maar

blij, en wil zijn soort begroeten. Maar gelukkig is hij wel te verleiden met

een tak of een snoepje.

Elke dag is het weer een feest dat Baylor bij ons is. Het is een hele lieve

dankbare hond waar wij echt van genieten. En hij is ook nog eens een hele

mooie hond. We krijgen dan ook vaak complimenten, met de vraag wat voor

een soort het is. Trots vertellen wij dan een straathond uit Spanje, die

gered is. Mensen zijn keer op keer verrast als wij dit vertellen.

 

groeten,

 

Anny Mercey