NIFICA

Op 8 september was het zover.. Ik zou voor 4 maanden stage gaan lopen bij Ace Charity! Super veel zin in! Zoveel hondjes verzorgen! Maar ook wel lastig met de gedachte dat ik geen hondje mee terug naar huis mocht nemen..
Op de eerste dag stage was ik al verliefd op een hondje maar die was na 2 weken al geadopteerd gelukkig!
Maar toen op 1 oktober was ze daar.. Nifica.
Een klein en heeeel bang hondje.. Vanaf het eerste moment was ik al verliefd op haar.. Elke dag ging ik bij der zitten met koekjes om haar minder angstig te maken.
Dag 1 moest ze er nog niks van hebben, maar de 2^de dag durfde ze al wat dichterbij te komen en al op de 3^de dag durfde ze koekjes aan te pakken.
Ik vroeg me heel erg af wat er in het verleden gebeurt was met haar.. Ze was zo angstig en had een grote kale plek in haar nek. Na een tijdje, toen ze op de site stond, kon ik het lezen.. Ze was gered uit 1 van de ergste dodingsstations..
Mijn hart brak.. Oooh wat hield ik van dit hondje! Ik kan haar toch niet hier achter laten?!
Weken gingen voorbij.. Elke keer foto’s en filmpjes naar m’n ouders sturen.. Huilend aan de telefoon dat ze bij mij hoort, dat ze mee moet.. En uiteindelijk mocht ze mee!!!
In december, net voor kerst, vlogen we terug naar Nederland. Benieuwd hoe het zal gaan, of het klikte met de andere honden. De eerste 2 dagen was ze erg bang en gromde ze naar de andere honden maar daarna werden het beste maatjes!
Ze is nu ook veel minder angstig, alleen op vreemde nieuwe plekken nog.
Het is een druk, speels hondje die gek is op vogels en eenden! Want tijdens het uitlaten wilt ze er achteraan rennen of gaat ze juist rustig zitten en kijken. Echt geweldig!
Over 2 weken wordt ze 1 jaar! Ik ben zo blij dat ze bij mij is! Ik zou der niet meer kunnen missen, ze is echt alles voor me.
Groetjes Patty van de Ree en een poot van Nifica!

Hier wat foto’s van toen ze nog in de refugio zat en van nu thuis.