Maandagavond kwam hij aan en ben ik die avond zeker vier keer gaan wandelen met hem. Telkens als hij de leiband zag, werd hij eventjes ontzettend vrolijk en buiten schudde hij met z’n staart, maar telkens terug binnen had hij nog altijd die enorm triestige blik. Hij moest nog een beetje aan alles wennen.
We hadden een groot kussen gekocht voor hem die naast de zetel in de living ligt, maar daar wil hij helemaal niet op. Hij slaap overal waar hij wil. Soms blijft hij dan een half uur liggen en soms verlegt hij zich alweer na 5 minuten.
Ondertussen vertrouwt hij mij al heel veel. Ik mag overal aan hem komen. De vriend van mijn mama die heel goed is met honden wilde na het wandelen zijn pootjes afdrogen, maar dat vertrouwde hij nog niet helemaal dus gromde hij even. Ik denk dat dat nog wat tijd nodig heeft bij anderen. Gelukkig gromt hij nooit bij mij. Da’s al een eerste stap in de goeie richting.
We zijn woensdag naar onze vaste dierenarts gegaan. Toen ze hem op de tafel wou zetten, gromde hij ook, hij wist waarschijnlijk niet zo goed wat te verwachten, maar zodra ik hem op zijn gemak stelde en hem zelf op de tafel zette, lukte het wel.
Ook zijn we vandaag naar een hondensalon gegaan om hem te laten wassen. Dat was natuurlijk een hele ervaring, maar zijn vacht moet ook verzorgt worden, want hij rook enorm sterk naar hond en van zodra je hem aaide, waren je handen vuil. Zijn staart vond hij het minst leuk om door de mevrouw aangeraakt te worden, maar ik ben heel de tijd bij hem gebleven, heb hem op zijn gemak gesteld en dan lukt het wel.
Hij wordt ontzettend graag beloond, een echte pleaser, want hij wil het altijd goed doen. Hij hoort zo graag dat hij flink is, dus van zodra dat hij iets goed doet, vertel ik hem uitbundig wat een flinke jongen hij is.
Ik kan maar niet begrijpen dat mensen hem hebben weggedaan. Hij luistert ontzettend goed. Ik kan hem onmiddellijk laten zitten en liggen. Hij trekt niet tijdens het wandelen. Het is geen probleem om hem na een wandeling af te drogen. Hij blijft zitten als ik hem dat zegt. Als ik zijn naam roep, komt hij onmiddellijk. Als ik nee zeg, weet hij heel goed dat hij iets niet mag. Hij schooit nooit om eten. Hij blijft altijd heel keurig liggen in de auto. Hij wil graag bij de groep horen, maar kan ook perfect alleen blijven. Hij komt ook graag „keppen”, zoals we bij ons zeggen, knuffeltjes en aaitjes vragen. Dan komt hij zijn hoofd duwen tegen mijn benen en dan zet ik me op de grond bij hem en blijf ik hem de hele tijd aaien en ophemelen, dat vindt hij geweldig. Zo wordt zijn zelfvertrouwen wat beter. Nu zitten we al aan een fase waarbij zijn staart kwispelt wanneer hij mij of mijn mama ziet.
De eerste dagen konden de meeste dingen hem niet schelen. We hadden twee tennisballetjes met piepers gekocht voor hem, ook zo’n stuk touw met twee knopen, maar daar had hij helemaal geen interesse in. Ook een botje wou hij niet. Ik dacht dat hij zo’n speelgoed misschien niet gewoon was. Maar ook tijdens zijn wandelingen buiten kon de omgeving hem niet echt interesseren. Ondertussen hebben we twee dagen geleden toch nog eens een van de balletjes bovengehaald en hij is er nu ineens compleet zot van. Hij wordt het gewoon niet moe, letterlijk meer dan 5 uur aan een stuk kan hij er mee spelen. Doorweekt van het speeksel is dat balletje. Moesten we het 's avonds uiteindelijk niet wegnemen, dan bleef hij er ieder uur van de dag mee spelen! Op de momenten dat ik met hem speel met z’n oranje balletje zie je wel opnieuw de blik die hij waarschijnlijk vroeger ooit moet gehad hebben. Die happy hondenblik, precies een puppy! Buiten kan hij soms zo blij zijn dat hij op me springt van enthousiasme. Ook begint hij nu opeens heel enthousiast de vogels te spotten en andere hondjes op te merken, wat voordien niet zo was.
Hij is bij iedereen hier graag gezien. Ook is hij heel rustig in nieuwe situaties, ik kan hem snel op zijn gemak stellen en zijn enthousiasme voor dingen groeit met de dag.
Heb je toevallig nog wat meer info over zijn vroeger levensomstandigheden of waarom hij juist naar het asiel gebracht is?
We kunnen je af en toe laten weten hoe hij het hier stelt!
Alleszins hartelijk bedankt voor alle hulp!!
Julie & Sabine
Deze foto is nog in de refugio gemaakt.
Hallo Julie en Sabine,
BeantwoordenVerwijderenIk kan je inderdaad meer vertellen over deze lieve hond, Hij was in Spanje bij ons en wij noemden hem Bobbie. Hij houd ontzetten veel van b.v. de voetbal bal. Bij ons heeft hij er al veschillende versleten. Je mag wel contact opnemen via mijn email, dan kan ik meer vertellen.
Fijn om te lezen dat jullie er blij mee zijn.
Groeten Jolanda
Hoi Jolanda, kan je misschien contact opnemen met mij via ace.shin.blog@gmail.com zodat we kunnen mailen?
BeantwoordenVerwijderen