Oris nu Torris

Al maanden lang heb ik Ace op FB zie prachtige , lieve honden voorbij komen. Maar zelf wil ik geen hond omdat ik al een trouwe vier voet-ter heb van 11 jaar oud. Ik steun Ace door lid te zijn en zo nu en dan wat geld te storten.

Maar dan op een dag komt Torris voorbij op Facebook, en mijn maag draait om en kan niet meer mijn gedachten er van af houden. Contact opgenomen met Ace en zo kwam ik in de procedure. Met familie, vrienden erover gesproken, want een hond neem je niet zomaar daar moet je goed over nadenken het is voor zijn/haar hele leven.

Iedereen was meteen dol enthousiast en ook voor mijn Sam van 11 jaar kan het best eens goed zijn er een vriendje bij te nemen die hem ‘jong’ houdt. ( nu is hij nog zo vitaal en fit) Sam kan ook al zijn wijsheid delen met Torris. Na meerdere mails over en weer uiteindelijke een huisbezoek gekregen of ik geschikt ben om een hond te adopteren. Dit was geen probleem en dan is het zo ver, contracten tekenen en wachten wanneer Torris Spanje mag gaan verlaten om voor altijd bij ons te komen. Ik wil hierbij ook de complimenten overbrengen aan ACE hoe fantastisch de procedure is m.b.t. adopteren, de hond staat centraal en er wordt met veel liefde/ nuchtere blik gekeken of jij/jullie wel geschikt zijn....

Af tellen is begonnen en dan dat telefoontje dat Torris mag gaan vliegen, 6 sept op Schiphol in de avond zal hij aankomen. Mijn beste vriendin en zusje zijn mee gegaan om Torris te verwelkomen op Nederlandse bodem.

Met bonkend hart sta ik op Schiphol en klamme handen, waar ben ik aan begonnen, gaat het wel goed etc etc. En dan komen de hondjes aan, we lopen met zijn alle mee naar een rustig plekje waar de vrijwilligster van Ace onze paspoorten van de honden uitreikt ( ik kreeg nog foto’s mee voor de dierenarts ivm zijn gebroken kaak waar aan hij is geholpen is Spanje en zijn heup die uit de kom was) Alles tip top voor elkaar. Dan gaat de Bench open en staat dat mooie witte hondje van amper 7 maanden oud daar, die ik alleen van de foto’s kende. Hij was nog mooier en kon hem ook niet meer los laten. Ik was stil totaal in trance en heb alleen maar op de grond gezeten en hem geaaid en geknuffeld. Ondertussen mijn beste vriendin en zus foto’s maken. De reis terug naar het Oosten ging prima, het mannetje heeft geen kik gegeven. Bij thuiskomst ( midden in de nacht) mijn lieve Sam kennis laten maken, even geroken aan elkaar en het was meteen goed. Torris zijn mandje stond al klaar hier, hij is gaan liggen en als een blok is slaap gevallen. Zijn dag ervoor en reis en nacht waren ook lang geweest, ik ben natuurlijk op de bank gaan liggen. ( ik hou niet van een Bench) dus torris heeft gewoon meteen zijn eigen mand en plek. De volgende dag hebben we kraamvisite gehad van familie en vrienden. Wat een mooie dag was dat ook. De eerste week is natuurlijk wennen, voor Torris,Sam en mij maar de klik was er meteen. Ik kan nog elke dag met veel liefde naar hem kijken, Torris is onderdeel van ons gezin en familie. Wat een prachtig 2014.... 

Links Sam en rechts Torris