Manolito

29 December aangekomen op Schiphol wilde Manolito niet uit de bench komen, en toen hij er eenmaal uit was, was hij behoorlijk onder de indruk en in zichzelf gekeerd.

Omdat Fabienne mij verteld had, dat hij dat fijn vond heb, ik toen steeds zijn koppie in mijn handen genomen en lieve woordjes tegen hem gesproken..

Zo onder de indruk was ie, dat we maar niet met de bus, maar met de taxi naar huis zijn gegaan en in de taxi heeft hij lekker de hele weg op mijn schoot liggen slapen.

Manolito was onder de indruk en mijn hondje Bobby niet lang geleden geopereerd aan een afgescheurde kruisband die mag nog niet echt lopen, dus dit keer maar binnenshuis kennis laten maken... het ging perfect !

Fabienne heeft al wonderen verricht met Manolito toen hij bij haar in opvang was, echt hoor, want toen hij bij haar binnen kwam ging hij nog stil in een hoekje zitten en bij mij ging hij meteen al in het  rond lopen en daarna lekker op een kussen liggen. Maar Manolito is erg verlegen en bescheiden en hij moet alles nog verwerken en zijn plaatsje hier in huis ontdekken. Toch vind ik dat hij al hele stapjes maakt. Hij komt al knuffels halen, gaat al voor mij zitten als ik op de bank zit, en kijkt dan achterom of ik hem wel boven zijn staartje (dat hij niet heeft) ga kriebelen want dat is toch wel erg lekker. Hij is nu ook aan het leren, dat hij niet ver achter de andere hondjes hoeft te gaan staan, als er iets lekkers uitgedeeld wordt en sinds een paar dagen komt hij mij 's morgens als eerste begroeten als ik wakker wordt. 

Het was wel zo, dat als ik opstond van de bank of rond liep, dat Manolito dacht dat hij zich maar beter uit de voeten kon maken, ik had zo met hem te doen. Ik kan me alleen maar indenken hoe dat zo gekomen is, en dat is niet best ! Voor ik opstond van de bank gaf ik hem toen knuffels, als ik opgestaan was, weer knuffels en als hij dan wegliep of rende riep ik hem en dan kreeg hij nog meer knuffels en dat heeft enorm geholpen. 

Ik had Manolito op maandag gehaald, maar het duurde tot dinsdagmiddag alvorens hij eindelijk een plas durfde te doen 2 dagen voor een poep, maar eigenlijk was het al vrijdag toen hij pas echt alles buiten durfde te doen. Nu mogen alle hondjes uit de buurt  ook ruiken dat Manolito in town is.

Ik vind nog wel af en toe een "presentje" van Manolito in de slaapkamer of badkamer, maar daar kan ik echt niet mee zitten, ik ben allang blij, dat hij niet alles meer binnenhoudt.

Ik heb al een paar keer gezien, dat Manolito met Pimpinella wil spelen, alleen vindt Pimpinella dit jammer genoeg eng en smeert hem dan, maar het feit alleen al dat Manolito al aanstalten gemaakt heeft om te spelen maakt mij enorm blij. Hij heeft ook al een paar kleine momentjes gehad, dat hij zich zo goed voelde, dat hij zich ging uitsloven... Wat een komiek !! Zo gelachen ! Dit zijn kleine momentjes dat ik een glimp te zien krijg van hoe Manolito eigenlijk moet zijn, zoals hij in zijn wezen is. Zo triest dat hij dat onderweg is kwijt geraakt. Maar ik heb goede hoop, dat hij langzamerhand zichzelf weer gaat ontdekken en dat hij over een half jaartje of zo een heel ander hondje is. Ik ga er in ieder geval alles aan doen om hem hierbij te helpen !

Oh ja, wandelen en etenstijd dat zijn, zijn favoriete momentjes v/d dag, alleen moet ik na het eten wel even die schattige tandjes van hem schoonmaken want daar blijft van alles inhangen, het is echt een verzamelbakkie. Op de 2 laatste foto's kun je Manolito zien als hij net uit geweest is, dan is hij happy !

 

Het enige wat nu jammer is, is dat hij aan de diaree is. Gelukkig had ik al alles in huis om hem te ondersteunen; gekookte kip, clear intestent, probiotica, en druppeltjes die helend werken op de darmwand.. de rest zal hij zelf moeten uitzieken, maar dat zal vast wel goed komen. Ik hoop alleen dat hij Pimpinella niet aansteekt want het gaat net zo supergoed met haar.

Zoals ik al zei het is een enorme schat en ik ben echt superblij met hem !!

Groetjes,

Eugenie