Twee weken geleden ben ik samen met 4 andere hondjes met het vliegtuig naar Nederland gevlogen. Aangekomen op het vliegveld werden we verwelkomd door allemaal vreemde mensen die koekjes en water bij zich hadden. Ik voelde me niet zo lekker en moest spugen dus ik hoefde eerst niks te eten. Na een tijdje ging het weer wat beter en de koekjes roken zo lekker dat ik er toch wel een paar heb aangepakt. Mijn nieuwe baasjes namen me mee in de auto, wat ik eerst maar raar vond. Je kunt toch gewoon lopen?! Toch was het ook wel fijn want mijn nieuwe bazinnetje kwam bij mij achterin zitten knuffelen en omdat ik zo moe was ben ik in slaap gevallen.
Mijn baasjes zijn heel blij met mij (dat hebben ze echt gezegd!) want ik doe heel goed mijn best. 'S nachts ga ik steeds braaf slapen in mijn bench, die is zilverkleurig want een gouden mand konden ze niet betalen zeiden ze. Dat vind ik niet erg want in mijn bench ligt een heel groot kussen en alleen 's nachts gaat het deurtje dicht. Overdag ligt het kussen voor de bench en mag ik gewoon los in huis. Als we naar buiten gaan moet ik altijd eerst een tijdje netjes naast het baasje lopen. Als ik dat goed doe mag ik aan de lange lijn lekker snuffelen. Andere hondjes die ik nog niet ken vind ik nog niet zo leuk, die beginnen steeds naar mij te blaffen en dan kruip ik maar een beetje weg achter het bazinnetje. Zij zegt dat dit wel goed komt en toen we gisteren kennis gingen maken met de hondjes van vrienden bleek dat inderdaad zo te zijn. Ik mocht zelfs voor het eerst echt los mee wandelen (zonder omheining of wat dan ook!) want het bazinnetje dacht dat ik wel bij de andere hond zou blijven dus dat heb ik dan ook netjes gedaan! :) We hadden wel een ongelukje want toen we samen heel hard aan het rennen waren botsten we tegen elkaar op en omdat die andere hond veel groter is werd ik zo in een sloot gelanceerd. Dat was wel koud en het bazinnetje stond zo hard te roepen dus ik ben er maar weer snel uit gekropen...
Mijn eten krijg ik in een rood ding dat wiebelt. Dat is heel leuk want dan heb ik veel meer eten, het eten uit een bak is altijd zo op! Over eten gesproken; mijn baasjes hebben een hele grote kooi achter het huis staan. Daar wonen twee konijntjes en die zien er ook erg smakelijk uit! Mijn bazinnetje vind het niet leuk als ik achter de konijntjes aanjaag. Misschien moet ik dat dan maar niet meer doen, maar het is eigenlijk nog veel te leuk!
Toen ik net een paar dagen in mijn nieuwe huis was moest ik mee naar de dierenarts. Dat was heel erg leuk, ik kreeg allemaal koekjes en iedereen vond mij helemaal geweldig! Het is dat ik geen schoenen draag maar anders zou ik er wel naast gaan lopen! Op het laatst zat ze te frunniken aan mijn billen, dat vond ik niet zo leuk want dat deed zeer. Toen heb ik mooi een beetje de assistente gebeten. Niet hard hoor, gewoon om even te laten weten dat ik dat geen leuk spelletje vond. Verder was ik helemaal gezond en zag ik er heel goed uit zeiden ze, nu hoef ik pas in mei terug te komen voor mijn prikjes.
Vorige week was ik voor het eerst onder de douche geweest en vandaag moest ik alweer. Dat vond ik de eerste keer helemaal niet leuk, maar vandaag ging het al veel beter. Alleen als ze dat stinkspul (volgens mij vinden mijn baasjes het lekker ruiken, bah) in mijn haar smeert en ze daarna weer met de waterstralen aankomt vlucht ik. Helaas zit de deur steeds dicht dus ik kan niet ver weg. Het bazinnetje zegt dat het wel afgespoeld moet worden omdat ik anders jeuk krijg. Als ik afgedroogd word ben ik wel weer blij, stiekem helpen de koekjes daar ook aan mee! Ook als het bazinnetje mij gaat kammen word ik helemaal zen, daar ga ik echt eens even lekker voor liggen zodat ze goed overal bij kan.
Ohja, mijn bazinnetje heeft ook nog een site over al mijn belevenissen. Deze is te vinden op http://www.buitenlandsehond.wordpress.com. Misschien vinden jullie het leuk om daar ook op te lezen...
Nu ga ik stoppen, het is een heel verhaal geworden. En dat al na twee weken! Ik heb wel ook nog een boodschap tussen de foto's gedaan. Die is voor al mijn mensenvrienden in Spanje.
Groetjes van mijn baasjes en een pootje van mij.
Dallas
een geweldig mooi verhaal en een geweldige laatste foto.
BeantwoordenVerwijderenDank voor het redden van een rescue hond uit het buitenland.
Ace vrijwilliger.