Voor Manolito:

Manolito, Manolito, Manolito, zo klinkt jou naam als een zuidelijk liedje de hele dag door mijn hoofd, Manolito.....

Nadat de adoptie van het stokoude, blinde hondje Hera, spijtig genoeg niet door was gegaan, omdat ze op de dag dat zij naar mij toe zou vliegen helaas was overleden had ik Fabienne een mailtje geschreven, dat als er weer een "Special care" hondje zo als Hera oud/ziek etc, op haar pad zou komen, zij altijd weer een beroep op mij mocht doen.

Al heel snel kwam er een dankbare reactie op mijn mailtje... maar in het zelfde mailtje vertelde Fabienne over jou Manolito, over de vuilkar waar je onder lag, bang als je was om aangevallen te worden en zo verlegen dat je niet gezien wilde worden. Ze had zo met jou te doen en wilde jou heel graag gelukkig zien worden !!

Nu moet je weten Manolito, dat ik naast mijn aanbod om een "special care" hondje op te nemen, nog 4 poesjes heb en drie erg oude hondjes, eentje met kanker waar ik met al mijn liefde mijn uiterste best voor doe om haar nog zo lang mogelijk happy en pijnvrij te houden, zo kom ik bijv. iedere nacht een keertje mijn bedje uit om haar nog wat eten en medicijntjes te geven... En ik had een plannetje in mijn hoofd: pas als een van mijn oude hondjes mij zou komen te ontvallen, zou ik weer een nieuw hondje adopteren (naast dat event. special care hondje dan, want zo eentje is altijd welkom) het zou zo'n klein fluffy dingetje worden,eentje die ik makkelijk kon tillen, lekker jong en een stabiel factortje tussen de oudjes, waar ik dan voorlopig geen afscheid van hoefde te nemen, dit leek mij wel wat als de tijd daar was.

Maar niet alles zo verloopt zoals ik het bedenk in mijn hoofd Manolito, want je popte als een duveltje uit een doosje keer op keer weer terug in mijn gedachten, je verhaal en het beeld van die lieve aandoenlijke foto's van je, ik kon je zomaar niet weer vergeten...  En toen ging ik het ook nog voor me zien, hoe je hier bij mij in de rondte scharrelde, ja toen was het hek van de dam.... Ik kon me niet meer inhouden en heb je adoptie nog dezelfde dag in orde gemaakt, want ook ik wil je zo graag gelukkig zien ! Voor maandag 29 december staat jou ticketje geboekt, dan ga je vliegen naar het koude kikkerlandje en bij aankomst sta ik jou op te wachten.

Tot die tijd maak ik mij geen zorgen om je, want ik heb gelezen dat je heel gelukkig bent daar in opvang bij Fabienne en Dirk.  "Big shoes to fill" voor mij maar ik ga mijn stinkende best doen zodat je ook bij mij het geluk zal vinden, mijn lieve mannetje... ook hier ben je welkom, zal je er toe doen en zal ik voor je zorgen en je liefhebben !

Veel liefs van je nieuwe baasje, Eugenie

P.S. Fabienne zegt dat ik nog verliefd op je ga worden, maar ik geloof dat ik dat al ben...

Je nieuwe familie Manolito, zoals je ziet sta je al in ons midden...