Valentina, hoogzwanger haar dagen aftellend in het dodenstation...

Haar ogen zeggen meer dan zoveel woorden, iedereen zag haar daar zitten, in haar dodencel.

Haar buikje werd alsmaar ronder, ze had honger en dorst, maar hiermee werd geen rekening gehouden.

Een dametje dat een hondje adopteerde, belde ons. Ze had zo met Valentina te doen, wilde haar voor ons uitkopen en redden, maar kon haar zelf geen toekomst geven.

Ze haalde haar op het nippertje uit haar cel. "Valentina", wilde ze haar dopen, naar haar eigen moeder, die altijd zo gek op dieren was.

We kunnen Valentina niet meer aborteren, dat is onmogelijk en zou haar leven in gevaar brengen. We zien wat morgen brengen zal. Ze is helemaal van slag geweest en de angst die ze onderging waren niet goed voor een mama die op haar laatste dagen loopt.

Bij ons is ze iets rustiger, maar je ziet dat ze het allemaal niet echt begrijpt, vatten kan. 

Valentina heeft nu de tijd en de rust waar ze recht op heeft. Al is ook onze refugio geen ideale plaats, toch gaan we alles in het werk stellen opdat mama en haar kleintjes op de meest waardevolle manier de beste zorgen krijgen.