Pimpinella, mijn wonderkind viert de kerst !!

Wat heeft dit meisje veel moeten doorstaan in haar leventje... haar levenslust, drive, en altijd vrolijke karaktertje heeft Pimpinella echter nooit verloren, ik denk dat dit haar overal doorheen gesleept heeft, want Pimpinella plukt de dag.

Ik blijf mij afvragen hoe mensen het kunnen... een oud ziek en  verwaarloosd hondje dumpen bij het asiel... Dit overkwam ook Pimpinella, dus een lief en zorgzaam baasje zal ze wel niet gekend hebben. 

Midden in het adoptieproces kreeg ik een mail van haar oppasmoeder doorgestuurd. De toestand van Pimpinella was zorgelijk. Ze was ziek, had een wond op haar borst, die maar niet overging en ze hoorde en zag praktisch niets. Uiteindelijk was er een melkkliertumor verwijderd en Pimpinella werd behandeld voor Erlichia. Kort voor haar komst kreeg ik het bericht dat mijn meisje weer beter was gaan zien,  ik vermoed dat ze in het donker moet hebben gezeten en haar oogjes daarvan hebben moeten herstellen, maar zeker weten doe ik dit natuurlijk niet want er zit nu eenmaal nooit een briefje in het rugzakje van onze hondjes met een verhaaltje over wat ze allemaal meegemaakt hebben... Na haar aankomst bleek Pimpinella ook nog een achterpootje te hebben wat niet goed meedeed, waarschijnlijk een overblijfsel van een hersenbloeding(kje ) denkt mijn dierenarts. Ook had ze problemen met haar eetlust en spijsvertering, het was voor mij iedere keer weer een verassing of ze wilde gaan eten of niet (vast de oorzaak van slechte voeding in haar verleden.) 

Vijf maandjes hebben we vrij zorgeloos van elkaar genoten, onze wandelingetjes hadden als fysiotherapie gewerkt, haar achterpootje was niet over maar deed toch al weer aardig mee. De problemen met haar eetlust had ik kunnen oplossen door blijvend clear intestent en probiotica aan haar eten toe te voegen.

En toen begon de ellende voor Pimpinella opnieuw. Nieuwe melkkliertumoren !! Een 2e operatie volgde en omdat ze veel te lang loops was geweest naar mijn zin, had ik haar toch ook maar laten steriliseren. En wat een geluk was dat, haar baarmoeder bleek sterk vergroot te zijn maar zat ook al vol met gemene bulten en was al begonnen te ontsteken. Hier had ze zo ziek van kunnen worden, gelukkig hebben we haar dat kunnen besparen. Natuurlijk had ik de weggenomen tumoren laten onderzoeken, het slechte nieuws was dat ze kwaadaardig waren en het goede nieuws was dat ze ruim genoeg waren weggehaald, dus dat de prognose toch nog goed was. 

Een paar maanden later... wat had Pimpinella toch een pech... weer nieuwe melkkliertumoren, bultjes op haar lijfje en zelfs een bultje onder haar voetje waardoor ze mankte.

Omdat de reeds weggehaalde tumoren kwaadaardig waren geweest en Pimpinella zo ontzettend vrolijk was en zichtbaar genood van haar nieuwe leventje, volgde toch maar een 3e operatie. Maar alsof ze nog niet genoeg had meegemaakt liep mijn meisje daarna ook nog een virus infectie op 41 graden koorts, ze kon niet meer op haar beentjes staan als we er niet zo ontzettend snel bij waren geweest, had ze dit niet overleefd, zo ziek was ze. Zo ziek als ze was, zo snel knapte ze na de behandeling weer op en was haar vrolijke zelf weer.

En toen ging het een tijdje goed en er gebeurde zelfs iets geks, een wonder.... op een avond toen ik ik Pimpinella haar halsbandje wilde omdoen, gaf ze een schreeuw v/d pijn. Ik schrok mij een ongeluk, besloot toen even een stukje te gaan lopen met een tuigje om, dat hielp al na een paar minuutjes verdween de pijn weer, een paar dagen later herhaalde dit zich. Maar nu komt het , nadat dit gebeurd was kreeg mijn meisje langzaamaan haar gehoor terug. Mijn Pimpinella, mijn potdove Pimpinella kon weer horen !!! Wat een wonder !!!

 

Maar lang was het geluk ons niet gegund... Op een nacht in juni werd Pimpinella pas echt ziek, midden in de nacht hadden we een taxi naar het ziekenhuis in Amsterdam genomen. Ze werd opgenomen en daarna kregen we vreselijk nieuws, de kanker was uitgezaaid naar haar longetjes... we moesten het week per week bekijken, maar langer dan een paar maanden had ze niet meer te leven. En pijnstillers was alles wat ze nog voor haar konden doen.  Wat een domper !!!  zo secuur geweest en dan toch nog....

Ik was zo uit het veld geslagen, moest mijzelf echt bij elkaar rapen omdat Pimpinella zo niets aan mij had. Maar besloot toen, dat machteloos wachten met alleen een pijnstiller in de hand tot  haar lichtje uitging niets voor mij was, maar zeker niet voor mijn vrolijke, veerkrachtige meisje die zo zichtbaar van het leven genoot. Ik besloot dat ze niet mocht gaan lijden, maar wel dat ik er alles aan zou gaan doen om haar zo lang mogelijk happy en pijnvrij te houden. 

En wat is er nog veel mogelijk en te krijgen in Nederland, als de reguliere geneeskunde uitbehandeld is. Ik vond een holistische dierenarts, ook hij kon Pimpinella niet genezen maar hij zou haar alsof gaan behandelen en hij zag zeker nog mogelijkheden.... Pimpinella kreeg naast haar Pijnstillers, acupunctuur, bloesemtherapie en wel 13 verschillende dingen die ik door haar voer moet doen w.o. chineese  kruidenmengsels,  paddenstoelenmix, druppeltjes van dit, poedertjes van dat. Ik maak een papje van wat van haar voer in de blender, doe alles erdoor wat ze nodig heeft, en dan likt ze het meestal lekker van mijn vinger maar soms moet ik het met een spuitje geven. Pimpinella ging op en neer.

Het blikvoer moest vervangen worden door gekookte kip in meerdere kleine maaltijdjes verdeelt over de dag en ook eentje in de nacht. Ze werd snel moe, maar omdat ze het nog zo heerlijk vond buiten, kwam er een buggy. Er kwam een heatpad in haar kussentje en een babywinterdekentje toen ze het koud kreeg. Nu dacht ik, zal Pimpinella wel verder achteruitgaan en zal ik op een gegeven moment die vreselijke beslissing voor haar moeten nemen. Maar gek genoeg gebeurde dit niet. Ze ging juist vooruit en knapte op !

Nooit had ik gedacht dat Pimpinella nog zo lang zou leven, dat die ene melkkliertumor die ze weer gekregen had nog een probleem zou worden. Maar Pimpinella bleef leven en de tumor bleef groeien. Totdat hij zo groot werd, dat de dierenarts mij waarschuwde dat ik kon verwachten dat hij binnen 5 weken zou gaan ontsteken en dan knappen... heel erg pijnlijk zou dat zijn. Ik had dan een dag om te beslissen voor een gecompliceerde operatie of om Pimpinella in te laten slapen. Omdat het juist zo goed ging met Pimpinella, ze zo vrolijk was en plezier had in haar leventje had ik het hart niet om haar juist nu te laten inslapen. Het was ook een risico om een oud ziek hondje nog een keer te opereren maar dit is toch mijn keuze geweest. En het heeft heel goed uitgepakt...

Sinds Pimpinella onder behandeling is gekomen van Stevan Veenstra, haar holistische dierenarts, is ze, behoudens een klein kuchje dat ze nu heeft (logisch want daar zitten de uitzaaiingen op haar longen) nog niet zo goed geweest als ze nu is. Ze beleefd haar tweede jeugd kan ik wel zeggen. Eergisteren racete ze door mijn lange gang, heen en weer ging ze, afgewisseld met gekke sprongetjes, ze maakte mij zo aan het lachen. Op straat wil ze weer spelen met de hondjes die ze tegenkomt, ze daagt de katten weer uit, ze heeft weer praatjes en is een oh zo vrolijk hondje. Haar buggy heeft ze niet meer nodig en ze eet weer blikvoer door haar kip.

Denk a.u.b. niet wat heeft dit mens een pech gehad met haar hondje... Pimpinella heeft pech gehad met haar gezondheid maar ik heb het geluk gehad dat zo een uniek en bijzonder hondje mijn leventje is binnen gewandeld, zo'n veerkracht, drive en het vermogen om ondanks alles vrolijk te blijven en te genieten van het leven, ben ik nog niet in een ander wezentje tegengekomen. We zijn nog heel wat tegenslagen en probleempjes onderweg tegengekomen die ik niet beschreven heb, maar Pimpinella's levenshouding werkt aanstekelijk, door haar heb ik geleerd dat het best o.k. is om te balen als het tegenzit, als we weer iets moesten inleveren, maar dat ik daar niet in moet blijven hangen dat ik dan oplossingsgericht en creatief moet gaan denken en handelen. Een wijze levensles, die ik cadeau gekregen heb van een klein wit poedeltje en over onvoorwaardelijke liefde in voor en tegenspoed heeft ze mij ook het een en ander bijgebracht, onze band is zo bijzonder !

Pimpinella was in juni al opgegeven maar nu in december is ze er nog en ze is Happy !!  Ik knijp mijzelf nog regelmatig om te zien of het echt waar is, dat wij samen de feestdagen mogen doorbrengen, dit had niemand verwacht, oud en nieuw gaat ook zeker lukken:  onze feestdagen kunnen alvast niet meer stuk !

Dus Pimpinella en ik zeggen: VROLIJK KERSTFEEST ALLEMAAL !!!!

Groetjes,

Eugenie