Eef het verhaal

Ik ben Eef een Franse Bulldog dame van acht en half ik kom uit het buurland Spanje waar ze huisdieren zoals ik niet al te serieus nemen. Ik was een kweekmoedertje een gebruiksvoorwerp. Ik heb mijn hele leven veel kindjes gebaard gewoon omdat het geld opleverde. Ik ben inmiddels de tel kwijt geraakt en al mijn kindjes uit het oog verloren. Ik hoop maar dat zij goed terecht zijn gekomen, hier maak ik mij dikwijls grote zorgen over. Hoe zal het met mijn kinderen gaan leven ze nog, zwerven zij op straat lijden zij honger of zijn zij in het afschuwelijke dodingsstation terecht gekomen? Mijn god ik moet er niet aan denken wat mijn schatjes allemaal zou kunnen overkomen, in een land zoals Spanje kan er van alles met ze gebeurd zijn?

Ik zelf heb het geluk gehad dat ik op een dag bij ACE terecht ben gekomen, er ging een wereld voor mij open wat een lieve zorgzame mensen om mij heen. Ik werd eindelijk gezien als een lieve hond die liefde en warmte en vooral veel knuffels heerlijk vindt. Ik was behoorlijk moe van alles, mijn lijfje laat de sporen van alle zwangerschappen nog duidelijk zien. De Spaanse dokter heeft mij onderzocht en wat bleek ik was weer zwanger. Deze keer hebben deze lieve mensen er voor gezorgd dat ik geen moeder meer zou worden en hebben besloten mijn kindjes weg te halen en gelijk gezorgd dat ik nooit meer moeder zou kunnen worden, want inmiddels ben ik eigenlijk al een oma, acht en half is al best een leeftijd hoor voor een Franse Bullen dame. Wat een opluchting was dit, langzaam aan herstelde ik van de operatie en genoot van de liefde en goede zorgen van alle medewerkers van ACE die dagelijks alle zorg op zich nemen van mij en mijn soortgenootjes, want alleen was ik daar zeker niet, er waren er nog zo velen die net als ik geduldig zitten te wachten en zo verlangen naar een eigen thuis en gouden mand omringt door mensen die van ons zullen houden en waar we veilig zijn zonder zorgen kunnen genieten van ons leven.

Er werden foto’s van mij gemaakt, ik heb erg mijn best gedaan om zo charmant mogelijk over te komen zodat iemand zijn of haar hart aan mij zou verliezen en voor mij zou kiezen. Mijn foto’s werden op de site van ACE gezet en ja hoor er was een mevrouw in Nederland geïnteresseerd in mij, hoe is het mogelijk, ik ben dus toch de moeite waard en mag er zijn? Ook al was het allemaal nog wel onzeker of het allemaal door zou gaan, ik ben het vertrouwen toch een klein beetje kwijt geraakt, dus verheug ik mij nog nergens op.

De Spaanse dokter heeft nog allerlei testen bij mij gedaan want langs het Middenlandsezeegebied heersen nog allerlei rare gevaarlijke ziektes en als het even niet mee zit ben je één van de slachtoffers die wordt gestoken door die ontzettende nare zandvlieg Leishmania genoemd, aangezien hier in Spanje niet zo nauw naar de zorg van dieren wordt gekeken en er natuurlijk ook niet wordt bestreden zijn er veel honden besmet geraakt en gestoken door deze afschuwelijke zandvlieg. Waaronder ook ik helaas kwam uit mijn test dat ik Leishmania heb. De Spaanse dokter heeft mij gelijk op de Allopurinol gezet een pilletje wat deze ziekte onderdrukt. O jee, dacht ik, als die mevrouw in Nederland mij dan nog maar wil want dit maakt de situatie toch iets anders? Ik kon alleen nog maar hopen, hoe goed ze bij ACE ook voor mij waren en zorgden, ik verlangde zo ontzettend naar mijn eigen plekje waar ik veilig zou zijn maar vooral rust zou hebben. Ik verlang na een turbulente acht en half jaar gewoon naar een rustig liefdevol thuis.

Er werd gebeld met de mevrouw in Nederland en er werd overlegd. De mevrouw hoefde  er niet eens over na te denken en zei gelijk dat ik juist nu meer dan welkom bij haar was. Er moesten nog veel dingen geregeld worden, de mevrouw moest het regelen met haar werk in Nederland enz. zodat zij alle tijd voor mij zou hebben vooral in het begin. Bij ACE in Spanje werden al mijn
papieren/verklaringen in orde gemaakt en een datum gezocht plus begeleiding om mij naar Nederland te kunnen vliegen. Er gaat heel wat aan vooraf hoor voordat je je gouden mand instapt, veel lieve mensen zetten alles in werking om mijn droom waar te kunnen maken en de droom van nog zoveel hondjes! Fantastische mensen zijn dit die ik eeuwig dankbaar zal zijn.

Dagen en nachten gingen voorbij totdat er op een ochtend een groepje stagiaires weer naar huis gingen naar Nederland! Ik mocht met deze mensen mee. Maar o jee wat gebeurde er allemaal, ik werd in een grote reisbench  gedaan met een heerlijk zacht wit kleedje er in. We gingen met de auto, mijn god waar ging ik nu weer naar toe? We kwamen aan in een hele grote ruimte met veel mensen en drukte waar weer allerlei papieren getoond moesten worden enz. Het duurde allemaal maar lang en ik liet het maar gebeuren en over mij heen komen, wat kon ik anders doen? Ik werd met mijn reisbench op een rolband gezet en naar een groot eng ding gebracht die veel lawaai maakte. Samen met allerlei andere spullen ging ik onder in het ruim van dit grote enge apparaat wat ze een vliegtuig noemen. Na lang wachten en heel veel herrie en lawaai ging dat grote enge ding heel hard rijden en daarna de lucht in, voor het eerst van mijn leef vloog ik, de reis naar mijn nieuwe leven is begonnen maar oh god wat vond ik dit spannend en eng, ik kon niets anders doen dan afwachten.

Voordat ik naar mijn gouden mand werd gevlogen zijn er in Nederland ook allerlei dingen vooraf gegaan er is gebeld over en weer en er is bij de mevrouw een huisbezoek geweest om te kijken of ik wel goed terecht zou komen. Er moet een vluchtbegeleider op Schiphol geregeld worden die mij en de mevrouw dan begeleid en opvangt en ons eindelijk samen brengt. Er gaat zoveel  dingen aan vooraf er wordt zoveel geregeld in Spanje en in Nederland door allemaal lieve mensen met een hart voor dieren die hun vrijwillig inzetten om ons een zo goed mogelijk leven te bezorgen dank jullie wel allemaal voor alle goede zorgen en inzet. Dit zal ik nooit vergeten.

Toen ik eindelijk op Hollandse bodem stond in een compleet andere wereld duurde het ook nog erg lang voordat ik de stagiaires, mijn vluchtbegeleiders, weer zag. Gelukkig na lang wachten eindelijk weer wat zekerheid van deze mensen ik zat nog steeds geduldig te wachten. In mijn reisbench werd ik weer op een grote kar gezet en zo meegenomen naar de schuifdeuren bij aankomsthal 1, daar stonden heel veel mensen, wat een drukte, en tussen al die mensen stond mijn nieuwe vrouwtje geduldig op mij te wachten samen met Erna onze begeleidster van ACE. We hebben elkaar natuurlijk nog nooit gezien. Mijn nieuwe vrouwtje en Erna namen afscheid van de stagiaires, mijn vluchtbegeleiders, en bedankten hen hartelijk voor de goede zorgen. Ik ging samen met mijn nieuwe vrouwtje die nieuwsgierig door de tralies van mijn bench keek naar een rustig plekje. Ik werd gelijk bewonderd als dapper, knap, mooi en lief, de complimentjes vlogen mij om mijn grote oren heen. Erna onze begeleidster deed eindelijk het deurtje van de bench open, nieuwsgierig stapte ik na zoveel uur wachten mijn bench uit en viel direct in de armen van mijn nieuwe vrouwtje. Ik gaf haar likjes en zij knuffelde mij terug ohhh wat spannend allemaal en wat een belevenis, wat een warmte en liefde voelde ik van alle kanten, wat een heerlijk veilig gevoel is dit. Mijn nieuwe vrouwtje nam afscheid van Erna en bedankte haar voor alle goede zorg en uitleg. Zo ging ik door de drukte van Schiphol naar een Schipholtaxi die op ons stond te wachten, dit had mijn nieuwe vrouwtje al geregeld. Op weg naar mijn  nieuwe thuis. Na ongeveer 30 minuten rijden zijn we in Uitgeest aangekomen zo heet het dorpje waar ik nu woon.

Mijn nieuwe vrouwtje is erg rustig en geduldig zij laat mij mijn nieuw thuis ontdekken en eigenlijk voelt het gelijk goed, er staat een warme zachte mand, op een andere plek ligt een heerlijk  groot kussen en op de bank ligt een kleed, dit heeft mijn voorkeur, ik kies voor de bank en ben zo ontzettend moe van alle indrukken dat ik heerlijk in slaap ben gevallen. Wat een mooie droom is dit, volgens mij is mijn droom uitgekomen. Het is heerlijk rustig bij mijn nieuwe vrouwtje die nu al zoveel van mij houd, ik wordt geknuffeld en verwend maar vooral in mijn waarde gelaten zodat ik op mijn tempo kan bijkomen en zijn wie ik ben en wil zijn een gelukkige huishond die Eef heet.

We zijn na een week ook even bij een Nederlandse dokter geweest om nog even alles extra te checken en te controleren en gelukkig is alles goed, mijn organen functioneren goed alleen heb ik  artrose dit is minder fijn maar hier krijg ik nu natuurlijke pijnstillers voor en die werken best wel goed. Natuurlijk krijg ik dagelijks mijn Allopurinol tegen de Leishmania en over 3 maanden gaan we nog eens kijken hoe ik er voor sta? Want mijn organen, vooral mijn nieren, moeten goed in de gaten gehouden worden omdat de Allopurinol deze kunnen aantasten en dit willen we natuurlijk voorkomen. Om de leishmania onder controle te houden moet ik om de 3 maanden getest worden.

Zoals het nu gaat ben ik dik tevreden elke ochtend na onze eerste wandeling krijg ik mijn ontbijt van vers vlees met een kippennek en wat visolie. Als avondeten krijg ik ook vers vlees met 2 kippennekken, hier ben ik dol op, jammie echt  smullen hoor en iedere dag als het even kan een ander soort  smaakje vlees. Tussendoor krijg ik lekker van die gedroogde stink pensstaafjes of kippennekjes, stinken die dingen maar ik vind zoooo lekker.

Voor de rest bouwen we langzaam onze wandelingetjes op, het is hier best leuk wandelen hoor en ik kom regelmatig andere vriendjes tegen waar ik het goed mee kan vinden. Ik ben wel echt een Spaanse dame en echte mooi weer hond, ik moet nog erg wennen aan het Hollandse klimaat. Natte voeten en kou vind ik maar niks en wil dan weer zo snel mogelijk naar binnen lekker warm bij de kachel.

Ik word door iedereen bewonderd en geaaid, iedereen vindt mij een schatje en dit ben ik natuurlijk ook. O ja, ik heb 2 slechte tandjes waar ik op het moment geen last van heb maar dit moet wel goed in de gaten gehouden worden, hier zorgt mijn vrouwtje wel voor. De hondentandarts vertelde dat ze liever gezien mijn omstandigheden geen narcose wilt toepassen, heb ik even mazzel als het niet nodig is hoeft het gelukkig ook niet. Van mij hoeft het sowieso niet eerst maar eens helemaal bijkomen van alles en heerlijk genieten van mijn nieuwe comfortabele leventje, ik ben ontzettend tevreden en laat dit ook regelmatig aan mijn vrouwtje zien door haar blij te maken en te laten lachen want ik ben best komisch hoor een echte charmeur. Ook door mijn liefde en aanhankelijkheid, maar vooral mijn grote dankbaarheid, aan mijn vrouwtje te laten zien want dit ben ik zeker.

Op 15 oktober 2014 heb ik mijn gouden mand gevonden en is mijn nieuwe leventje begonnen, welliswaar in een koudkikkerlandje waar het regelmatig regent maar ik ben al acht en half en vindt het allemaal wel prima. Zo als het nu gaat ben ik heel gelukkig met mijn vrouwtje en mijn vrouwtje met mij, we zijn dikke maatjes voor het leven en genieten samen van elkaar, we hebben elkaar gevonden en het voelt of het altijd al zo is geweest.

Mijn vrouwtje is super trots op mij, ik kan ook al een paar uurtjes alleen zijn en ben helemaal zindelijk, eigenlijk ben ik gewoon een voorbeeldig hondje met niets anders dan veel liefde in zich en dit ook graag wil geven. Mijn vrouwtje vindt mij een geschenk uit de hemel,  gelukkig houd mijn vrouwtje ook van knuffelen en van rust, samen zijn we heel gelukkig ik hoop nog heel lang op deze manier te kunnen genieten van het leven.

Dag allemaal iedereen een dikke knuffel van  een hele blije gelukkige Eef (eerst Eefke)