Het
is alweer ruim een jaar geleden dat we onze twee nieuwe huisgenoten kregen,
eerst Amber ophalen op vliegveld Eindhoven en een maand later Tjok vanaf
Brussel. Bij aankomst was het verschil in karakter tussen beide honden meteen
duidelijk. Amber trok ons vooruit langs bosjes en perkjes tot we bij de auto
waren. Eenmaal ingestapt bleef ze de hele weg naar huis toe overeind staan,
aandachtig al het verkeer om de auto in de gaten houdend. Tjok liep rustig mee
in de parkeergarage naar de auto, sprong achterin, ging liggen en sliep. En zo
zijn ze altijd gebleven, Amber is iets rustiger geworden maar wil nog altijd de
hele wereld verkennen. Alleen op een vertrouwde en bekende plek komt ze
werkelijk tot rust. Tjok vindt alles wel goed en is overal volkomen op zijn
gemak.
Omdat
ik de honden mee kan nemen naar het werk gaan we vier keer per week met de bus
naar de stad. We hebben zo een beetje vaste plekken in de bus, op de plaats waar
eigenlijk ruimte is voor een rolstoel. De honden lopen rustig achter me aan de
bus in, Tjok gaat naast me op de grond liggen en slaapt wat, Amber laat zich
door mij tussen mijn benen inzetten en houdt alles in de gaten. Gaat altijd
makkelijk, nooit problemen en ook alleen maar positief commentaar van de andere
passagiers.
De
gezondheid van Tjok gaat langzaam achteruit. Niet alleen dat hij ouder wordt
maat hij heeft ook last van zijn hart. Een van de kleppen lekt behoorlijk en we
hebben er lang over na moeten denken of we hem wel zouden laten verdoven om
enkel kiezen te verwijderen. De dierenarts had ons gewaarschuwd dat een algehele
narcose wel eens teveel zou kunnen zijn voor het verzwakte hart, maar gelukkig
is het goed afgelopen. Hij eet weer met plezier en kan lang op botten en lapjes
jagen.
Met
Amber is niets aan de hand, een gezonde hond met een goede conditie en een
stevige eetlust. Wat we erg jammer vinden is dat buiten haar jachtinstinct te
sterk is om erop te vertrouwen dat ze terugkomt. We hebben haar een paar keer
losgelaten maar altijd gaat ze op een gegeven moment een spoor volgen en is dan
in een oogwenk in de verte verdwenen. Tot dusver is ze wel teruggekomen maar
elke keer dat ze weg is kunnen we eigenlijk niet anders doen dan er maar het
beste van hopen. Daarbij komt ook nog dat Tjok, op het moment dat Amber ergens
op jaagt, er ook op volle snelheid achteraan wil, en eigenlijk is zijn hart
daarvoor te slecht. Dus hebben we Amber bijna altijd aan de lijn en loopt Tjok
los, ergens bij ons in de buurt.
Toen
we laatst op vakantie gingen naar Frankrijk hebben we hen niet meegenomen, omdat
we bang waren dat de hitte teveel zou zijn voor Tjok. Dus gingen ze naar een
pension, waar ze samen in een kooi zaten. 4 keer per dag werden ze daar in een
speelweide gelaten met wat andere teefjes waar Amber niet bang voor was, en zo
konden de teefjes lekker samen zijn en spelen, terwijl Tjok eindelijk eens aan
het hoofd stond van een troepje vrouwen. Maar volgende keer gaan ze gewoon mee,
dan gaan we wel naar een minder warm gebied. Want we hebben ze best gemist op de
twee weken dat we weg waren!.
Kortom,
wij zijn blij met onze Spaanse vrienden, en we hebben de overtuiging dat zij
het ook naar hun zin hebben.
Vriendelijke
groet
Geert
 |
| Amber |
 |
| Tjok |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten