Pagina's

woensdag 30 juli 2014

Tjok (7115) en Guusje (Amber 6563)

Het is alweer ruim een jaar geleden dat we onze twee nieuwe huisgenoten kregen, eerst Amber ophalen op vliegveld Eindhoven en een maand later Tjok vanaf Brussel. Bij aankomst was het verschil in karakter tussen beide honden meteen duidelijk. Amber trok ons vooruit langs bosjes en perkjes tot we bij de auto waren. Eenmaal ingestapt bleef ze de hele weg naar huis toe overeind staan, aandachtig al het verkeer om de auto in de gaten houdend. Tjok liep rustig mee in de parkeergarage naar de auto, sprong achterin, ging liggen en sliep.  En zo zijn ze altijd gebleven, Amber is iets rustiger geworden maar wil nog altijd de hele wereld verkennen. Alleen op een vertrouwde en bekende plek komt ze werkelijk tot rust. Tjok vindt alles wel goed en is overal volkomen op zijn gemak.
Omdat ik de honden mee kan nemen naar het werk gaan we vier keer per week met de bus naar de stad. We hebben zo een beetje vaste plekken in de bus, op de plaats waar eigenlijk ruimte is voor een rolstoel. De honden lopen rustig achter me aan de bus in, Tjok gaat naast me op de grond liggen en slaapt wat, Amber laat zich door mij tussen mijn benen inzetten en houdt alles in de gaten. Gaat altijd makkelijk, nooit problemen en ook alleen maar positief commentaar van de andere passagiers.
De gezondheid van Tjok gaat langzaam achteruit. Niet alleen dat hij ouder wordt maat hij heeft ook last van zijn hart. Een van de kleppen lekt behoorlijk en we hebben er lang over na moeten denken of we hem wel zouden laten verdoven om enkel kiezen te verwijderen. De dierenarts had ons gewaarschuwd dat een algehele narcose wel eens teveel zou kunnen zijn voor het verzwakte hart, maar gelukkig is het goed afgelopen. Hij eet weer met plezier en kan lang op botten en lapjes jagen.
Met Amber is niets aan de hand, een gezonde hond met een goede conditie en een stevige eetlust. Wat we erg jammer vinden is dat buiten haar jachtinstinct te sterk is om erop te vertrouwen dat ze terugkomt. We hebben haar een paar keer losgelaten maar altijd gaat ze op een gegeven moment een spoor volgen en is dan in een oogwenk in de verte verdwenen. Tot dusver is ze wel teruggekomen maar elke keer dat ze weg is kunnen we eigenlijk niet anders doen dan er maar het beste van hopen. Daarbij komt ook nog dat Tjok, op het moment dat Amber ergens op jaagt, er ook op volle snelheid achteraan wil, en eigenlijk is zijn hart daarvoor te slecht. Dus hebben we Amber bijna altijd aan de lijn en loopt Tjok los, ergens bij ons in de buurt.
Toen we laatst op vakantie gingen naar Frankrijk hebben we hen niet meegenomen, omdat we bang waren dat de hitte teveel zou zijn voor Tjok. Dus gingen ze naar een pension, waar ze samen in een kooi zaten. 4 keer per dag werden ze daar in een speelweide gelaten met wat andere teefjes waar Amber niet bang voor was, en zo konden de teefjes lekker samen zijn en spelen, terwijl Tjok eindelijk eens aan het hoofd stond van een troepje vrouwen. Maar volgende keer gaan ze gewoon mee, dan gaan we wel naar een minder warm gebied. Want we hebben ze best gemist op de twee weken dat we weg waren!.

Kortom, wij zijn blij met onze Spaanse vrienden,  en we hebben de overtuiging dat zij het ook naar hun zin hebben.

Vriendelijke groet


Geert

Amber

Tjok


Geen opmerkingen:

Een reactie posten