Gedichtje van Linda de Gelder.

Soms valt het me zwaar om al die ellende over zoveel hondjes te lezen, toch lees ik alles en deel ik vaak, omdat ik denk dat het delen mensen bewust maakt dat ze vaak zitten te zeuren en klagen om niets. Bovendien helpt het mij om het van me af te schrijven.

Ace Charity Spain...

Respect, bewondering, zoveel inzet, zoveel liefde als jullie geven
Alles uit de kast halen voor elk leven.

Uitgehongerd, geschopt, lamgeslagen, stuk voor stuk een triest verleden
Jaren aan een te korte ketting,
dag in dag uit, maanden, jaren,
hondjes die het hebben opgegeven, geestelijk al overleden.

Als pakket post in een doosje dichtgebonden bij de vuilcontainer neergezet
Gedumpt, verstoten, verstikt,
sommigen hebben het niet gehaald, anderen net op tijd gered.

Moedertjes het ene nestje na het andere, alleen maar voor het geld
Niet omdat het hondenleven telt.

Pupjes veel te jong bij mama weggerukt, voor de verkoop of de jacht
Mama die nog melk heeft, maar meteen alweer gedwongen wordt verkracht.

Een "speelgoed" hondje voor de kinderen
Tot de lol eraf is en ze alleen maar kosten, dus hinderen.

Niet meer naar omgekeken, uiteindelijk gewoon op straat gesmeten
Wat hondje? Ach dat diertje is al snel vergeten.

Vergeten in een donker hok, eerst nog blaffend als ze honger hadden, maar na vele schoppen monddood gemaakt
Alleen hun hartje klopt nog, geen emoties meer, het kan ze niets meer schelen, er is niets meer wat ze raakt.

De dodingsstations beleven gouden tijden, in opdracht van gemeente worden de moorden gepleegd
Weg met die zwervers, die vieze honden van de straat, voor de toeristen wordt alles schoongeveegd.

Geen entingschema geen sterilisaties, ben je mal
Het zijn maar honden, geen mens die hier wakker van ligt,  niets meer dan levend afval.

Gelukkig zijn er mensen die wel elk dier een kans geven
Die proberen te redden wat er te redden valt, want voor hun telt elk leven!

Tranen vloeien als de veel te jonge pupjes toch nog overlijden
Of dat lieve oudje alsnog heengaat omdat het te lang heeft moeten lijden.

Gelukkig ook vaak tranen van geluk, anders was dit niet vol te houden, elk die voor een leven vecht verdiend zoveel respect
Die harde werkers zijn al dankbaar voor die lieve blik, voor die poot, die lik, voor elk diertje dat naar een gouden mand vertrekt.

Dank jullie wel,
Fabiëne, Dirk, Ton, stagiaires, vrijwilligers, donateurs, sponsors, dierenarts, opvangmama's/papa's, delers, alle mensen achter de schermen, een ieder die zijn/haar steentje bijdraagt op wat voor manier dan ook, dank jullie wel namens alle dieren.