Olivia

Met Olivia gaat het heel goed. Ze bloeit steeds meer op. Als ik haar vergelijk met toen ik haar net kreeg, dan is het een wereld van verschil. In het begin was ze zó angstig, kon alleen maar bibberen en zich verstoppen in de bench en volgens mij wist ze niet wat haar overkwam. Tegenwoordig staat de bench opgeborgen in de kast en heeft ze haar eigen mandje (maar ligt de bank toch ook wel erg lekker...), ze wandelt los mee en is en heerlijke spring in 't veld buiten. Wel is ze nog snel angstig voor harde geluiden en van onbekende mensen moet ze ook niet veel hebben, maar met een rustige geduldige benadering kan je al een heel eind komen. Ik heb in ieder geval volledig haar vertrouwen en als het even kan, kruipt ze op de bank tegen me aan, wat een knuffeldier is het! De 3 katten in huis zijn haar vriendjes geworden en vandaag hadden we toevallig de primeur dat Olivia samen met één van de katjes in haar mandje lag te slapen. Al met al: van een bange angstige hond naar een speelse, lieve knuffelkont! De angst zal waarschijnlijk nooit helemaal weg gaan, maar zoals het nu al met haar gaat...nou...geweldig.