Dorus op cursus.

Dorus kwam op 19 december jl. bij ons na 8 maanden in het asiel in Algeciras te hebben gezeten.
Misschien hebben sommige van jullie het verslag gelezen dat ik geschreven heb naar aanleiding van Dorus’ reis naar Nederland want ik heb ‘m in december zelf opgehaald en samen met 3 andere ACE-honden naar Nederland begeleid.

Een paar weken nadat Dorus bij ons was ben ik een ‘puppy/basis cursus’ met hem gaan volgen bij DOGWISH in Boxmeer/Grave.
Het leek me zinvol voor zowel hem als mij en het feit dat de andere 5 honden echt pups waren was geen probleem.
Dorus is bij binnenkomst (april 2013) door ACE geschat op zo’n 4 jaar maar ik had al snel door dat hij in zijn eerste jaren waarschijnlijk niets geleerd had. Vooral in huis was het allemaal erg spannend en moeilijk voor Dorus. 

Hij kende eigenlijk niets van wat wij ‘normaal’ vinden bij een hond van een jaar of 4 – 5.

De eerste les was niet heel succesvol omdat Dorus het lekkers niet lekker vond. Het was me thuis al opgevallen dat hij vrijwel niets kende qua koekjes,  botten of ‘mensen lekkers’ zoals vlees en kaas. Met dank aan Sabine (van MEAT AND BONES) kreeg ik een trainingsworst en ja, dat ging goed.

Vanaf de 2^e les hadden we letterlijk en figuurlijk een klik en begon Dorus langzaam te snappen wat de bedoeling was.
Na drie lessen haakten twee mensen af met hun pup en bleven we met een groepje van vier (honden) over. Prima!
Veel aandacht, veel enthousiasme, ruimte en geduld.

Dorus leek door te hebben als het zaterdagochtend was en ging graag mee, kwispelde als hij Keesje, Tchibo en Jack zag.
Hij vond zelfs hun baasjes leuk en kon steeds beter de aandacht op mij richten want ja, die worst was toch wel érg lekker.

Commando’s als ZIT en AF bleken moeilijk voor Dorus. Het kwartje viel niet. De andere honden hadden het zo door maar voor Dorus was het abracadabra.

Ik leerde dat sommige honden instinctief niet gaan zitten of liggen omdat ze dan minder snel (weg) zijn als er gevaar dreigt.

Het kan dus best zo zijn dat Dorus altijd op zijn hoede is moeten zijn.
Voor mij geen probleem en voor DOGWISH gelukkig ook niet.

Vertrouwen won ik door hem door een kleine tunnel te lokken en hem over de loopplank te laten lopen.
Geduld, veel praten en belonen.

Na 9 weken volhouden en leren hadden we in allerlei opzichten vooruitgang geboekt en waren we klaar voor het examen.
DOGWISH maakte hier geen strakke, strenge bedoeling van. Dorus mocht de oefeningen doen vanuit STAAN wat inhield dat ie dus geen punten

zou verdienen voor ZIT en AF maar ‘who cares’. Hij deed het helemaal nog niet zo slecht en uiteindelijk slaagde hij met 64 (van de 100) punten.
Een voldoende voor mijn Spaanse knapperd!

Naar ons idee is Dorus nooit als huishond gehouden. Hij zal best een baasje gehad hebben maar hoe en wat blijft een raadsel.

Ik kan eigenlijk wel met zekerheid zeggen dat Dorus in zijn eerste levensjaar veel te weinig geleerd heeft. Misschien zelfs wel té vroeg weg bij zijn moeder?

Niets gewend, niet geleerd wat goed en slecht is. Gelukkig vindt hij andere honden wel heel leuk en het is dan ook een genot om met ‘m te gaan wandelen.

Dorus blijft aan de lijn maar dat gaat heel goed.
Hij heeft een ‘uitdaag’maatje gevonden in onze oude dwerggeit Janssen en na 2 maanden begon ie stilaan te spelen met een knuffel.
Kauwbotten zijn inmiddels niet meer veilig voor hem!
Heel soms gaat ie uit zichzelf ergens zitten, bv voor het raam of in de auto.

We hebben in 3 maanden veel bereikt maar zijn er nog lang niet. Elke dag is er van alles te leren, zijn er nieuwe overwinningen en nieuwe kansen.
Dorus hoeft nooit meer bang te zijn, hij blijft bij ons en we blijven voor hem zorgen!

 

-- Marloes --