Fana voorheen Lynda

Hallo allemaal!

Zo'n twee jaar geleden adverteerde ik voor ACE op marktplaats. Het waren alle honden wiers naam met een 'L' begon. En daar begon het allemaal mee. Alle honden waren prachtig, lief en leuk, maar met Fana (toen Lynda) had ik een klik.

Er begon een gevoel te kriebelen dat ik haar eigenlijk heel graag dichtbij mij zou hebben, en zij een plaatsje kreeg in mijn leven. Maar ik was 18 jaar en daarom was het niet voor de hand liggend dat er op dat moment plaats voor een hond was in mijn leven. Maar ik kon haar niet uit mijn hoofd zetten, en uiteindelijk hakte ik de knoop door. Fana zou voortaan aan mijn zijde lopen!

Nadat alles goedgekeurd was, vloog ze naar Eindhoven. Op het vliegveld had ze iedereen al laten weten dat zij er was! Ze vond het allemaal wel erg spannend en dat liet ze horen. Maar toen ze uit haar kooi was en ik haar voor het eerst kon vasthouden, was alles goed.

De eerste twee à drie weken sliep ze als een roos bijna 24 uur per dag. Alsof ze al jaren niet geslapen had in een warme mand/bed. Onze band werd met de dag sterker. We deden alles samen en waren altijd samen!

Toch werd al gauw duidelijk dat Fana geen gemakkelijke viervoeter was. Naar mate ze zichzelf meer durfde te laten zien, bleek snel dat Fana de wereld absoluut niet vertrouwde. Van kinderen werd ze op afstand al onrustig en eenmaal dichterbij uitte zij zich erg agressief. Hoe meer we ons onder de mensen/honden begaven, hoe meer ik zag dat Fana het vertrouwen in de wereld en de mens helemaal verloren had. En nu had ze eindelijk iemand die wel voor haar zorgde en haar lief had... De rest van de wereld wilde ze liever maar ver bij ons vandaan houden!

Er zijn honden die van angst in een hoekje kruipen, en er zijn honden die de angst van zich afbijten. En Fana behoort tot het laatste. Tot nog toe weet ik niets van haar verleden, en weet daarom niet precies wat haar het vertrouwen heeft doen verliezen, al kan ik mij natuurlijk best was situaties indenken... Dus mocht iemand uit het Spanje asiel haar nog kunnen herinneren en wat informatie over haar hebben, dan hoor ik het graag!

En toch, hoe moeilijk het ook was en soms nog is, ze is mijn meisje en ik beschouw het als een groot gebaar dat zij mij vanaf minuut 1 in haar hart gesloten heeft. Ze vertrouwt mij, en dat is genoeg om ontzettend gelukkig met haar te zijn.

Maar er moest natuurlijk wel wat gebeuren want de veiligheid moest wel gewaarborgd blijven. Ik bezocht verschillende gedragstherapeuten, maar het bleek een moeilijke zaak. Vertrouwen in anderen is ook iets wat moet groeien. Uiteindelijk besloot ik haar een middel te geven tegen de grote hoeveelheid stress die ze dagelijks ondervond. Sindsdien is ze heel veel rustiger in haar hoofd en dat lijkt ze erg fijn te vinden. Heel voorzichtig aan begint ze meer mensen in haar leven te accepteren en er zelfs contact mee te zoeken. Het is een lange weg!

En toen kwam mijn huidige vriend in mijn leven. Hij adopteerde Sally, 'de hond die op de berg wachtte' (zie Fabienne's dagboek). En Sally was de eerste hond die contact met haar kon maken, die Fana en haar onverwachte explosiviteit aan kon. En zo ontdekte Fana een hele nieuwe kant in haarzelf. Ze ging met Sally spelen en op avontuur uit (want dat kan Sally als de beste!) Het deed haar ontzettend goed! Weer een stukje meer rust en genieten. Ik ben Sally daar heel dankbaar voor.

Zoals ik al zei, het is een lang weg van vallen en opstaan en van telkens een hééél klein beetje beter, maar ook een weg van heel heel heel veel liefde. Fana is het allermooiste wat me tot nu toe is overkomen. Het is mijn mooie lieve meisje, en wij zullen van elkaars zijde nooit wijken.

Fana is niet de hond voor een druk strand op zondagmiddag, maar meer een hond voor het strand op maandagmorgen om 6.00 uur. Zo is het nou een keer..

Het is een fantastische, lieve, vrolijke, gezellige, actieve meid. Altijd in voor een geintje en avonturen! Maar ook altijd in voor een knuffel, voor samen in slaap vallen en samen een banaantje eten!

Ik ben haar heel dankbaar!

We zijn er nog niet, maar die dag komt wel, daar geloven we in!

Liefs,

Tessa & Fana