Het is woensdag 16 januari 2013. Buiten is het flink koud maar daar
hebben
wij geen last van, wij gaan vandaag onze spaanse vriend ophalen!
Op 18 december 2012 kwam ik terecht op de site van ACE. En ja hoor, daar
was hij. DE HOND!!
Direct contact opgenomen en na verschillende mails en een huisbezoek is er
besloten dat wij "Sito" mogen adopteren.
En daar staan we dan op vliegveld Rotterdam, echt zenuwachtig, echte adoptieouders.
Na het verstrijken van uren( in onze ogen!) wordt er eindelijk een bench
onze kant op geduwd.
De vrijwilliger van ACE geeft ons de papieren e.d. en dan is hij daar!!
Mager en een beetje dizzy. Binnen een mum van tijd zitten we lekker in de
auto en Harley, zo hebben wij hem inmiddels genoemd, gaat lekker op mijn
schoot liggen. Wat een schatje, zeggen wij tegen elkaar en brengen hem naar zijn gouden mand.
Nu zijn we een jaar verder en 10 kilo zwaarder.
Het schatje van toen is uitgegroeid tot een echte kameraad. Wat hebben wij
geluk gehad met deze hond. Na twee weken konden wij hem al los laten omdat
hij prima luisterde.
Zindelijk, aanhankelijk, in het begin een beetje angstig, vriendelijk en zo
lief voor iedereen. Wij begrijpen nog steeds niet waarom iemand zo'n hond
weg doet.
Harley is uitgegroeid tot een prachtige hond. Tegenwoordig zelfs een beetje
waaks, altijd handig tegen inbrekers.
Wij hebben met deze hond enorm geboft en zijn hartstikke blij dat we via ACE
met hem kennis konden maken.
Met vriendelijke groet,
Kitty van de Leur en Harley
wij geen last van, wij gaan vandaag onze spaanse vriend ophalen!
Op 18 december 2012 kwam ik terecht op de site van ACE. En ja hoor, daar
was hij. DE HOND!!
Direct contact opgenomen en na verschillende mails en een huisbezoek is er
besloten dat wij "Sito" mogen adopteren.
En daar staan we dan op vliegveld Rotterdam, echt zenuwachtig, echte adoptieouders.
Na het verstrijken van uren( in onze ogen!) wordt er eindelijk een bench
onze kant op geduwd.
De vrijwilliger van ACE geeft ons de papieren e.d. en dan is hij daar!!
Mager en een beetje dizzy. Binnen een mum van tijd zitten we lekker in de
auto en Harley, zo hebben wij hem inmiddels genoemd, gaat lekker op mijn
schoot liggen. Wat een schatje, zeggen wij tegen elkaar en brengen hem naar zijn gouden mand.
Nu zijn we een jaar verder en 10 kilo zwaarder.
Het schatje van toen is uitgegroeid tot een echte kameraad. Wat hebben wij
geluk gehad met deze hond. Na twee weken konden wij hem al los laten omdat
hij prima luisterde.
Zindelijk, aanhankelijk, in het begin een beetje angstig, vriendelijk en zo
lief voor iedereen. Wij begrijpen nog steeds niet waarom iemand zo'n hond
weg doet.
Harley is uitgegroeid tot een prachtige hond. Tegenwoordig zelfs een beetje
waaks, altijd handig tegen inbrekers.
Wij hebben met deze hond enorm geboft en zijn hartstikke blij dat we via ACE
met hem kennis konden maken.
Met vriendelijke groet,
Kitty van de Leur en Harley
 |
| Sito nog in de Refugio |
Sito na een half jaartje in Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten