Verslag over Bonita

BONITA

Het is een kleine vijf maanden geleden dat wij Bonita ophaalden bij het opvangadres van Miep in Limburg. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het pas vijf maanden is, omdat Bonita niet meer weg te denken is in ons leven. De naam had ze al; in het Spaans betekent het “mooi meisje”. Een lieve, mooie hond met een prachtige vossenstaart.

Bonita was niet veel gewend. Autorijden, op de fiets mee, grote honden, onze puber-schoonzoons. Het was in het begin allemaal eng. Maar nu…. Zodra we de autosleutels pakken staat Bonita zwaaiend met haar staart in de gang om mee te mogen. De eerste keren wilde ze er niet in, maar nu spring ze zelf al enthousiast in de bench. We nemen haar overal mee naar toe waar honden mogen komen. Als we ergens zijn gaat ze rustig bij ons liggen. Ze is helemaal gelukkig als ze maar bij ons is.

Met onze dominante kat had ze een onaangename kennismaking. Toen ze een uur bij ons in huis was en net aan het eten was spring hij bovenop haar en sloeg zijn nagels in haar buik, tot bloedens toe. Maar na deze aanval heeft hij dit niet meer gedaan. De toon was gezet en Bonita bleef bij hem uit de buurt. Nu gaat het heel goed tussen hen twee. Bonita ligt in de bench en hij ligt bovenop de bench.

Het enige punt was de verlatingsangst. Ze claimde mij als haar bazin, vanaf het moment dat ze me zag. Ik kon niet eens naar het toilet of ze zat piepend voor de deur. We kregen tips van Magda en Ace en hebben ze in praktijk gebracht. Een paar keer waren we al heel ver, maar dan nadat we b.v. een week samen op een camping waren geweest, konden we weer helemaal opnieuw beginnen met 1 minuut alleen laten en dan weer opbouwen. Ineens viel het kwartje bij Bonita en begreep ze dat we ’s ochtends door de weeks weggaan, maar ’s middags weer terugkomen. Gelukkig. Ze had het patroon door. Het heeft wel drie maanden geduurd. Maar het is de moeite waard. Bonita voelt zich nu veilig en vertrouwd bij ons en gaat rustig slapen als we er niet zijn.

We zijn blij en gelukkig met Bonita. Ze is een gezellige familiehond, die veel houdt van knuffelen.
Op haar rug liggen en dan over haar buik wrijven vindt ze eindeloos. Ze is een verrijking voor ons gezin en heeft ons huis gezelliger en huiselijker gemaakt.

De foto’s spreken voor zich. 

       

Hartelijke groet,

Trudy de Boer.