Pagina's

zondag 6 oktober 2013

Veel liefs van Daisy (voorheen Delfina)

 Sinds 5 september ben ik in Nederland. Ik kwam met het Spaanse team mee voor de ACE dag. Op de luchthaven vond ik het maar niks, het liefst had ik weer teruggekropen in de vliegtuigbench en ik wilde geen stap verzetten. Maar ik ben toch wel blij dat mijn nieuwe baasje mij naar de auto getild heeft en me gewoon heeft meegenomen. In Amstelveen aangekomen gingen we gelijk wandelen, maar ik wilde mooi niet lopen. Toen haalde het vrouwtje er een knappe soortgenoot bij en dat bleek mijn nieuwe grote broer te zijn. Wat een druktemaker zeg! Typisch gevalletje van ADHD leek mij zo. Met hem meelopen vond ik wel leuk en ook niet meer zo eng. Binnen 24 uur was ik helemaal gewend. Ik heb een eigen mand (die heb ik wel de 3de dag compleet kapot gemaakt),

 een eigen stoel in de erker waar ik heerlijk naar buiten kan kijken

 en een lekkere bank die ik samen met mijn broer Sander (ook een ACE hond), moet delen.


Mijn baasjes noemen ons Sander de sloper (want die maakt alle speeltjes en knuffels binnen no time kapot, en mij Daisy de destroyer omdat ik mijn mand heb verscheurd en 2 kussens van de bank kapot heb gebeten en ik steel dingetjes van het bureau van de baas en ga er dan lekker op kauwen. Goed setje toch!! Sindsdien moet ik ’s nachts in de bench, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg, want daar lig ik ook lekker beschut en warm. Sander is groter en sterker, (ik ben tot zijn grote frustratie sneller) maar inmiddels heb ik zo mijn maniertjes gevonden waardoor ik me echt wel met hem kan meten. Ik neem als een dolle stier (ja, een echte spanjool he) een aanloopje en vlieg onder hem door waardoor ik hem prima weet te vloeren. Als we samen aan een speeltje trekken, ga ik lekker in de mand staan en is het net sleetje rijden, want Sander trekt me met mand en al de hele kamer door. Gratis sightseeing!! Loslopen kan ik nog niet. Als ik vogeltjes of een poes zie, ga ik er als een speer achteraan.  Sander vond poezen altijd oninteressant, maar ik heb hem bijgebracht dat het hartstikke leuk is om erachteraan te gaan, dus nu gaan we door dik en dun samen. De baas vindt dat iets minder leuk, die ziet er de lol niet van in. Mijn baasjes wilden eigenlijk een alarminstallatie aanschaffen, maar sinds ze mij hebben is dat van de baan, want ik ben hartstikke waaks en waarschuw ze als er vreemde mensen en honden langslopen of wanneer de koeien en schapen op het weiland achter ons huis naar binnen staan te loeren. Mijn broer is wel stoer, maar op dit vlak is het een watje. Al met al gaat het dus geweldig. Ik ben blij, mijn baasjes zijn blij met mij en Sander is blij. Wel wil ik de mensen van het asiel in Algeciras bedanken, dat ze zo goed voor mij hebben gezorgd. Ik heb ze op de ACE dag ook nog even gedag gezegd. Ik stuur nog wat foto’s mee van mij en mijn grote broer, kunnen jullie allemaal zien hoe leuk we het samen hebben.
Veel liefs en een dikke knuffel van Daisy en Sander.
ACE team in Spanje bedankt dat jullie Delfina gered hebben. 
Elvira, Nils, Vivian en alle anderen die de adoptie hebben geregeld.
 Bedankt! Peggy Berentzen


Geen opmerkingen:

Een reactie posten