Sinds 5 september
ben ik in Nederland. Ik kwam met het Spaanse team mee voor de ACE dag. Op de luchthaven vond ik het maar niks, het liefst had ik weer teruggekropen in
de vliegtuigbench en ik wilde geen stap verzetten. Maar ik ben toch wel
blij dat mijn nieuwe baasje mij naar de auto getild heeft en me gewoon heeft
meegenomen. In Amstelveen aangekomen gingen we gelijk wandelen, maar ik
wilde mooi niet lopen. Toen haalde het vrouwtje er een knappe
soortgenoot bij en dat bleek mijn nieuwe grote broer te zijn. Wat een
druktemaker zeg! Typisch gevalletje van ADHD leek mij zo. Met hem
meelopen vond ik wel leuk en ook niet meer zo eng. Binnen 24 uur was ik
helemaal gewend. Ik heb een eigen mand (die heb ik wel de 3de dag compleet kapot
gemaakt),
een eigen stoel in de erker waar ik heerlijk naar buiten kan
kijken
en een lekkere bank die ik samen met mijn broer Sander (ook een
ACE hond), moet delen.
Mijn baasjes noemen ons Sander de sloper (want
die maakt alle speeltjes en knuffels binnen no time kapot, en mij Daisy
de destroyer omdat ik mijn mand heb verscheurd en 2 kussens van de bank kapot
heb gebeten en ik steel dingetjes van het bureau van de baas en ga er
dan lekker op kauwen. Goed setje toch!! Sindsdien moet ik ’s nachts in
de bench, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg, want daar lig ik ook lekker
beschut en warm. Sander is groter en sterker, (ik ben tot zijn grote
frustratie sneller) maar inmiddels heb ik zo mijn maniertjes gevonden
waardoor ik me echt wel met hem kan meten. Ik neem als een dolle
stier (ja, een echte spanjool he) een aanloopje en vlieg onder hem door waardoor
ik hem prima weet te vloeren. Als we samen aan een speeltje trekken, ga
ik lekker in de mand staan en is het net sleetje rijden, want Sander
trekt me met mand en al de hele kamer door. Gratis sightseeing!! Loslopen kan ik nog niet. Als ik vogeltjes of een poes zie, ga ik er als een
speer achteraan. Sander vond poezen altijd oninteressant, maar ik heb
hem bijgebracht dat het hartstikke leuk is om erachteraan te gaan, dus
nu gaan we door dik en dun samen. De baas vindt dat iets minder leuk,
die ziet er de lol niet van in. Mijn baasjes wilden eigenlijk een
alarminstallatie aanschaffen, maar sinds ze mij hebben is dat van de
baan, want ik ben hartstikke waaks en waarschuw ze als er vreemde mensen en
honden langslopen of wanneer de koeien en schapen op het weiland achter
ons huis naar binnen staan te loeren. Mijn broer is wel stoer, maar op dit vlak
is het een watje. Al met al gaat het dus geweldig. Ik ben blij, mijn
baasjes zijn blij met mij en Sander is blij. Wel wil ik de mensen van
het asiel in Algeciras bedanken, dat ze zo goed voor mij hebben gezorgd. Ik heb ze op de ACE dag ook nog even gedag gezegd. Ik stuur nog wat
foto’s mee van mij en mijn grote broer, kunnen jullie allemaal zien hoe leuk we
het samen hebben.
Veel liefs en een dikke knuffel van Daisy en
Sander.
ACE team in Spanje bedankt dat jullie Delfina gered
hebben.
Elvira, Nils, Vivian en alle anderen die de adoptie hebben
geregeld.
Bedankt! Peggy Berentzen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten