Onze Max en Noam....Ik zal je nooit meer zien...

Vandaag had onze Max en onze andere hondjes een moeilijke dag, zijn vriendinnetje NOAM ging weg,...waarom nu weer, al die fostertjes die in ons leven, in ons huis binnen komen,zich wennen en zich thuis voelen, en dan op een vroege morgen gaan ze weg, en komen nooit meer terug,... het is niet alleen moeilijk voor de mensen maar ook voor de hondjes die bij ons wonen.

Noam kwam binnen als een mager, wereldvreemd angstig hondje,...ze leerde zoveel hier bij ons en bloeide helemaal open, werd met de dag mooier, binnen en buiten en dan,...vandaag.
Daar ging ze dan,.. slikken en laten gaan, met pijn in het hart, wij allemaal,..straks hoor je even dat het heel goed met ze gaat en dan zijn wij uit hun leven verdwenen,... zie je ze nooit meer terug.

Haar mandje hier is leeg, haar vriendjes zoeken haar,...wij geven over aan de nieuwe baasjes die ons hebben beloofd hen gelukkig te maken. We willen ze zo graag allemaal houden,.... maar dat kan niet, is niet realistisch,...we missen je lieve schat,....we weten dat jij ons ook missen zal, heel even maar, want de liefde en vriendschap die je hier kreeg was voldoende om weer helemaal open te bloeien en nu gelukkig te worden, geluk lieve schat,...afscheid nemen is moeilijk, maar het leven geeft dit elke dag, op allerlei manieren,... maar hoe je ook je best doet, het went eigenlijk nooit,...

Fabienne