Verhaal Skippy voorheen Fritske

Ons eerste opvanghondje .

Na lang wikken en wegen en alles goed te hebben over dacht , zeiden mijn man en ik van ja we gaan helpen.

Zo werden we na een intake gesprek goed gekeurd en gingen we wachten tot we wat zouden horen.

Na een week contact gezocht van hoe lang duurt zo iets? Daar kon geen antwoord op gegeven worden maar lang zou het niet duren

Op een gegeven moment worden we gebeld met de vraag of wij aub een bodeguero reutje wilde opvangen .

Wij hadden aangegeven alleen een teefje te willen ivm met onze andere hond, maar na het verhaal te hebben gehoord zeiden we van kom maar op.

Afspraak gemaakt en op 18 mrt. ben ik ons opvang hondje gaan halen.

Thuis aangekomen eerst kennisgemaakt met de andere hond ik en twee katten.

De ene kat daar wilde hij meteen achteraan, maar toen hij te dicht in de buurt kwam draaide hij zich om van wat moet je nou .

Dus daar kan hij niet mee spelen

De andere kat die is bang voor hem  haha en laat zich niet zien de eerste paar dagen.

De eerste weken was het erg wennen voor ons allemaal, zo had hij heel veel angst dat er maar voor heel even eten was dat hij dat zo snel wilde opeten dat ze een voederbal hebben gehaald  zodat de brokje voor brokje gegeten werd

Hij  woog ook maar net aan  6 kilo en dat was veel te weinig.

Botjes die we hem gaven konden niet meer afgepakt worden en beschermde hij het met zijn leven.

Daar hebben we gelukkig hulp bij gekregen en vanaf dat moment begon de ommekeer

En kan hij nu rustig eten zonder bang te hoeven zijn dat hij niets meer krijgt en kunnen we rustig eten in een bak doen en afpakken indien nodig en ook met de botjes, zolang hij maar ziet wat je gaat doen 

Buiten lopen hoefde voor hem in het begin niet zo, maar nu mits het mooi weer is geniet hij daar van.

Van regen houd hij niet van en wil dan ook snel weer naar huis.

Met de andere hond kan hij het heel erg goed vinden en waar zij loopt, loopt hij ook.

De katten daar ben ik al aan gewend maar het blijft leuk om er achter aan te rennen ook al mag dat niet .

Al met al is het een heerlijk hondje geworden en de grootste knuffelkont die er maar is.

Helaas kwamen we erachter dat hij niet goed loopt en na een bezoek aan de orthopeed blijkt dat er toch iets gebeurd moest zijn in zijn jonge jaren.

Dus lange afstanden rennen naast de fiets helaas kan dat allemaal niet en als we lekker naar het bos gaan moet hij  de dag erna een dagje rustig aan doen maar dat geeft niet hij geniet er volop van.

Maar ja dan heb je het er wel eens over van jaaaa er kan iedere dag een telefoontje komen van we hebben iemand gevonden die hem een gouden mand willen geven.

En dan kijk je naar je man en hond die op dat moment op zijn schoot ligt.

En dan zie je dat beide verliefd zijn op elkaar, dus wat nu.

Afscheid nemen van hem, wetende dat hij gehandicapt door het leven moet?

Neen dat konden we niet dus na wat over en weer mails te hebben verstuurd blijft zijn mandje hier staan.

We weten dat hij in de toekomst geopereerd moet worden en dat hij nooit de dingen kan doen die hij graag zou willen maar hem weg doen konden we ook niet meer.

Want wij allemaal zijn verliefd geworden op hem.

Onze eerste opvang hondje die meteen is gebleven.