Negrita

Vandaag, 10 juli 2013, is Negrita precies één jaar bij ons. Hierbij een verslagje van dat jaar.

 

Het is een goed jaar geweest met Grita, ze heeft het zowel in Klaus (Duitsland – Eifel) als in Zoetermeer enorm naar haar zin.

Duitsland heeft natuurlijk wel haar voorkeur, ze heeft daar gewoon meer vrijheid om over het terrein te kunnen scharrelen en scharrelen kan ze als de beste. In Zoetermeer is het altijd de eerste dag weer even wennen en kijkt ze ja aan zo van: ‘moet het weer hier aan een lijntje’, maar al die geurtjes zijn dan ook wel weer lekker maar een flat is toch iets anders als een huisje in het bos.

In maart zijn we, voor het eerst, naar onze dierenarts geweest voor haar inentingen etc. en die was ook erg tevreden over haar.

Ze heeft een prachtig glanzende vacht, een natte neus en haar gebit is ook prima in orde en ze is goed op gewicht, 16½ kilo.

Ook zijn we in maart en vorige week weer naar de trimster geweest en die was ook erg tevreden over haar, ze liet alles netjes toe.

Wat ons, en zelfs onze uitwonende zoon, wel opviel is dat na ongeveer een half jaar je kon merken dat er wat meer rust over haar heen kwam, zoiets van ‘nou hier blijf ik dus en ik heb het wel naar mijn zin hier’. En dit proces is daarna ook nog doorgegaan en ze vindt het heerlijk als we met z’n drieën bij elkaar zijn. In het begin kon ze nog wel eens naar je snauwen vooral als ze dacht dat je iets wilde afpakken of ergens van schrok, maar dit komt nog slechts zelden voor. Wel is het soms met andere honden lastig, die krijgen al gauw een snauw en niet te min, terwijl het ook zo is dat er andere honden bij ons op het terrein komen of bij mensen met een hond op bezoek gaat waar ze geen enkel probleem mee heeft. Ze wil wel altijd duidelijk maken dat zij de baas is.

Het zal misschien te maken hebben met het feit dat het een getraumatiseerde hond is dat ze nauwelijks kon spelen. Maar dit gaat inmiddels ook langzaam maar zeker beter. Wanneer ze bijv. een bot kreeg was ze daar erg blij mee en verdedigde het te vuur en te zwaard maar ze wist niet wat ze er meer moest doen. Ook een bal weggooien: ze is heel enthousiast en gaat er achteraan maar ze neemt hem gelijk mee haar bak in i.p.v. hem, tegen een beloning, af te geven en afpakken mag al helemaal niet. Haar bal is haar alles, ze loopt er echt mee te pronken en hoopt met dit gedrag aaien te krijgen. Ook een doek met knopen er in waar ze lekker aan zou kunnen trekken kan nog niet haar voorkeur hebben als speeltje. Maar zoals gezegd, het gaat steeds wat beter, een lekker kluifbot gaat er nu wel in. Ze weet nu ook met een Kong om te gaan. Ze gaat echt vooruit (ook de laatste 2 maanden weer, Lydia). Soms legt ze echt iets bij je neer en verwacht ze dat je er wat mee doet. Knuffelen vindt ze heerlijk.

 

Ze luistert, voor een Cocker, best goed en ze kan pikt best wel dingen op en gedragingen kunnen aangeleerd worden.

Zo kan je haar ook zonder problemen meenemen naar een café of restaurant. Een tijdje alleen thuis blijven of even in de auto achtergelaten worden tijdens boodschappen doen is geen probleem.

De reizen tussen Zoetermeer en Duitsland v.v. zijn ook geen probleem, want ze is ‘gek’ op autorijden.

 

Negrita is een prachtige, enthousiaste lieve, trouwe hond waar we erg blij mee zijn, we boffen echt met haar.

De eerste sneeuw vond ze wel even vreemd, maar daar was ze al gauw aan gewend.

Grita zit echt nergens mee, de kortste verbinding tussen twee punten is een rechte lijn en die volgt ze als ze wil, ook al gaat dat door een plas of modderpoel of door een heg of hoog gewas of wildgroei, hoge sneeuw, het maakt haar niet uit. Heerlijk zo’n hond.

We zijn ook voor de eerste keer een weekje wezen kamperen met Grita erbij, nog ouderwets in een tent, en dit ging ook prima. Grita in haar eigen slaapdeel zodat ze zichzelf niet ongewenst kon uitlaten. We kregen de nodige complimenten over haar gedrag.

 

Het heeft voor mij lang geduurd voor ik weer aan een volgende hond toe was na onze vorige hond, ik was bang teveel te gaan vergelijken en daarmee onze vorige hond, wat ook zo’n prachtbeest was, te kort te doen, maar als dan deze hond op je pad komt denk je dat het zo heeft moeten zijn.

 

En aan iedereen die het maar horen wil spreken we positief over ACE.

‘s-Avonds als ik haar uitlaat kom ik af en toe een jonge vrouw, ook van de Bagijnenwaard, tegen die twee honden heeft via ACE en die ook zo positief is.

 

Zo, jullie zijn in ieder geval bij gepraat over 1 jaar Negrita bij ons.

Ik heb een 7-tal fotootjes van Grita en ons bijgevoegd.

 

We genieten nog iedere dag van haar!

 

Als iemand van jullie nog een vraag of opmerking heeft dan horen we dat graag.

Allen nogmaals hartelijk dank voor de goede zorgen voor deze hond en dat ze behouden is gebleven voor deze wereld waar ze best nog een taak te vervullen heeft en ons tot een groot genoegen is.