LUZ MI CARIÑA
(Lydia nr. 5589)
geb. dat. onbekend – ingeslapen 10 juli 2013
(Lydia nr. 5589)
geb. dat. onbekend – ingeslapen 10 juli 2013
Het was een mooie zomerdag….
Luzje kwam op zaterdag 23 juni 2012 bij me wonen.
Ze was heel klein en mager en leek zo kwetsbaar: ze had een oude brandwond op haar rug en aan een van haar voeten miste ze een teen. Ze had een ondervoorbeet waar je U tegen zei, maar ook dat maakte haar mijn kleine Spaanse Schone: mooi van lelijkheid maar oh zo lief en sociaal. En zoals een echte boxer: heel vrij en vrolijk en onbevangen.
Ik wist verder helemaal niets van haar, behalve dat ze gered was uit een dodingsstation en ik haar een lang heerlijk leven zou geven.
Ze was heel klein en mager en leek zo kwetsbaar: ze had een oude brandwond op haar rug en aan een van haar voeten miste ze een teen. Ze had een ondervoorbeet waar je U tegen zei, maar ook dat maakte haar mijn kleine Spaanse Schone: mooi van lelijkheid maar oh zo lief en sociaal. En zoals een echte boxer: heel vrij en vrolijk en onbevangen.
Ik wist verder helemaal niets van haar, behalve dat ze gered was uit een dodingsstation en ik haar een lang heerlijk leven zou geven.
Ze genoot van alle aandacht die ze kreeg: de oefeningen en lekkertjes, het kriebelen en spelen.
Als we samen in het bos liepen had ik altijd een rubber stok bij me en daar was ze helemaal idolaat van: ze zag alleen mij en die stok. Had ze hem te pakken dan “sprong” ze weer vrolijk naar me toe om hem aan mijn voeten te leggen. Thuis in de tuin voetbalden we altijd met 2 voetballen en ze wist nooit welke bal ze dan moest kiezen om achteraan te springen. Ze sprong wat af mijn meisje, als het regende sprong ze zelfs de auto in, ze hield niet van “la lluvia”, terwijl ik haar er altijd in moest tillen.
Ik heb heel wat gelachen om haar en werd altijd zo vrolijk van mijn Luluzje.
Hoe wreed kan het leven zijn: het lange heerlijke leven wat ik haar beloofde toen ze bij mij kwam duurde slechts een jaar en 17 dagen, ze had zoveel meer tijd verdiend!
Op 28 juni hoorde ik dat het heel erg mis was met haar nieren en “onze” dokter Frans waarschuwde me dat ik eerder in weken dan in maanden moest denken.
Mijn arme kleine Luzje werd steeds zieker en woensdag 10 juli is ze in mijn armen ingeslapen.
Als we samen in het bos liepen had ik altijd een rubber stok bij me en daar was ze helemaal idolaat van: ze zag alleen mij en die stok. Had ze hem te pakken dan “sprong” ze weer vrolijk naar me toe om hem aan mijn voeten te leggen. Thuis in de tuin voetbalden we altijd met 2 voetballen en ze wist nooit welke bal ze dan moest kiezen om achteraan te springen. Ze sprong wat af mijn meisje, als het regende sprong ze zelfs de auto in, ze hield niet van “la lluvia”, terwijl ik haar er altijd in moest tillen.
Ik heb heel wat gelachen om haar en werd altijd zo vrolijk van mijn Luluzje.
Hoe wreed kan het leven zijn: het lange heerlijke leven wat ik haar beloofde toen ze bij mij kwam duurde slechts een jaar en 17 dagen, ze had zoveel meer tijd verdiend!
Op 28 juni hoorde ik dat het heel erg mis was met haar nieren en “onze” dokter Frans waarschuwde me dat ik eerder in weken dan in maanden moest denken.
Mijn arme kleine Luzje werd steeds zieker en woensdag 10 juli is ze in mijn armen ingeslapen.
Het was een vreselijke zomerdag….
Querida pequeña Luluz
Gracias por este año muy alegro.Estas en mi corazón para siempre y nunca te olvidaré!
Sylvia.
Gracias por este año muy alegro.Estas en mi corazón para siempre y nunca te olvidaré!
Sylvia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten