Voor hen die nog moeten beslissen........

Voor hen die nog moeten beslissen, een “kort” verslag van onze ervaring met A.C.E./SHIN.

Inleiding.

Na 17 jaar moesten we onze trouwe hond Porto, een kruising van een poedel met een ruwharige teckel , laten inslapen. Uiteraard gaat dit gepaard met veel tranen en we besloten hierdoor om geen nieuwe hond te nemen. Immers deze was volgens ons nooit te vervangen. En nu hadden we meer vrijheid om te gaan en staan waar we wilden.

Toch na 7 jaar zag ik dat mijn vrouw Lilyan steeds vaker op internet naar honden sites aan het kijken was. Na enige tijd kwam ze al bladerend op de site van A.C.E.  een hond tegen met de naam Titus.

Volgens de site een reu van 7 maanden oud en 32 cm hoog. Vooral het karakter gaf de doorslag.

In de A.C.E. advertentie stond de volgende foto en beschrijving:

Titus is een 'apart' hondje...uniek door zijn innemend karaktertje dat meteen uw hart doet smelten. Intelligent, vriendelijk en volgzaam, superlief en charmant...tevens ook probleemloos met mensen en andere hondjes... Al deze kwaliteiten in een klein, jong hondelijfje... Dit schrander plantrekkertje is een absoluut aanradertje voor wie op zoek is naar trouwe aanhankelijkheid en hopen.

 Ik was ook gelijk enthousiast.

We overleggen samen nog enkele weken of we dit ook werkelijk moeten doen. Misschien is een pup toch beter en kunnen we deze niet beter in Nederland bij een fokker halen? Alle voors en tegens worden afgewogen, maar we besluiten uiteindelijk om toch voor deze Spaanse Titus te gaan.

We mailden enkele malen met A.C.E. en vullen uiteindelijk op 1-3-2013 het adoptieformulier in. Voor de kosten hoefde we het zeker niet te laten. Immers als je bedenkt dat de hond al enige maanden verzorgt is met de noodzakelijke inentingen en ook nog gechipt en gecastreerd is. Dan is € 260 geen geld, inclusief vliegreis met begeleiding. Verder maakt de stichting nog administratiekosten voor de hondenpas en chip registratie. Ook komt men vooraf kijken of de hond wel goed terecht komt in dit gezin.

We zijn dan ook een beetje verrast als we een mail krijgen dat er een administratie fout gemaakt is.

Titus is geen 7 maanden oud maar 1 jaar en 7 maanden.  Krijgen we deze hond nog iets aangeleerd?

Toch besluiten we om door te zetten en de hond hiervan niet de dupe te laten worden.

Het huisbezoek is bij ons op 11-3-2013 door Leonie. Het is een leuk gesprek en we kunnen al even wennen aan haar hondje Loena. En nu maar afwachten of er een positief advies word gegeven.

We ontvangen op zaterdag 16-3-2013 het verlossend telefoontje uit Spanje dat Titus zaterdag 23 maart om 13.40 uur op vliegveld Eindhoven zal aankomen. Of dat ons schikt. Natuurlijk schikt dit, het had al 2 weken eerder gemogen. Wij hadden alles in huis en waren er op voorbereid.

Helaas krijgen we enkele dagen later een mail dat Titus schurft had en hiervoor momenteel behandeld wordt. Weer een domper, hoe moet dit met andere honden en wat gebeurd er met het kleinkind als dit besmettelijk is. Weer veel vragen. De vrijwilligers van A.C.E. beantwoorden ze allemaal. De laatste mail was dat de haren al weer begonnen te groeien en we enkel nog enkele weken met een goede shampoo moesten doorgaan om de schurft geheel te laten verdwijnen.

Een kale buik en een kale poot zou zichtbaar zijn. We hebben A gezegd en willen dit dan ook graag voor de hond doen. Oh wat zijn we benieuwd als de vlucht Transavia HV 6652 vanuit Malaga, zes minuten eerder dan gepland, land.



Aankomsthal vliegveld Eindhoven. De benches worden binnen gereden.

Het duurt zeker nog 1 uur eer de begeleiders de 2 grote hondenbenches de ontvangsthal binnen rijden. Er worden er vandaag 3 tegelijk ter adoptie overgedragen. Titus zit met nog een klein hondje samen in één bench. We schrikken even, hij is veel langer dan we verwacht hadden, maar zien geen kale plekken. Is het wel dezelfde hond? De foto met de advertentie wordt vergeleken maar Titus is eindelijk bij ons. De vriendelijke vrijwilligster Leny regelt alles netjes en er wordt nog een groepsfoto gemaakt. Daarna gaan we met Titus naar huis. Porto kon niet tegen autorijden, hoe zou het met Tinus gaan. (we noemen hem vanaf nu ook  gelijk anders).



De groepsfoto gemaakt door Leny, krijgen we later toegestuurd. Tinus in het midden, ik met pet.



Hij is erg rustig, mogelijk van het roesje dat ze krijgen voordat ze het vliegtuig in gaan.

We stoppen na 15 minuten op de parkeerplaats bij Leende. Hij is blij dat hij even zijn behoefte kan doen, en maakt er dan ook dankbaar gebruik van. Hoe lang heeft hij niet meer gepoept! Er komt geen einde aan! Opgelucht voor Tinus rijden we naar huis.

Thuis kan hij even op het gras in de tuin lopen en is erg gretig wanneer we hem het eten voor zetten.

Bang dat we het afpakken zeker.  We laten hem rustig rondlopen en gaan zelf eten.

Hij wil graag aangehaald worden, dat is duidelijk. Maar die avond slaapt hij nog veel.

De nacht brengt hij door in de bijkeuken. Hij vindt alles best en we horen hem de hele nacht niet.

Ik sta om 7 uur op en ga gelijk kijken wat hij heeft uitgevreten. Dat zou je toch verwachten van zo een puber. Maar hij ligt lekker te slapen op zijn orthopedisch bedje. Ook nu gaan de brokken er goed in en doet hij netjes zijn behoeften buiten op het gras. Wat een voortreffelijk beest.

Tijdens de wandelingen is hij ook erg rustig aan de lijn. Maar doet helemaal niet plassen en poepen. Dat doet hij na de korte wandeling wel weer thuis op het gras.



De maandag verloopt iets heftiger. Na het ontbijt ga ik even met hem een rondje lopen.

Bij het Juliana kanaal lopen we via een fietspad de dijk omhoog als er bovenaan de dijk een fietser verschijnt. Ik was al met hem gaan zitten naast het pad en had hem al vast, maar hij schrok hiervan zo dat hij zich uit de halsband rukte en de weg op spurtte. De fietser reed gewoon door.

Via een kleine omweg kwam Tinus gelukkig weer terug, en kon ik hem weer vast maken.                        Bij de volgende ontmoeting met fietsers ging het al beter. Nu kijkt hij er al niet meer van op.

We hebben wel een tuigje gekocht i.p.v. de halsband.  Zodat vluchten moeilijker wordt.

Die dag laten we hem onderzoeken bij de dierenarts. Van de schurft was niks meer te zien onder de microscoop. We kopen wel een goede shampoo om de schurft kuur af te maken.  Voor de rest heeft ze hem geheel onderzocht en hij bleek heel gezond.

Het gaat inmiddels heel goed met Tinus. Hij eet heel goed. Gaat in zijn mand als wij aan tafel gaan.

Hij wandelt graag en vanaf dag 10 laten we hem al los lopen. We hebben vooraf veel geoefend met hem om terug te komen als we hem roepen. Uiteraard telkens beloond met snoepjes.

Nu  doet hij dit als vanzelfsprekend. De avonden brengt hij altijd rustig door in de mand.

Is ook nooit humeurig als we hem aaien, zelfs niet als hij slaapt. Hij lijkt heel tevreden.

We zijn zo blij dat we hem een gouden mandje gegeven hebben, hij heeft het echt verdient.

Voor hen die twijfelen kan ik zeggen. Gelijk adopteren. Immers je krijgt er zoveel liefde voor terug.

Geschreven door Math Pallada. 

Tinus in “zijn gouden mandje” nu 2 weken bij ons.     Jammer dat je zolang in El refugio heb gezeten.

Je kunt niet alle honden van de wereld redden maar wel de wereld van één hond!!

   Dus doen !