Kerstmis 2012…. Het was bijna twee jaar geleden dat we onze lieve, trouwe bouvier moesten laten inslapen. Hij was bijna 12 jaar oud en werd opeens zo ziek dat hij niet meer verder kon. Heel bewust hebben we toen besloten dat we ‘voorlopig’ even geen puppie zouden aanschaffen. Maar het gemis van onze trouwe viervoeter bleef een leegte in ons gezin.
De kerstvakantie bleek een magisch moment: het gemis werd te groot en we dachten er over na om toch weer een hondje in huis te nemen. Het moest een weloverwogen beslissing worden, voor een hondje dat binnen ons gezin zou passen en waar vooral ook de kinderen veel plezier aan kunnen beleven. Het daadwerkelijk kopen van een hondje wilden we uitstellen tot na de zomervakantie, zodat we ‘genoeg tijd’ zouden hebben om een hondje uit te zoeken.
Maar als je eenmaal de knoop hebt doorgehakt om weer een lieve viervoeter in huis te nemen, dan begin je natuurlijk toch meteen met zoeken naar wat een ‘geschikte’ hond zou kunnen zijn.
Maar als je eenmaal de knoop hebt doorgehakt om weer een lieve viervoeter in huis te nemen, dan begin je natuurlijk toch meteen met zoeken naar wat een ‘geschikte’ hond zou kunnen zijn.
Het duurde niet lang, of Peras keek ons aan vanaf het beeldscherm. Nee, dachten we eerst…. Dat is niet handig om een hond uit Spanje te nemen. Je hebt geen idee of er een klik is, of hij de kinderen wel of niet leuk vindt, of ie druk is of juist niet… Niet handig voor een eerste indruk, dus verder kijken.
Maar wie dachten we daarmee voor de gek te houden…???? TUURLIJK was die klik er, want Peras had met één blik onze harten gestolen. HIJ was het hondje dat bij ons hoorde, hij liet ons niet meer los en elke dag keken we even of hij nog op de adoptielijst stond. En dus hebben we de stoute schoenen aangetrokken en contact opgenomen met A.C.E. Vanaf dat moment hebben we hele leuke contacten gehad met enthousiaste vrijwilligers en is de adoptieprocedure vlekkeloos in gang gezet.
Maar wie dachten we daarmee voor de gek te houden…???? TUURLIJK was die klik er, want Peras had met één blik onze harten gestolen. HIJ was het hondje dat bij ons hoorde, hij liet ons niet meer los en elke dag keken we even of hij nog op de adoptielijst stond. En dus hebben we de stoute schoenen aangetrokken en contact opgenomen met A.C.E. Vanaf dat moment hebben we hele leuke contacten gehad met enthousiaste vrijwilligers en is de adoptieprocedure vlekkeloos in gang gezet.
Op vrijdag 15 maart was het dan zover: we mochten onze Peras afhalen in Eindhoven…!!! Het leek zo onwerkelijk toen we ‘zijn’ vliegtuig zagen landen. In dat vliegtuig zaten vijf hondjes, waarvan er eentje straks ongelooflijk vertroeteld zou worden door ons…!! De begeleiding en de overdracht was eveneens super geregeld. En daar stonden we opeens, met ONZE Peras..!!!
Onze schat, die in het echt minstens net zo lief naar ons keek als vanaf het beeldscherm.
Onze schat, die in het echt minstens net zo lief naar ons keek als vanaf het beeldscherm.
Peras heeft heel gauw z’n plekje binnen ons gezin gevonden en laat zich heerlijk vertroetelen. Tegelijk krijgen we ook al heel veel liefde van hem terug. Hij heeft niet alleen onze harten veroverd, maar ook die van vele vrienden en familieleden. Peras is aardig tegen iedereen, maar vooral onze kinderen bloeien helemaal op, nadat ze onze vorige lieve viervoeter hebben gemist in de afgelopen twee jaren.
Voor de vrijwilligers van A.C.E. niets dan lof…!! We hopen nog heel lang voor onze Peras te mogen zorgen, we zouden nu al niet meer zonder hem kunnen…!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten