Wie is Japie........?

Een man van rond de 50 jaar liep bij ons de poort van de Refugio binnen met Japie aan zijn hand.  ´Ik krijg deze hond niet weg.` Hij was de laatste van een groep hondjes die hij met zijn eigen fokhonden ter wereld had gebracht. `Oh, ze is zwanger!.`  Oei, ongecontroleerd. We herinneren ons dat hij er stond met al zijn pupjes in een grote doos. Die hebben we toen hun eerste injectie gegeven om hen dan later binnen te nemen. Dan waren ze beschermd tegen de ziekten. Maar de man kwam nooit meer, nam nooit meer de telefoon aan.

Tot vandaag, daar stond hij dan met hondje Japie. Hij ontkende het uiteraard, was nooit eerder hier geweest. Hij had een lange baard, een onverzorgd en verlaten uiterlijk, maar daar doorheen zagen we wel zeker dat hij dezelfde man was.

Japie heeft de liefste ogen en inborst. Het is duidelijk een achterblijver in zijn hele lichaamstaal.

Zwart zijnde werd hij niet gekozen als Kerstgeschenk dit jaar. Zwarte honden hebben hier weinig kans.

Kinderen kiezen andere kleurtjes en meestal gaat dan de zwarte naar een hoek ergens in de tuin, of aan een ketting, of naar het dodingstation. Ze verdwijnen ergens wel. Japie verdient wel beter, misschien is het zijn geluk dat hij niet gekozen werd, misschien kan hij een andere horizon ontdekken en gelukkig worden heel ver van hier.

 

Fabienne